11 สั่งสอนเด็กดื้อยังไงดี…

1734 คำ

ซ่า ซ่า ซ่า เธอยืนอาบน้ำพลางฮัมเพลงไปด้วยอย่างอารมณ์ดี แค่ได้แกล้งคิระก็ถือว่าเป็นความสุข กล้าดียังไงมาว่าเธอเด็ก หึ… เป็นไงล่ะ รสชาติความแสบของเธอ หาจากที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว ขณะกำลังถูสบู่ไปทั่วร่างกายก็ต้องชะงักเมื่อความสุขถูกแทนที่ด้วยความกังวล ถ้าคิระรู้ว่าเธอเป็นคนทำให้ยางรถราคาหลายสิบล้านของเขาแบน เขาจะไม่มาฟ้องพ่อแม่เธอเหรอ? หรือไม่ก็ตามมาเอาเรื่อง บางครั้งการเล่นสนุกของเธอมันก็มีความคิดมากและกังวลตามมาทีหลังอยู่เสมอ แต่ช่างเถอะ คิระไม่ใช่คนขี้ฟ้อง ขนาดเรื่องเมื่อวานยังไม่บอกพ่อแม่เธอเลย กลับมาอาบน้ำต่อเตรียมตัวไปนอนดูซีรีส์เรื่องโปรด คืนนี้นอนค้างที่บ้านเพราะขี้เกียจขับรถกลับคอนโด ใช้เวลาอาบน้ำไม่นานก็เสร็จ รีบเป่าผมให้แห้ง ทาสกินแคร์ลูกรักบนใบหน้าให้เรียบร้อยแล้วขึ้นไปนอนบนเตียงนุ่มๆ เปิดซีรีส์เรื่องโปรดดูอย่างมีความสุข ••• หลายวันต่อมา บาร์สุดหรูแห่งหนึ่ง… “วันหยุดทั้งทีก็ลากฉันมาดื่มเลยนะ” “นานๆทีแกจะว่างนิ เดือนนึงมีวันหยุดแค่สองวันเอง แกทำงานหนักเกินไปแล้วนะ” เธอบ่นอันดาที่ทำงานหนักจนแทบไม่มีเวลาพักผ่อน จะพาไปเที่ยวก็ชอบบอกว่าไม่มีเงิน พอเธอบอกเดี๋ยวออกทุกอย่างให้ก็ปฏิเสธบอกเกรงใจ เธอเข้าใจอันดาที่ต้องทำงานหนัก ตอนอันดาเล่าเรื่องส่วนตัวให้ฟังยังแอบสงสาร ฐานะทางบ้านอันดาไม่ได้ดีมากนัก เคยคิดจะยื่นมือเข้าไปช่วยแต่อันดาก็ไม่เอา บอกว่าที่คบกับเธอไม่ใช่เพราะมีเงิน อันดาเป็นคนจริงใจ ไม่เคยเอาเปรียบเธอแม้แต่สักวินาทีเดียว วันเกิดให้ของมีค่าก็โดนส่งกลับคืน มิหนำซ้ำยังโดนอันดาตำหนิกลับมา “บาร์นี้มีแต่ไฮโซทั้งนั้น แกพาฉันมาผิดที่แล้ว แถมเครื่องดื่มก็…” “ขอวันเดียวนะ~ ฉันเห็นแกทำงานหนัก อยากทำอะไรให้แกผ่อนคลายบ้าง ที่ผ่านมาแกก็ช่วยฉันมาตั้งเยอะ” “ฉันไม่ให้แกจ่ายคนเดียวนะ หารกัน” “ก็ได้” ถ้าไม่ยอมรอบหน้าอันดาคงไม่ยอมมากับเธออีกแน่นอน “ว่าแต่เรื่องของแกกับคุณคิระอะไรนั่นเป็นไงบ้าง” “ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เจอกัน