บทเรียน ตอนที่ 2

1033 คำ

ความมืดครอบงำอยู่รอบตัว มองไปไกลสุดลูกหูลูกตาก็ยังหาที่สิ้นสุดไม่เจอ...สายตาคมกล้ากะพริบถี่ด้วยความฉงนใจว่าทำไมตนเองถึงมายืนอยู่ ณ ที่นี้ได้ คิดทบทวนอย่างไรก็ไม่อาจจับต้นชนปลายว่ามันเกิดอะไรขึ้น หมอกควันจางๆ ลอยฟุ้งอยู่ในอากาศ เขาตัดสินใจเดินไปข้างหน้าด้วยความสงสัย “พี่แดน...พี่แดน...” น้ำเสียงหวานเจือเศร้าเคยคุ้นดังแว่วอยู่ไกลๆ ร่างใหญ่หยุดชะงักงัน “มาลัย” เขาอุทานชื่อนั้นแล้วเปลี่ยนจุดหมายไปยังทางที่มาของเสียง พร้อมเร่งฝีเท้าเร็วขึ้น “มาลัย! มาลัยใช่ไหม!!” “พี่แดน...” แทนที่ด้วยคำตอบกลับเป็นเสียงเรียกขานชื่อนั้นซ้ำๆ “มาลัยอยู่ไหน!! ออกมาหาพี่หน่อย มาลัย!” เขาตะโกนเรียกดังขึ้นพร้อมวิ่งหาเจ้าของเสียงหมุนวนรอบตัวเพื่อสำรวจแต่ก็ยังพบเพียงความว่างเปล่าในความมืดนั้นอยู่ดี “มาลัยออกมาหาพี่หน่อย ขอร้องล่ะ...” ชายหนุ่มเริ่มหายใจหอบสั่นเทิ้มไปทั้งตัว หัวใจของเขาเต้นเร็วและแรง ความเหนื่อยครอบงำจนรู้สึกเมื่อยล้าและอึดอัดชอบกล “พี่แดน...ช่วยมาลัยด้วย...” “มาลัย! มาลัย!!!” “ว้าย! อะไรกันคะเนี่ย!” “...” เสียงกรีดร้องโวยวายของคนข้างๆ ที่กำลังยันกายลุกขึ้นมามองหน้าเขาท่ามกลางแสงสลัวทำให้สติเริ่มกลับมา เขาฝัน...ฝันซ้ำๆ วนเวียนอยู่แบบนี้มาหลายปีแล้ว และหัวใจก็ยังเต้นแรงเหมือนกับว่าเหนื่อยและอ่อนล้ามาจากเหตุการณ์นั้นจริงๆ “ฝันร้ายเหรอคะ” เธอถามพร้อมกับซบใบหน้าลงบนหัวใหญ่ที่ยังสั่นเทิ้มเพราะแรงหอบ “อืม...” “ให้แพรวช่วยไหมคะ...คุณพจน์จะได้นอนฝันดี นะคะ...” เธอเสนอพร้อมกับเบียดกายเปลือยท่อนบนเข้าหาเขา อกอวบหยุ่นที่ผ่านการศัลยกรรมเปลี่ยนขนาดเฟ้นเน้นกับท่อนแขนกำยำ “อย่าร้องขอชีวิตก็แล้วกัน หึ...” “กรี๊ด!! อูยคุณพจน์ คุณพจน์คะใจเย็นๆ ค่ะ...” ร่างเล็กถูกเหวี่ยงให้นอนลงบนที่นอนนุ่มแล้วเขาก็ทับลงมานวดเฟ้นไปตามเรือนกายอย่างไม่ปรานี เธอเรียกชื่อเขาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาปลุกปั่นอารมณ์ให้หันเหออกมาจากความตื่นตระหนกเพราะฝันร้าย “อืม...นมเธอทำให้ฉันไม่อยากนอนต่อแล้วแพรว” “แพรวตามใจคุณค่ะ เอาแพรวแรงๆ นะคะ แพรวชอบ” เธอบอกพลางแอ่นกายให้เขาเชยชมอย่างว่าง่าย เพลงแห่งราคาอันเร่าร้อนเริ่มบรรเลงขึ้นอีกครั้งหลังจากที่เพิ่งจบลงเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน คราบแห่งความใคร่ที่เปรอะเปื้อนผ้าปูที่นอนยังไม่เหือดแห้งสนิทเสียด้วยซ้ำ อุ้งปากใหญ่ครอบครองยอดอกอย่างตะกละตะกลาม ดูดแล้วตวัดเลียรัวอย่างช่ำชอง เต้าอวบหนหยุ่นอีกข้างก็ถูกมือขวาขย้ำย้ำจนเนื้อเนียนทะลักออกมาตามร่องนิ้ว แทนที่จะเจ็บปวดเธอกลับร้องครางเสียงหลงด้วยความพึงพอใจ กระดกสะโพกยกแอ่นความสาวเสียดสีกับใจกลางลำตัวของเขา “คุณพจน์ขา....