ล่า ตอนที่ 8

763 คำ

ลูก...ที่ต้องเกิดจากสายเลือดชาติชั่วของผู้ชายป่าเถื่อนคนนี้ เธอไม่นึกยินดีเลยสักนิด หวังว่าความต้องการของเขาจะไม่มีวันเป็นจริง เจ็บแค้นพยาบาทกันอย่างไรเขาก็ไม่ควรใช้วิธีสร้างเด็กบริสุทธิ์คนหนึ่งมาแบกรับสิ่งเหล่านั้น แดนสรวง เกรเวล...โจรป่าผู้น่าขยะแขยงทั้งรูปลักษณ์และความคิด จิตวิญญาณของเขามันเลวระยำเกินกว่าที่เธอ หรือใครจะยอมรับได้ “ความสาว...ความสวยของเธอมันน่าเสียดายเสียจนฉันต้องเปลี่ยนแผนรู้หรือเปล่า หึ หึ หึ ไม่อย่างนั้นป่านนี้เธอคงมีผัวทั้งกองโจรไปแล้ว” ชายหนุ่มกระซิบประชิดกลีบปากบวมชื้นของเธอ รับรู้ได้ถึงความกลัว เกลียด ชิงชังจากตัวเธอ แต่มันกลับเหมือนยิ่งจะดึงดูดให้เขากระหยิ่มใจ เพราะไม่เคยต้องการให้ผู้หญิงคนนี้มารู้สึกดีๆ ด้วยตั้งแต่แรกอยู่แล้ว โทสะในตัวเธอที่ไม่อาจเอาชนะเหนือเขาได้มันทำให้เขาปีติปรีดาเหลือเกิน “แกมันสารเลว ชั่วช้า...อุ๊บ!!” แก้มขาวถูกมือข้างหนึ่งของเขาบีบเข้าหากันแล้วกดจนไม่อาจขยับได้ สองนิ้วที่กดแรงทำให้เธอเจ็บร้าวจนต้องกลั้นหายใจ ไม่ได้อยากต่อคำให้เป็นปัญหา แต่ชั่ววูบหนึ่งเธอก็ไม่อาจระงับอารมณ์โกรธเกรี้ยวของตัวเองได้เช่นกัน และผลก็คือต้องเจ็บตัวเพราะน้ำมือเขาเช่นเคย “ความเลวของฉันไม่ได้ครึ่งของพี่ชายที่แสนดีของเธอด้วยซ้ำมาเรียม เพราะอะไรรู้ไหม เพราะมัน...ทำให้น้องสาวฉันต้องอยู่อย่างตายทั้งเป็น จนต้อง...กินยาตาย ก่อนตาย...เธอรู้ไหมมาลัยต้องทรมานทุรนทุรายขนาดไหน” ปลายน้ำเสียงหนักแน่นเปล่งออกมาทีละคำด้วยความเจ็บปวด มาเรียมขมวดคิ้ว เธอไม่คิ้วและไม่คิดว่าสิ่งที่เขาปรารภออกมาจะเป็นความจริงแม้แต่นิดเดียว “พี่ใครน้องใครใครก็รัก...หลังจากมาลัยจากไปไม่กี่วันพ่อกับแม่ก็ประสบอุบัติเหตุเครื่องบินตกเสียชีวิตทั้งคู่ เพราะบินมาดูศพลูกสาวเป็นครั้งสุดท้าย” “...” “เป็นยังไง...เจ็บปวดถึงใจดีไหมนิทานที่เล่าให้ฟัง นี่ยังไม่ได้ครึ่งด้วยซ้ำไป ยังมีอะไรอีกเยอะที่ได้คมพจน์มันทำระยำเอาไว้ “แกโกหก!” เธอสะบัดหน้าแล้วย้อนแย้งเสียงแข็ง “ฉันก็ไม่ได้ขอให้เชื่อ ไม่เห็นจำเป็นเลยสักนิดเดียว หึ หึ” กลิ่นแอลกอฮอลล์ยังโชยฟุ้งอยู่ในลมหายใจอุ่นระอุของเขา แต่แทนที่จะเหม็นสะอิดสะเอียนน่ารังเกียจ เธอกลับรู้สึกถูกครอบงำอย่างประหลาด “อยากไปจากที่นี่...ก็รีบๆ มีลูกกับฉันสิ” ริมฝีปากหยักหนาฉกจูบหนักหน่วงแล้วดูดเม้มกลีบปากบอบบางของเธอ มือใหญ่ไต่ลงมาขยำทรวงอกหยุ่นที่ปราศจากบราเต็มแรงมือ เสียงครางในลำคออื้ออึงยืดเยื้อ จากอาการทำให้หญิงสาวคาดเดาได้ว่าแดนสรวงคงเมามาไม่น้อย เท่ากับว่าเธอคงหมดหนทางรอดเสียแล้วในคืนนี้ เพราะขนาดเขามีสติดีครบถ้วนก็ยังพูดคุยตกลงกันอย่างปกติไม่เคยได้เลย วาจาอันเผ็ดร้อนบั่นทอนจิตใจให้แตกสลายเป็นเศษเสี้ยว ไม่รู้เวรหรือกรรมแต่ปางไหนถึงต้องมาพบพานสัตว์ร้ายดั่งเช่นแดนสรวง ร่างใหญ่ของเขาโอ้โลมเธอไปพลางถอดโยนเสื้อผ้าของตัวเองไปพลางก่อนจะดึงทึ้งอาภรณ์ของเธอให้ปลดเปลือยออกจากกาย เหลือเพียงร่างเปล่าที่เนื้อแนบสนิทถึงกันและกัน... วงแขนกำยำกอดรัดให้เธอตกอยู่ในอาณัติ ริมฝีปากหนายังคงสำรวจพรมจูบสะเปะสะปะ มาเรียมดิ้นพล่านอยู่ชั่วครู่ก่อนนิ่งลงเพราะความเหนื่อยและร่างกายที่เมื่อยขบปวดร้าวอยู่แล้วเป็นทุนเดิม ยิ่งขยับก็ยิ่งระบมหนัก เธอทำได้แค่รอรองรับอารมณ์กลัดมันจากเขาโดยไม่มีทางหลีกเลี่ยงเลยแม้จะพยายามเท่าไหร่ก็ตาม “ฉันดีใจนะที่ได้เธอคนแรก แต่จะดีใจกว่านี้เมื่อเธอท้อง” แดนสรวงกล่าวพึมพำ ลากริมฝีปากสำรวจผิวเปลือยลงมาถึงเนินอกอวบหยุ่น งับดูดโลมเลียดั่งสัตว์ร้ายที่หิวกระหายในรสอันโอชะของเหยื่อตัวน้อย อุ้งปากอุ่นร้อนครอบครองปทุมถันแล้วกลืนกินสลับข้าง มือสากหยาบหนาก็ขยำขยี้ด้วยแรงอารมณ์ที่ยากหยุดยั้ง

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more