บทที่19
หยางจื่อค่อยๆ ลืมตาขึ้นในความมืด หลังจากแน่ใจว่าสาวใช้ที่เฝ้าอยู่ข้างเตียงกลับเรือนพักของสาวใช้ไปแล้ว ตอนนี้นางจำได้ทั้งหมดแล้ว อาจเป็นเพราะประสบอุบัติเหตุคล้ายกับวันนั้นเมื่อ 5 ปีก่อน และการขาดยากดประสาทมาเป็นเวลานาน ทำให้ความทรงจำทั้งหมดกลับมา ตลอดเวลาที่อยู่ในยุคปัจจุบันหลงลืมทุกสิ่งอย่างไปจนหมดสิ้น แต่ในใจลึกๆ กลับรู้สึกตัวเองอยู่ตลอดเวลาว่าไม่ใช่คนของโลกนั้น ทำให้เกิดภาวะวิตกจริตและกังวลใจไปมากมาย ประกอบกับได้รับการยืนยันจากหมอที่รักษาว่าเธอนั้นเป็นโรคซึมเศร้า
นางไม่รู้ว่าเหตุใดป๊ากับม๊าถึงได้โกหก สวมตัวตนให้นางเป็นหยางจื่อ หวนคิดถึงตรงนี้ก็นึกถึงบุคคลทั้งสอง ป่านนี้คงจะตามหาตัวเธอให้ควัก แม้ไม่รู้ว่าท่านทั้งสองหลอกลวงนางทำไม แต่ความรักและความเมตตาที่แสดงออกมาตลอดเวลาที่ได้ใช้ชีวิตร่วมกัน ย่อมไม่อาจหลอกได้ แม้ไม่ได้สายเลือดเดียวกัน ไม่ได้เป็นลูกสาวแท้ๆ ของหยางเว่ยและหยางเหม่
