นาฬิกาที่ผนังบอกเวลาเกือบจะสี่ทุ่ม หลังจากพาหนูน้อยเข้านอนเรียบร้อยแล้วบัวบูชาก็กลับมาที่ห้อง ได้อาบน้ำก็รู้สึกกระปรี้กระเปร่าขึ้นมา ไม่ทันได้ง่วงจึงเปิดดูหมายกำหนดการที่จะต้องไปประชุมในวันพรุ่งนี้
ผ่านไปสิบนาทีหญิงสาวเงยหน้าขึ้นดูนาฬิกาอีกทีแล้วมองไปที่ประตู เห็นว่าปฐวียังไม่ขึ้นมาทั้งที่ได้ยินเสียงรถของรามิลกลับไปนานแล้ว
"ช่างสิ ไม่ขึ้นมาก็ดีเหมือนกัน จะได้นอนสบายๆ หน่อย" ทั้งคู่ใช้ห้องร่วมกันมาตั้งแต่วันแต่งงาน แม้บัวบูชาจะอยากกลับไปอยู่ห้องเดิมก็ตามที แต่เพื่อให้การแต่งงานปลอมๆ ดูสมจริงที่สุดจึงจำยอมต้องอยู่ห้องเดียวกันกับเขาไปก่อน
"เตียงนี่กว้างดีจัง ไม่มีใครนอนเบียด" ร่างสมส่วนนอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงอย่างสบายใจก่อนจะดึงผ้าขึ้นมาห่ม ตั้งใจจะรีบหลับเพราะพรุ่งนี้ต้องตื่นเข้าเมืองแต่เช้า
แต่แล้วดวงตากลมโตก็ยังคงปิดไม่ลงแม้เวลาจะล่วงเลยไปสักเพียงใดก็ตาม ยิ่งดึกอากาศยิ่งเย็นก็ยิ่งวุ่
