“มันเป็นใคร ไปสืบมา!” เสียงทุ้มกร้าวขึ้น สีหน้าแดงขึง ทำให้คนที่นั่งรายงานสะดุ้งโหย่ง อารมณ์นี้น้อยนักที่จะได้เห็น ด้วยที่ผ่านมา ชายหนุ่มทำตัวนิ่งขรึมเสียส่วนมาก จนบางครั้ง คนภายนอก มองเหมือนเขาเป็นคนหนุ่มที่เก็บกด
“เอ่อ จะดีหรือครับ” นายไผ่ไม่แน่ใจ คิดว่าต่อไปคงไม่โชคดีเหมือนครั้งนี้แน่ เพราะเพียงเดินผ่านชายหาดก็เจอคนที่ต้องการ หากแต่ต้องสืบหา ว่าใครเป็นใคร นั้นหมายถึง ต้องเข้าหาคนในเท่านั้น
“ทำให้สำเร็จ ไม่งั้นฉันจัดการกับลูกสาวตัวดี ที่บังอาจกุเรื่องภัศสรที่ว่าฆ่าตัวตายแน่” เสียงขู่กร้าว ทำเอานายไผ่ ก้มหน้างุด ด้วยความหวาดหวั่น
“คะ ครับ ผมจะรีบไปจัดการให้ไวที่สุด แต่คุณน้ำเหนืออย่าทำอะไรลูกสาวผมนะครับ ไอ้ฝนมันยังเด็ก” ริมฝีปากหนาของน้ำเหนือบิดยิ้ม คำว่า ‘ยังเด็ก’ ที่เขามองไปเห็นบนเรือนร่างนั่น
“งั้นก็ไปจัดการให้เรียบร้อย นี่เงิน” ว่าแล้วก็โยนเงินที่หยิบออกจากกระเป๋าหนังใบเล็ก ไปตรง
