หลังจากที่แยกตัวออกมาจากเด็กสาวผิวเข้มแล้ว ภัศสรก็ปีนขึ้นไปนั่งบนโขดหินที่เป็นเนินสูง ยื่นออกไปในทะเล เธอค่อยๆเดิน และเมื่อมีที่เหมาะ ก็นั่งลง ก่อนจะก้มมองท้องทะเลสีฟ้าครามเบื้องล่าง ใจหวั่นนึกเสียว หากเกิดเลื่อนตกลงไป เมื่อก้อนหินที่จมอยู่ใต้น้ำมองเห็นเด่นชัด หลายรูปทรงและขนาด...
ละอองคลื่นสาดซัดขึ้นมาบนโขดหิน กลายเป็นไอน้ำลอยปะทะผิวหน้า ภัศสรจึงเลื่อนผ้าบาติกที่น้ำเหนือเป็นคนเลือกให้ไว้คลุมไหล่ ยกปรกใบหน้าเพื่อกันละอองน้ำเค็ม สายตากลมโตยังไม่ละจากท้องทะเลกว้าง โสตประสาทหูสดับฟังเสียงคลื่น ดั่งเสียงโห่และกล่อมในคราเดียว
ยิ่งฟังยิ่งคิดให้ว้าวุ่น เมื่อใจไม่อาจทิ้งเรื่องราวทุกอย่างไว้ข้างหลัง โดยเฉพาะพี่ชาย ปานนี้คงตามหาเธอให้วุ่น แค่คิด น้ำตาก็หยดลงอาบแก้มนวล หยดแล้วหยดเล่า โดยปล่อยให้แห้งหายไปกับสายลมเย็น ก่อนจะรู้สึกปวดหนึบ ตรงสะบักหลัง ที่ปะทะเข้ามาทางด้านหลัง โดยที่เธอไม่มีโอกา
