บัวบูชาขับรถกลับมาถึงบ้านปัทมาตย์ก็ดึกพอสมควร เธอยกนาฬิกาที่ข้อมือขึ้นมาดูก็ถอนหายใจก่อนจะหอบกระเป๋าลงจากรถ พอถึงหน้าประตูก็เกิดรู้สึกกล้าๆ กลัวๆ ขึ้นมาไม่กล้าเปิดเข้าไป แต่แล้ว...
"จะยืนอยู่อีกนานไหม" เสียงทุ้มต่ำดังมาจากด้านในบ้านราวกับรู้ว่าเธออยู่หน้าบ้าน
หญิงสาวสูดหายใจแล้วยื่นมือไปเปิดประตูอย่างกล้าๆ กลัวๆ ก่อนจะแทรกกายเข้าไป ทันใดนั้นก็เห็นร่างสูงยืนหันหลังให้ประตูอยู่
"เอ่อ..." ก่อนที่จะทันได้พูดอะไรออกไป เสียงของอีกฝ่ายก็แทรกขึ้นมาก่อน พร้อมกับหมุนตัวมาเผชิญหน้ากับเธอ
"ผมบอกคุณแล้วไม่ใช่เหรอว่าจะไปไหนมาไหนจะทำอะไรให้บอกก่อนทุกครั้ง มันพูดยากขนาดนั้นเลยเหรอ หรือว่ากลัวดอกพิกุลจะร่วงจากปาก แล้วกลับมาดึกดื่นขนาดนี้..." น้ำเสียงและใบหน้าของปฐวีบ่งบอกว่ากำลังโกรธสุดขีด
"คุณฟัง..."
"จะให้ฟังอะไรตอนนี้ มันไม่ช้าไปหน่อยเหรอ เมื่อวานก็อยู่ด้วยกันทั้งเย็นยังไม่คิดจะพูด จะมาพูดตอนนี้ก็
