"ยาของเธอเลยไม่มีผลอะไรกับฉัน เสียใจด้วยนะลัลนา...ยังไงแล้วคืนนี้เธอก็ต้องตกเป็นของฉันอยู่ดี"
อาดัมเย้ยหยันออกมา..ลัลนาแทบจะกรีดร้องแผนการณ์ของเธอล่มไม่เป็นท่า เขารู้อยู่แล้วว่าเธอใส่ยานอนหลับลงไป
"ไม่นะ..คุณรู้"
ลัลนาตกใจหน้าถอดสี หลังจากนั้นก็พยายามปกป้องตัวเองด้วยการผลักอกของเขาออกขัดขืนทันทีที่ถูกเขาจับได้
"ลูกไม้ตื้นๆ แบบนั้นจะทำอะไรคนอย่างฉันได้"
เขาไม่ได้โกรธแต่ตลกกับสิ่งที่ลัลนาทำ ราวกับเป็นละครฉากหนึ่งที่สร้างความบันเทิงชั่วครู่
ตุ้บ!
ร่างเล็กถูกโยนลงบนเตียงกว้าง
"อย่า...ฉันไม่..ไม่เคย ได้โปรดปราณีฉันด้วย"
ยกมือไหว้ส่งสายตาอ้อนวอนแม้จะรู้ดีว่าไม่เป็นผล
"ไม่เคยงั้นหรือ...อืม..เดี๋ยวก็รู้"
ลัลนายกมือไหว้สั่นหน้าระรัว เขาไม่เชื่อ!
"ฉันไม่รู้จะทำอย่างไรให้คุณเชื่อ แต่ฉัน...ฉันไม่เคยมีอะไรกับใครมาก่อนจริงๆ ฉันกลัว...ฉันแค่.."
ยังไม่ทันที่ลัลนาจะนึกหาเหตุผลอะไรออกมาพูดให้จบ
