ชีคร้ายซ่อนรัก

เข้าหอ

มีเรื่องให้ลัลนาต้องหนักใจอีกรอบเมื่อทราบข่าวจากอามีนาว่าคืนนี้นายท่านอาดัมจะมาเข้าหอกับเธออย่างเป็นทางการ และตอนนี้เธอก็ถูกจับมาอาบน้ำแร่แช่น้ำนม โดยนางกำนัลสาม-สี่คนกำลังรุมกันขัดสีฉวีวรรณเธออยู่ในสภาพเปลือยกาย

แรกๆเธอก็พยายามปัดป้องเนื่องจากรู้สึกกระดากอาย ชีวิตนี้ตั้งแต่โตมาจนรู้ความไม่เคยนอนแก้ผ้าให้ใครมาอาบน้ำให้แบบนี้

ทว่า

ตอนนี้เธอกลับรู้สึกเพลิดเพลิน กลิ่นอโรมาหอมอ่อนๆให้ความรู้สึกเหมือนนอนอยู่ในสปาที่ไหนสักแห่ง ที่นี่นอกจากจะงดงามแล้วยังมีคนมาคอนปรนนิบัติรับใช้

สวรรค์อย่างที่ใครๆต้องการ ลัลนากลับมองแตกต่างจากทุกคน เธอกลับคิดว่าที่นี่ในตอนนี้เป็นเหมือนกรงทองที่เอาไว้ขังนกน้อยอ่อนแอปวกเปียกไร้ที่พึ่งต่างหาก

เกิดเป็นหญิงต้องยืนด้วยลำแข้งของตัวเอง อย่าให้ผู้ชายมองเป็นสิ่งของที่เอาไว้ประดับบารมีเพียงเท่านั้น

คิดอะไรเพลินๆลัลนาถึงกับสะดุ้งโหยงเมื่อตรงจุดหวงแหนโดนสัมผัส

"อ้ะ!ทำอะไร ตะ..ต้องโกนด้วยเหรอจ้ะ?"

ลัลนารีบหุบเรียวขากะทันหันตามสัญชาตญาณ

"สตรีไม่ควรมีขนเจ้าค่ะ สตรีในเมืองนี้จะต้องกำจัดขนของตัวเองตลอดเวลา ทุกสัดส่วนจะต้องเกลี้ยงเกลา"

อ๋อ! ลัลนาร้องอ๋อถึงบางอ้อ

ความจริงเธอก็ใส่ใจเป็นอย่างดีอยู่แล้ว แต่ไม่ถึงกับโกนออกไปหมดยังพอมีเหลือไรๆอยู่บ้าง รู้สึกแปลกๆเมื่อตอนนี้ตรงจุดนั้นกลายเป็นวาระแห่งชาติของที่นี่ พระเจ้าช่วยจะมีเรื่องอะไรให้โฮ่งกว่านี้อีกป่ะ

"ตรงส่วนของจุดสงวนต้องให้ความสำคัญเป็นพิเศษ จะต้องดูสวยงามและดูดีตลอดเวลาเจ้าค่ะท่านหญิง"

อามีนาเป็นคนเอ่ยปากอธิบายให้ลัลนาเข้าใจ พอทราบความแล้วก็ปล่อยให้พวกนางๆจัดการ อย่างนี้สินะที่เรียกว่าเข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตาม

"แต่พวกผู้ชายหนวดเครารุงรังไม่ยักจะโกน"

ลัลนาแอบบ่นพำพึมเป็นภาษาไทย จึงทำให้ไม่มีใครเข้าใจคำพูดของเธอ

อยู่ๆภาพใบหน้าของคนบางคนก็ลอยเข้ามาในหัวของเธอ ภาพของหนุ่มลูกครึ่งอาหรับเคราสีน้ำตาลที่ช่วยให้ใบหน้าของเขาดูคมเข้มมากขึ้น

ดวงตาสีน้ำข้าวบ่งบอกถึงนิสัยเฉลียวฉลาด เคร่งขรึมและทรงอำนาจ คงจะฉลาดและเชี่ยวชาญไปเสียทุกเรื่อง

เอ่อ เจ้าเล่ห์ ขี้โกงด้วย อย่างหลังลัลนาเติมให้

เกือบสองชั่วโมงเล่นเอาลัลนารู้สึกว่าเธอตัวแทบเปื่อย ตอนนี้เธออยู่ในชุดเดรสยาวบางเบาออกจะเซ็กซี่แต่ปกปิดมิดชิด จริงสินะ! นึกขึ้นได้ ชุดที่เธอใส่คืนนั้นกับข้าวของของเธออยู่ที่ไหนนะ

โทรศัพท์มือถืออีก แม้จะพอมีความหวังเรื่องโทรศัพท์มือถือแต่พอคิดได้ก็กลับมาคอตกเหมือนเดิม คงไม่มีโจรที่ไหนยอมให้เหยื่อใช้โทรศัพท์

