กรองความรู้สึก
เพราะบ้านพักปลูกห่างกว่าหลังอื่นๆ การเดินทางของณภกรณ์จึงค่อนข้างล่าช้า เมื่อเปิดประตูเข้าไป ก็พบว่าคนรอทานข้าวหลับไปอีกรอบ
เขาวางถาดอาหารลงบนโต๊ะเบาๆ ก่อนจะตรงไปยังร่างอวบอิ่มสมส่วน ที่นอนหันหลังตะแคงข้างบนเก้าอี้ไม้ตัวยาว โดยศีรษะทุย หนุนอยู่บนแขนตัวเอง และเมื่อเดินเข้าไปใกล้ เขาถึงกับกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอ
ภาพนั้นแม้จะเห็นจนชินตา หากแต่วันนี้ภาพส่วนเว้าส่วนโค้ง ที่มีเนื้อผ้าบางเบาทาบทับนาบไปกับตัว เสมือนเนื้อเดียวกัน ชัดเจน... จนใจเจ้ากรรมเต้นกระตุกรัว จนต้องเอามือทาบไว้
“เป็นอะไรเจ้ากร?..” เจ้าของหัวใจเต้นไม่เป็นสำ ถึงกับร้องถามตัวเองอีกครั้ง คล้ายไม่แน่ใจ ก็ตั้งแต่อยู่ร่วมห้องกันมา ไม่มีสักครั้ง ที่ร่างนั้นจะจุดประกายไฟในตัวเขาให้ลุกขึ้นมาได้ ทั้งที่หล่อนหลับอยู่!
หรือเป็นเพราะหล่อนป่วย ความต้องการทางกายของเขาจึงป่วยตาม ทั้งที่จริงหากเมื่อก่อน มีร่างเหน่งน้อยอ
