เช้าวันต่อมา
ลัลนาลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกว่าตัวเองกำลังป่วยอีกครั้ง
"ท่านหญิง"
"อามีนา..กี่โมงแล้ว"
ลัลนาพยายามยันกายให้ลุกขึ้น คอแห้งผากจนอยากจะดื่มน้ำสักลิตร
"สิบโมงเช้าเจ้าค่ะ นายท่านให้อามีนาเอายาแก้ไข้มาให้"
ลัลนาหลบตาอามีนาเล็กน้อย รู้สึกอับอายซะมากกว่าจะขัดเขิน
"ยาแก้ไข้หรือ แล้วยาคุม..ยาที่เขาใช้คุมกำเนิดล่ะ..."
โพล่งถามออกมาตรงๆ เธอรู้ว่าการมีเพศสัมพันธ์ไม่พร้อมนั้นต้องคุมกำเนิด ลัลนาไม่อยากสร้างเวรกรรมเพิ่ม เธอไม่อยากมีความเกี่ยวข้องกับเขาให้มากไปกว่านี้อีก ถ้าจะต้องตายที่นี่ขอตายคนเดียวดีกว่าที่จะกำเนิดทารกน้อยๆขึ้นมา
"ยาคุมกำเนิด..ไม่ได้นะเจ้าคะท่านหญิงที่นี่ไม่สามารถคุมกำเนิดได้ มัน..มันผิดหลักศาสนาเจ้าค่ะ"
"ห่ะ มีเรื่องแบบนี้ด้วย..แล้วลูกของเขาไม่เต็มบ้านเต็มเมืองไปหมดแล้วเหรอ เมียเยอะขนาดนี้"
"ไม่มีเจ้าค่ะ นายท่านยังไม่มีบุตร.."
"ยังไม่มี เป็นไปได้อย่างไ