ทุกคนออกไปแล้วเหลือเพียงเธอที่นั่งเซ็งอยู่กับอามีนาที่กำลังจัดแจงอาหารบนโต๊ะ ในห้องหอรอรักของเธอคืนนี้ประดับประดาไปด้วยดอกไม้สดหลากชนิดหอมฟุ้ง

"เสร็จแล้วก็ออกไปเถอะจ้ะอามีนา ฉันไม่หนีหรอก บอกแล้วไงฉันยอมเป็นเมียนายท่านของยูแล้ว"

ลัลนาจ้องแก้วไวน์ตาเป็นมัน ยานอนหลับที่เธอแอบขออามีนาไว้วันก่อนซึ่งอ้างว่านอนไม่หลับถูกเธอบดไว้เรียบร้อยแล้ว

"เจ้าค่ะ"

อามีนากวาดสายตามองรอบๆห้องตรวจตราความเรียบร้อยอีกครั้งก่อนจะเดินออกไป

'ขอโทษนะอามีนา ฉันยังไม่พร้อมจริงๆ'

ผงสีขาวค่อยๆทะยอยเทลงไปในแก้วไวน์ ก่อนที่เธอจะใช้ช้อนคนให้ละลายเป็นเนื้อเดียวกัน แอบยิ้มมุมปากภูมิใจกับความฉลาดของตัวเองไม่น้อย

"ฝันดีคืนเข้าหอนะคะคุณอาดัม ความหล่อของคุณฉันขออนุญาตผ่านก่อนนะคะ "

ยิ้มร่าอย่างอารมณ์ดีเมื่อทำสำเร็จ ก่อนจะมานั่งสงบจิตสงบใจรอเขา ภายในรู้สึกปั่นป่วนตื่นเต้นไปหมด แต่กระนั้นก็มีความมั่นอกมั่นใจเต็มร้อยว่าแผนของเธอต้องสำเร็จแน่ๆ

เกือบสองทุ่ม

ที่ลัลนานั่งสัปหงกรอ จนในที่สุดคนร่างสูงก็ก้าวเข้ามาในห้อง

"ดูดีนี่ แต่งตัวแบบนี้ดูไม่เลวเลย"

เขาเข้ามาโอบเอวคอดเธอเบาๆลัลนาไม่ได้ขัดขืน อาดัมเดินโอบเอวพาหญิงสาวมานั่งลงตรงโต๊ะอาหารที่มีเครื่องดื่มพร้อม ลัลนาแอบลอบมองตรงแก้วไวน์อาหรับอย่างดี

"ฉัน...เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าไม่ควรทำตัวโง่ดื้อดึงกับคุณ"

"ฉลาดขึ้นแล้วนี่"

ลัลนายิ้มบางๆให้เขา แววตายังไม่ละไปจากแก้วไวน์

"หอมจัง"อาดัมขยับเข้ามาใกล้พร้อมกับสูดกลิ่นหอมจากกายสาวเบาๆ

ลัลนาหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาส่งให้เขา เขามองเธอปานจะกลืนกิน ลัลนาแอบใจสั่นหวั่นไหวไปหมดเมื่อมือแกร่งเลื่อนขึ้นมาลูบตรงต้นขาของเธอแผ่วเบา

อีตาชีคนี่ก็บิ้วอารมณ์เกิ้น! ลัลนาพยายามหายใจเข้าออกลึกๆรู้สึกสั่นๆร้อนๆหนาวๆไปหมด

"cheers!"

อาดัมยื่นแก้วมาชนกับหญิงสาว สายตายังคงจับจ้องเธออย่างไม่วางตา ความต้องการของเขาแฝงอยู่ในสายตาพราวระยับคู่นั้นอย่างเต็มเปี่ยมและเปิดเผย

"ดื่มสิ"

ลัลนาลังเล แต่ในที่สุดก็ยอมดื่ม อาดัมไม่ใช่แค่จิบแต่กระดกเข้าไปจนหมดแก้วราวกับรีบเร่งดื่มให้จบๆจะได้ลากเธอขึ้นเตียงเสียที

"รู้อะไรหรือไม่?"

สายตาของเขาเป็นสิ่งที่ลัลนาสุดจะคาดเดา

"คะ?"

"ไวน์อาหรับชั้นดีนี้ฉันจดจำรสชาดของมันได้เป็นอย่างดี"

สายตาลัลนาเริ่มอยู่ไม่นิ่งเมื่อเขามองเธอแปลกๆ

"เพราะฉะนั้น..."

อาดัมลุกขึ้นก่อนจะโน้มตัวลงมาช้อนร่างของเธอขึ้นไปอยู่ในวงแขน เขาไม่มีทีท่าว่าจะหลับเลยสักนิด

"คุณ..."

ลัลนาใจสั่น...