"ใช่ค่ะ แต่ฉันกลับมองว่ามันคือเรื่องเหลวไหลทั้งเพ สวยงามอันนี้ยอมรับ..แต่กลับซ่อนความร้ายกาจเอาไว้"
ลัลนาย้ำคำสุดท้ายก่อนจะหันมาจ้องหน้าของเขาด้วยแววตาเชือดเฉือน เรื่องเมื่อคืนที่เขาทำไว้เธอไม่มีวันลืม
"ถ้าหากว่ากำลังหลอกด่าฉันอยู่ ก็ควรจะสำเหนียกของตัวเองไว้บ้าง ตอนนี้เธอไม่เหลืออะไรที่จะมาต่อรองกับฉันอีกแล้ว รู้สถานะตัวเองไว้ด้วย ถ้าหากวันไหนที่ฉันใจร้ายกับเธอขึ้นมาจริงๆ แล้วเธอจะชะเง้อมองฉันได้แค่เพียงหน้าประตูห้อง"
เขาคงหมายความว่าเธอจะอกหักจากเขาสินะ ลัลนาแค่นหัวเราะในลำคอออกมา เธอไม่มีวันหลงรักคนใจร้ายเช่นเขาไม่มีวัน หลงตัวเองเว่อร์! ลัลนาแอบเบ้ปากเธอทำทุกอย่างเพื่อปกป้องพ่อเท่านั้น หนีไปได้เมื่อไหร่คือเราจบกันจ้า
"หญิงไทยอย่างฉัน คุณอาจจะมองว่าต่ำต้อยไม่คู่ควรกับชายสูงศักดิ์เช่นท่าน แต่รู้ไว้เลย ต่อให้คู่ควรฉันก็ไม่มีวันรักคุณ"
เอ่ยออกมาอย่างทะนงตน
"งั้นหรือ..อะไรทำให้เธอคิดว่