เห็นคุณพ่อบอกว่าเขายุ่งๆ แต่พรุ่งนี้ฉันต้องไปเจอครอบครัวของเขาเพราะใกล้ถึงวันแต่งงานแล้ว” “อย่าสร้างเรื่องอะไรอีกละ” อันดาพูดดักทางแผนการร้ายของเพื่อนสนิท “เห็นฉันเป็นคนแบบนั้นรึไง” “อือ” “สมแล้วที่เป็นเพื่อนฉัน มาชนแก้วกันดีกว่า” เธอยกแก้วเครื่องดื่มไปชนกับอันดา จากนั้นยกขึ้นดื่ม พอลดแก้วลงก็กวาดสายตามองไปรอบๆบาร์ เสียงเพลงคลอเบาๆที่เปิดทำให้รู้สึกผ่อนคลายบวกกับแอลกอฮอล์ที่กำลังดื่ม…ช่างเข้ากันดีเลยละ “ทะ…เทียร์” “หืม?” น้ำเสียงตะกุกตะกักบวกกับแรงสะกิดทำให้เธอหันไปมองอันดา “นั่นใช่คุณคิระไหม” เธอมองตามนิ้วของอันดาที่ชี้ไปยังมุมหนึ่งของบาร์ ภาพคิระกำลังนั่งดื่มกับผู้ชายหน้าตาที่ดีเธอเคยเจอหนก่อนอยู่ไนต์คลับพี่ชาย ข้างกายมีสาวสวยหุ่นนางแบบ สูงยาวเข่าดีสเปกเขานั่งอยู่ด้วย ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าค่ำคืนนี้จะจบลงที่ไหน บนเตียง… “ใช่” มากับสาวซะด้วย… ตอนอยู่กับเธอนิ่งปานรูปปั้นเดินได้ พออยู่กับผู้หญิงตรงสเปกดูมีชีวิตชีวาขึ้นมา สองมาตรฐานชัดๆ “เดี๋ยวฉันมานะอันดา” “แกจะไปไหน” “มีอะไรสนุกๆให้ทำ” “คาร์…” อันดาเรียกชื่อเพื่อนยังไม่ครบคำคาร์เทียร์ก็ลุกออกจากเก้าอี้ตัวสูงเดินตรงไปหาว่าที่สามีเสียแล้ว “ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร” คิระช้อนสายตาขึ้นมองคาร์เทียร์ซึ่งกำลังยืนกอดอกถามเสียงเรียบ ไม่ได้รู้สึกตกใจที่เห็นเธออยู่ที่นี่เพราะเขาเห็นเธอตั้งแต่มาถึง มีแต่เธอที่มองไม่เห็นเขา “ใครเหรอคะคุณคิระ” “ฉันเป็นเมียเขา” “มะ…เมียเหรอคะ?” สาวสวยหุ่นดีหน้าซีดเผือดทันทีหลังจากได้ยินคาร์เทียร์บอกว่าเป็น ‘เมีย’ ของคิระ “ใช่ และถ้าเธอยังไม่รีบไสหัวไปจากตรงนี้…อย่าหาว่าฉันไม่เตือน” เธอนี่ก็โหดใช้ได้เหมือนกันนะคาร์เทียร์ สมแล้วที่เป็นลูกสาวของมาเฟีย “ปะ…ไปตอนนี้แหละค่ะ มีเมียแล้วทำไมไม่บอกคะคุณคิระ! ขอโทษด้วยจริงๆนะคะ ฉันไม่รู้ว่าเขามีเมียแล้ว” สาวสวยหุ่นนางแบบหันไปโวยวายใส่คิระก่อนไป พอลุกขึ้นแล้วก็รีบขอโทษขอโพยคาร์เทียร์เพราะกลัวอีกคนเอาเรื่อง หลังจากสาวสวยหุ่นนางแบบเพ่นหนีเพราะกลัวเมียหลวงชั่วคราวอย่างเธอเอาเรื่องเหมือนในข่าว