ทุกอย่างที่ประจักษ์แก่สายตา เป็นแค่อีกอย่างที่ตอกย้ำว่านายแพทย์น่านฟ้ายังรักอดีตภรรยามากแค่ไหน เขาเก็บของพวกนั้นไว้เพื่อรอรวินท์วิภา ทุกความทรงจำน่านฟ้าไม่เคยทิ้งมัน เขาไม่เคยลืมอดีตแล้วเดินไปข้างหน้ากับเธอ ตลอดมาที่เธอเข้าใจว่าเราทั้งคู่จูงมือกัน แท้ที่จริงแล้วสิ่งที่คว้าไว้ได้มันเป็นเพียงอากาศ
เบาบาง..
พร้อมสลายไปได้ทุกเมื่อเพียงลมพัดผ่าน
“หญ้าเข้าใจค่ะคุณพริ้ม เข้าใจทุกอย่าง แต่มันไม่ได้สำคัญว่าคุณจะกลับมาหาพี่น่านหรือเปล่า แต่มันสำคัญที่พี่น่านรักคุณ ไม่ใช่หญ้า”
แววตาคล้ายปล่อยวางของหญิงสาวตรงหน้าทำให้รวินท์วิภาหวั่นใจ “คุณหญ้า.. คุณจะไปจริงๆ เหรอคะ”
ดึกแล้วนายแพทย์น่านฟ้าพึ่งกลับถึงบ้าน ทว่าเขาไม่เห็นรถยนต์ของดอกหญ้าจอดอยู่ที่โรงจอดรถ ชายหนุ่มใจหายอย่างบอกไม่ถูก ด้วยตลอดสองปีที่หญิงสาวย้ายมาอยู่ด้วยกัน เจ้าหล่อนไม่เคยกลับบ้านหลังเขาเลย ยกเว้นเสียแต่ติดธุระจริงๆ ซึ่งทุกครั้งล้วนแล
