"คุณโกรธฉันที่ทำให้คุณเจ็บตัวหรือเปล่าคะ?"
แววตาสั่นระริกเมื่อนึกถึงเหตุการณ์วันก่อน ความห่วงหาอาทรยังคุกรุ่นอยู่ข้างในอกไม่เลือนหายไป
"ฉันไม่ใช่พวกใจเสาะพันนั้นหรอกลัลนา เธอคือภรรยาของฉัน ฉันจะต้องปกป้องเธอชั่วชีวิตอยู่แล้ว"
จูบเรือนผมหอมพรางลูบเบาๆอย่างรู้สึกหวงแหน ลัลนาคือหญิงคนแรกที่ทำให้เขารู้สึกแทบคลั่งแม้ทุกคนจะเข้าใจว่านาเซียคือรักแรกของเขาก็ตาม ความจริงอาดัมก็เพิ่งรู้ใจตัวเองเหมือนกันว่าความรักที่เขามีให้ลัลนามันไม่ใช่ความคึกคะนองอย่างตอนวัยรุ่นที่เคยรู้สึกกับนาเซีย ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ตัดใจจากนาเซียได้ง่ายดาย
เขาลืมนาเซียไปแล้วแทบจะไม่มีอะไรติดค้างในใจอีกเลยหลังนาเซียกลายเป็นพระชายาคนใหม่ของชีคอัฟซาแห่งกามาร์
"รวมทั้งภรรยาทุกคนของคุณ"
น้ำเสียงตัดพ้อเล็กน้อยอย่างไม่ได้ตั้งใจ
"ย่อมเป็นเช่นนั้น..."
"อืม.."
ลัลนาพยักหน้ารับทราบพร้อมกับหลุบสายตาลงต่ำรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจขึ้น