เธอก็ยืนเม้มปากกลั้นขำ ส่วนคิระนั่งยกเครื่องดื่มขึ้นมาดื่มเงียบๆโดยไม่พูดอะไรกับเธอสักคำ “ขอโทษที่ทำให้คืนนี้คุณคิระไม่ได้สนุกกับสาวสวยคนนั้นนะคะ” ได้แกล้งเขาก็สะใจดีเหมือนกัน คิระปรายสายตาไปมองว่าที่ภรรยาตัวแสบ หนก่อนปล่อยยางรถจนแบน หนนี้ดันป่วนจนทำให้นางแบบสาวสวยคนนั้นเผ่นหนี หนหน้าเธอจะป่วนอะไรเขาอีก… “เล่นสนุกพอรึยัง” “สนุกพอยังไงเหรอคะ?” เธอแกล้งตีหน้ามึนถามทั้งที่รู้อยู่แก่ใจ บอกแล้วไงจะทำทุกวิถีทางให้เขาทนความน่ารำคาญของเธอไม่ได้จนไม่อยากแต่งงานด้วย “ที่กำลังทำอยู่” “รำคาญเหรอคะ? ถ้ารำคาญก็แค่ไปบอกครอบครัวของคุณยกเลิกสัญญาบ้าๆนั่น เราสองคนจะได้ไม่ต้องแต่งงานกัน” “ที่ทำแบบนี้เพราะไม่อยากแต่งงานกับฉัน?” “ค่ะ” เธอยอมรับตรงๆ สายตามองเขาเช่นเดียวกัน “หึ…” เสียงในลำคอดังเล็ดลอดออกมาในจังหวะที่มุมปากหยักกระตุกยิ้ม สายตาคมเข้มละจากใบหน้าสวยหวาน มือหนาคว้าแก้วน้ำสีเหลืองอำพันขึ้นมากระดกพรวดเดียวจนหมด ก่อนจะวางลงเสียงดังจนเทียร์เผลอสะดุ้ง ตุ้บ! เขาหันไปมองคาร์เทียร์อีกครั้ง เธอรู้สึกร้อนๆหนาวๆอย่างบอกไม่ถูก ครั้งนี้ไม่กล้าสบตากับคิระเลยด้วยซ้ำ สายตาที่เขากำลังมองมาทำให้เธอรู้สึกกลัว ใช่… เธอเริ่มกลัวเขาแล้ว “ทะ…เทียร์ขอตัวนะคะ” นั่งอยู่ตรงนี้ต่อไปไม่ได้จริงๆ รีบกลับโต๊ะไปหาเพื่อนดีกว่า หมับ! “อ๊ะ!” แรงกระชากทำให้เธอเซถลาเข้าไปหาเจ้าของการกระทำอุกอาจเมื่อครู่และกระแทกใส่กันเต็มแรง คนที่ทำแบบนั้นคือคิระ… เขาโกรธที่เธอป่วนจนทำให้สาวสวยหุ่นนางแบบคนนั้นเผ่นหนีไปแน่ๆ ซวยแล้วคาร์เทียร์ “ใจเย็นๆคิระ” รามิลปรามเพื่อนสนิท ทว่านาทีนี้ใครก็ห้ามคิระไม่ได้ “ปะ…ปล่อยเทียร์นะ” เธอบอกเขาเสียงสั่น ที่ผ่านมาเพราะคิระไม่ได้ถือสาเลยทำให้เธอคิดว่าเขาคงไม่กล้าทำอะไร หากแต่ในความเป็นจริง…ความอดทนเขาก็มีขีดจำกัดเหมือนกัน “รอบนั้นโดนกัดปากไปยังไม่เข็ดใช่ไหม” “ทะ…เทียร์เจ็บ” สวิตช์แม่สาวจอมแสบถูกสลับกลับไปเป็นคุณหนูคาร์เทียร์คนเดิมเสียแล้ว… คิระบีบแขนเธอจนรู้สึกเหมือนกระดูกกำลังแตกละเอียดเป็นผุยผงคามือของเขา “รอบนี้เธอต้องชดใช้” หัวใจเธอกระตุกวูบกับประโยคนั้นของคิระ เวลาเขาโมโหน่ากลัวมากจริงๆ เธอไม่น่าไปยั่วโมโหเขาเลย แววตาที่เคยดูไร้อารมณ์ตอนนี้ดำมืดดูน่ากลัว เขาโกรธแล้ว… “คะ…คุณคิระคะ ขอโทษแทนยัยเทียร์ด้วย” อันดารีบเข้าไปขอโทษคิระแทนคาร์เทียร์ เห็นเพื่อนสนิทโดนกระชากแขนแล้วตกใจมาก “คาร์เทียร์เป็นเพื่อนเธอ แต่อีกไม่นานก็กำลังจะเป็นเมียฉัน” คิระกำลังบอกอันดาว่าอย่ามายุ่งเรื่อง ‘ผัวเมีย’ ทางอ้อม “อันดาช่วยด้วย…” “ไม่มีใครช่วยเธอได้ทั้งนั้น” “เทียร์!” หมับ อันดาที่กำลังตามคิระและคาร์เทียร์ไปถูกคว้าไว้ด้วยมือของรามิล สีหน้าหญิงสาวเป็นห่วงเพื่อนมาก “ปล่อยสองคนนั้นเคลียร์กันเอง” “แต่นั่นเพื่อนฉันนะ” “คิระไม่ทำอะไรเพื่อนเธอหรอก” อันดามองตามแผ่นหลังของเพื่อนสนิทที่ถูกลากออกไปโดยคิระด้วยความเป็นห่วง ••• ปึก! “โอ๊ย!” เธออุทานร้องเสียงหลงหลังจากถูกคิระผลักใส่กำแพงของลานจอดรถอย่างแรงจนรู้สึกปวดร้าวไปทั่วร่างกาย ไม่เคยเห็นเขาในมุมน่ากลัวแบบนี้มาก่อน นับว่านี่เป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ “พะ…พี่คิระจะทำอะไร!” มองเขาอย่างหวาดระแวง ลอบกลืนน้ำลายเหนียวลงคออย่างยากลำบาก “กลัวฉันขึ้นมาแล้วเหรอ” แววตาคาร์เทียร์และตัวที่สั่นระริกบ่งบอกว่าเธอกำลังกลัวเขา “ถ้าพี่คิระทำอะไรเทียร์ เทียร์จะ…” “จะฟ้องพ่อแม่ฉัน? เชิญ… ท่านไม่มีทางสนใจเรื่องนี้ เพราะถึงยังไงเราก็ต้องแต่งงานกันอยู่แล้ว” เธอพูดไม่ออกเลยทีเดียว ร่างกายคิระอยู่ใกล้จนสัมผัสได้ถึงไออุ่นจากแผงอก กลิ่นน้ำหอมประจำตัว และกลิ่นแอลกอฮอล์จางๆที่เขาดื่มเข้าไป หัวใจเธอเต้นแรงแทบหลุดออกมาจากขั้ว หลุบสายตามามองแผงอกแกร่งพร้อมกับเม้มริมฝีปากเข้าหากันเป็นเส้นตรง “คนเก่งก่อนหน้านี้หายไปไหนแล้ว” เฮือก… เธอสะดุ้งเมื่อคิระเลื่อนมือมาสัมผัสปลายคางแล้วดันขึ้นให้มองหน้าเขา เธอยืนตัวแข็งทื่อทำอะไรไม่ถูกและเริ่มหายใจติดขัด ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงมาใกล้จนลมหายใจอุ่นเป่ารดกัน “ฉันจะสั่งสอนเด็กดื้ออย่างเธอยังไงดี… คาร์เทียร์”

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more