โลกคนละใบ ตอนที่ 10

1117 คำ

แดนสรวงครางฮือในลำคอตลอดเวลา หยาดน้ำค้างหอมอุ่นๆ เอ่อล้นออกมาให้เขาได้ฉกชิมไม่ขาด เธอตอดลิ้นเขา...กระตุกเบาๆ พร้อมส่งเสียงครางปนสะอื้นเหมือนทรมานนักหนา เขาชื่นชอบน้ำเสียงสั่นพร่าของเธอนัก... อาการเกร็งสลับกับดิ้นเร่าในยามที่ความเสียวกำลังครอบงำจนไม่เป็นตัวของตัวเอง ในคืนอันหนาวเหน็บ ไฟสวาทกลับร้อนระอุแผดเผาทุกอย่างในหัวใจของเขาให้ไหม้เกรียมไปทีละน้อย ทีละน้อย ใบหน้าคมคายผละออกห่างเล็กน้อยพร้อมกับบ่นพึมพำ เขาทำให้มาเรียมแอ่นควานหาความเสียวที่ถูกทิ้งไว้กลางทางเมื่อสักครู่ เธอโอดครวญเหมือนจะขาดใจ “ใจเย็นๆ เธอได้สมหวังแน่แม่สาวน้อย อา...” ชายหนุ่มดึงผ้าขาวม้าออกจากตัวแต่สายตาไม่ยอมละจากภาพมาเรียมที่บิดตัวเร่าร้อนเยี่ยงโสเภณีเมื่อเขาออกห่างจากเธอ เมื่อปราศจากอาภรณ์ร่างใหญ่ก็โน้มลงกลางระหว่างขาเรียวขาวอีกครั้ง ขับขาสองข้างแยกจากกัน ใช้นิ้วแหวกร่องสวาทที่เปรอะไปด้วยหยาดทิพย์ชุ่มฉ่ำ ก้านนิ้วร้ายค่อยๆ แหย่เข้าไป กระทุ้งเสียบลึกจนมาเรียมสะดุ้งแล้วเกร็งขาบิดงอ ชายหนุ่มมองภาพตรงหน้าสลับกับใบหน้าชื้นเหงื่อของเธอที่แหงนหงายไปทางด้านหลังปล่อยน้ำตาให้ไหลอาบขมับ ไม่รู้จริงๆ ว่ากำลังร้องไห้เพราะความแค้นใจหรือเพราะทรมานจากทัณฑ์สวาทจากเงื้อมมือของเขา “แค่นิ้วเดียวยังแน่นขนาดนี้ อา...ฉันถึงเอาเธอได้ไม่รู้จักเบื่อ” “แดน...ฮือ พอแล้ว...พอ อา...” “งั้นแหย่เข้าไปอีกนิ้ว...ฉันจะทรมานให้เธออยู่แบบนี้ทั้งคืนเลย หึ หึ” ชายหนุ่มกล่าวเสียงทุ้มเย็น แววตาที่เปล่งประกายอยู่ในความมืดนั้นเต็มไปด้วยความปรารถนาและกระหายหิว เขาสอดนิ้วร้ายแทรกเบียดกับนิ้วแรกที่ซุกซอนอยู่ในโพรงสวาทอุ่นร้อน แล้วขยับเข้าออกนำพาหยาดทิพย์เจิ่งนองออกมาจนเปียกถึงที่นอน เธอใกล้เต็มที...แล้วเขารับรู้ได้เป็นอย่างดี “อื้อ!!” เหมือนสวรรค์ล่ม...จู่ๆ ทุกอย่างก็หยุดชะงัก แดนสรวงดึงมือออกจากระหว่างขาสั่นสะท้าน เธอมองเขาด้วยแววตาอับอายปนเปไปด้วยความปรารถนาที่เปล่งประกายเว้าวอนชัดเจน สายตาปริ่มปรือมองเขาที่ค่อยๆ เอานิ้วเข้าปากแล้วเลียกินหยาดน้ำหวานของเธอทีละนิ้ว...ริมฝีปากแสยะยิ้มดวงตาคมกล้าระยับแพรวพราวจับจ้องเธอไว้ไม่ละวาง “รอกันด้วยสิ...จะได้มีความสุขพร้อมๆ กัน” “ว้าย!!” ร่างเล็กถูกจับพลิกคว่ำหน้าทันควันโดยที่เธอเองก็ไม่ทันได้ตั้งตัว แดนสรวงจัดท่าทางให้ด้านหน้าของหญิงสาวโน้มต่ำลงไปแล้วยกสะโพกผายให้เชิดสูง ให้สองเข่าของเธอตั้งรับน้ำหนักแล้วแยกขาสองข้างออกห่างจากกัน ส่วนตัวเขาขึ้นคร่อมบั้นท้ายงามงอนเอาไว้ งัดลำเนื้อที่ผงาดกล้าพร้อมพรั่งสู่สนามราคะเต็มที่ “อุ้ย!! อืม...” มาเรียมค้ำข้อศอกกับที่นอนเกร็งมือรับศึกหนักโดยอัตโนมัติ ความแข็งขึงของเขาถูไถไปตามร่องสวาทตั้งแต่บนลงล่าง เสียงครางของเขากระหึ่มดั่งสัตว์ร้ายกำลังเมามันอยู่กับการขย้ำเหยื่อ มือใหญ่บีบเคล้นเนื้อสะโพกให้แบะออกจากกัน มืออีกข้างจับลำสวาทฟาดที่บั้นท้ายของเธอแรงๆ มันไม่ได้เจ็บมากแต่ก็ร้าวระบมจนรู้สึกร้อนผ่าวไปชั่วขณะ “อา...” ร่างใหญ่ขยับสะเอวสอบเข้ามาประชิดแนบกับเธอ ดันส่วนแข็งขึงเข้าสู่ร่องสวาทอุ่นชื้น ความอดทนของเขาสิ้นสุดลงแล้ว มาเรียมคะมำไปด้านหน้าเล็กน้อยในจังหวะที่ชายหนุ่มกระแทกตัวฝังลึกเข้าหา เธอกัดผ้าปูที่นอนเสียเต็มแรง สองมือเกร็งดึงผ้าผืนเดียวกันจนยับย่น ความอึดอัดคับแน่นกำลังคืบคลานทีละน้อย หญิงสาวรู้สึกเหมือนจะแตกยับเป็นเสี่ยงๆ แต่เธอก็ชื้นพอสำหรับบรรเทาความเจ็บปวดจากความฝืดฝืน อารมณ์เสียวซ่านเข้าแทนที่ความเจ็บปวดจนหมดสิ้น เมื่อทะยานเข้าไปได้เกินครึ่ง แดนสรวงจึงจับสะโพกแบะออกห่างกว่าเดิม พร้อมกับกระแทกลำรักให้จมลึกสุดในกายเธอ มาเรียมสะดุ้งพร้อมปล่อยผ้าออกจากปากแล้วกรีดร้องด้วยความจุกแน่น ชายหนุ่มผละมือจากสะโพกงามไปจับข้อมือเล็กทั้งสองข้างเอาไว้แล้วดึงเข้าหาตัวในขณะเดียวกันก็กระแทกกระทั้นตัวเข้าหาถี่ยิบ มาเรียมโยกคลอนไปตามแรงกะซวกหนักหน่วง ทั้งแน่น ทั้งเสียว ทั้งเร่าร้อน... “ชอบไหมมาเรียม ไหนบอกฉันสิ...” “อื้อ!!!” เธอเม้มริมฝีปากเข้าหากันไม่ยอมปริปาก แต่เมื่อถูกกระแทกจนตัวโยนเสียงในลำคอก็ครางรับเป็นจังหวะไม่ได้ขาด บางครั้งเธอยังเผลอสูดปากเพราะไม่อาจต้านทานความกระสันเสียวได้ไหว แดนสรวงเองก็ไม่ยื้อรั้งรอคำตอบ เขารั้งตัวตนเข้าออกในซอกเล็กแคบถี่ยิบ รัวและเร็ว...จนหยาดทิพย์ปริ่มล้นตามจังหวะดึงรั้งเป็นระยะ เธอตอดรัดเขาจนรู้สึกได้ส่งสัญญาณถึงความทรมานที่กำลังได้รับการปลดปล่อย ชายหนุ่มไม่รอช้าเร่งฝังแท่งรักจมลึกหนักหน่วงเน้นๆ สองสามครั้งติดต่อกันจนร่างเล็กคว่ำหน้าแล้วถลาไปตามแรงพร้อมๆ กับอาการเกร็งตัวเต็มที่และส่งเสียงแหบพร่าร้องครางอย่างสุขสม สายธารอุ่นร้อนชโลมแก่นกายของเขาจนชุ่มอยู่ด้านใน ชายหนุ่มยังคงกระแทกตัวสุดแรงถี่ยิบแล้วดันสุดกำลังในจังหวะสุดท้าย ฝากฝังน้ำรักมอบให้จนหมดสิ้นก่อนจะฟุบทับลงบนตัวเธอ หายใจหอบเหนื่อยด้วยกันทั้งคู่ ในลำคอนั้นแห้งผากอย่างหนัก เหงื่อกาฬผุดพรายเหมือนอาบน้ำมาหมาดๆ “ต่อกันเลยไหม ฉันไปหลายวันคงอยากแย่” “อื้อ...” มาเรียมไม่เหลือแรงแม้แต่จะตอบโต้เขา เธอนอนคว่ำหน้านิ่งต้องการเพียงอากาศหายใจให้เพียงพอ เพราะตอนนี้ทั้งเหนื่อย ทั้งเพลียเต็มที “ตอนนี้คงทั้งแสบทั้งเจ็บเลยสินะ ไม่ต้องกลัวฉันชอบตอนที่เธอดิ้นได้มากกว่า นอนตายเป็นท่อนไม้แบบนี้ใครจะไปขย่มลง ทีเดียวก็หมดแรงซะแล้วเหรอ หึ หึ” เขาดึงตัวตนพรวดออกจากกันในทันที แล้วลุกเดินไปเข้าห้องน้ำหน้าตาเฉย ปล่อยให้มาเรียมนอนน้ำตานองหน้าอยู่เดียวดาย เจ็บ...อย่างที่เขาว่าจริงๆ แต่เธอเจ็บใจปวดใจมากกว่า

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more