"รู้หรือยังฝีมือใคร?"
อาดัมถามอัยมานขึ้นมาในขณะที่พบเจอกันอีกครั้งในรุ่งเช้าของอีกวัน อาดัมยังคงเอนกายนอนอยู่บนเตียงเพราะยังอ่อนเพลียจากบาดแผลและการเสียเลือดมากโชคดีว่าลัลนาปิดบาดแผลไว้ได้ทันเวลา
"กำลังตามสืบอยู่ ได้ข้อมูลมาบ้างแล้ว ไม่ผิดจากที่คาดเอาไว้"
อัยมานนั่งลงในอิริยาบทสบายๆทั้งคู่เติบโตมาอย่างเพื่อนสนิท เมื่ออยู่กันตามลำพังจึงคุยกันในฐานะที่เป็นเพื่อนกันจริงๆหาใช่เป็นเจ้านายลูกน้อง
อาดัมเองก็ไว้ใจอัยมานมากกว่าใคร
"อืม พวกมันจงใจจะสังหารลัลนาไม่ใช่ฉัน"
แววตาแข็งกร้าวขึ้นอย่างแค้นเคือง พื้นที่ส่วนตัวแบบนี้มันต้องเป็นคนในชี้เป้า ซึ่งทั้งคู่พอจะมีข้อมูลบ้างแล้วว่าเป็นฝีมือใครในฮามาลแห่งนี้
"ใช่ ก็ท่านมีใจให้นาง ก็เลยมีคนไม่พอใจ"
"อย่ามาทำสาระแนรู้ดีเรื่องของฉันหน่อยเลยอัยมาน"
ขยับตัวเล็กน้อยขณะบ่นพึมพำใส่อีกคน
"ต้องสาระแนอยู่แล้ว เพราะการลอบสังหารท่านหญิงลัลนาครั้งนี้ คาดว่า