ทำไมใหญ่แบบนี้คะ กระแทกแพรวแต่ละทีแพรวแทบจะสำลักตาย” “แล้วไม่ชอบหรือไง...ถ้าไม่ชอบก็บอกฉันจะได้ไม่หยุด” เสียงทุ้มพร่าอารมณ์เริ่มเตลิดไปกับทรวดทรงแห่งสตรีเพศ “ชอบ...ชอบค่ะ แพรวชอบให้คุณพจน์เอาแพรวแรงๆ กระแทกแรงๆ อืม...แพรวเสียวจังเลยค่ะ” “กะหรี่...หึ หึ หึ” ใบหน้ากร้านก้มต่ำลมดูดดื่มปทุมถันอันชวนให้หลงใหลทันทีเมื่อสิ้นน้ำคำสบประมาทเปรียบเทียมนั้น อีกฝ่ายก็หาได้สนใจยิ่งจะเพิ่มกำหนัดกระหายในตัวเธอให้ฉีดพล่านร้อนรุ่มไปทั่วสรรพางค์ เธอเอื้อมมือลูบเลื้อยต้นขากำยำของเขาลงไปจนใจกลางลำตัวที่กำลังผงาดแข็งขัน แล้วไม่รอช้าที่จะครอบครองเอาไว้ในกำมือ พร้อมส่งเสียงครางในลำคอด้วยความพึงใจ นิ้วชี้เรียวสวยกดขยับลงตรงส่วนปลาย ลากเอาหยาดหยดเหลวใสวนไปวกมา ชายหนุ่มเผลอกัดยอดอกที่ตั้งชันของเธอเมื่อได้รับความเสียวซ่านเกินจะหักห้ามใจ ร่างเล็กสะดุ้งรับแล้วกัดริมฝีปากหลับตาพริ้มปล่อยตัวเองให้ไหลไปกับกระแสสวาทที่กำลังซัดถาโถม เขาละมือจากเต้าอวบเคลื่อนเร็วลงมาช่วงล่างลำตัวเกร็งก้านนิ้วแล้วแหย่สอดลึกเข้าสู่ซอกอุ่นร้อนที่พรั่งพร้อมของเธอ แพรว...หรือแพรวาแอ่นสะโพกรับอย่างเชื้อเชิญเมื่อนิ้วแกร่งนั้นกระทุ้งจนสุดความยาว เสียงเล็กครวญครางประหนึ่งถูกทรมานให้เจ็บหนัก ความปั่นป่วนรุมเร้าให้สติของเธอถูกตัณหากลืนกินจนเหลือแต่อารมณ์ปรารถนาเท่านั้นที่บงการขับเคลื่อนรอคอยเวลาให้ถึงจุดสิ้นสุด “คุณพจน์...อืม ได้โปรด อย่าทรมานแพรอีกเลยค่ะ” “จะให้ฉันหยุดเหรอแพร หืม...ว่าไง อยากหยุดหรืออยากทรมานกว่านี้กันแน่” ชายหนุ่มถามด้วยน้ำเสียงสั่นพร่าเย้ยหยันในทีทั้งที่รู้คำตอบอยู่แก่ใจ แพรวาเป็นคู่ขาที่รองรับความดิบเถื่อนของเขาได้อย่างถึงพริกถึงขิงพอสมควร เธอจึงมักถูกเรียกใช้บริการอยู่บ่อยครั้งกว่าใครๆ ในบรรดาผู้หญิงที่เขาคั่วอยู่ หญิงสาวพยายามใช้ชั้นเชิงลีลาอันเร่าร้อนในการผูกมัดเขาโดยไม่รู้เลยว่าไม่มีใครดับความใคร่กระหายที่มีอยู่ในตัวได้หรอก... สำหรับเขาผู้หญิงทุกคนก็แค่เครื่องมือในการปลดปล่อยอารมณ์ตามสัญชาตญาณของสัตว์โลกที่ต้องการเสพสมเมื่อถึงเวลาก็เท่านั้น อาจมีบ้างที่ผ่านมาเคยพบเจอกับความรู้สึก ‘รัก’ แต่มันก็ล้มไม่เป็นท่าเพราะความมักมากของเขาอีกนั่นแหละ หลังจากนั้นเขาก็ไม่เคยไยดีสิ่งอื่นใด ไปมากกว่าสนองความอยากให้ตัวเอง “ไม่ค่ะคุณพจน์...อย่าหยุดนะคะ อูว...แพรวเสียวจังเลย แรงอีกค่ะ ขยับนิ้วอีก คุณพจน์ใส่นิ้วเพิ่มเข้าไปลึกๆ เลยค่ะ แพรวชอบ อืม...” เสียงกระท่อนกระแท่นของเธอเว้าวอนเหมือนใจจะขาดในไม่ช้า ชายหนุ่มกลับหยุดการกระทำทุกอย่างจนเธอโอดครวญน้ำตาปริ่มเบ้า ริมฝีปากสั่นระริก ร่างดิ้นพล่านเหมือนคนขาดยาเสพติดแล้วกำลังลงแดงทุรนทุราย

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more