"ได้ข่าวเพื่อนพี่ปรีดิ์คนนั้นแล้ว" หลังจากสองสาวต่างวัยออกไปแล้ว รามิลนั่งเงียบอยู่ชั่วครู่ก็เอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด
"จริงเหรอวะ แล้วได้เรื่องยังไงบ้าง" ปฐวีรีบถามด้วยความกระหายใคร่รู้เมื่อเป็นเรื่องเกี่ยวกับพี่สาว แววตาเต็มไปด้วยคำถามมากมาย
"ยังไม่ได้เรื่องอะไรหรอกแค่ติดต่อได้แล้ว เดือนหน้าเธอถึงจะกลับเมืองไทย คนที่ติดต่อไปเล่าเรื่องพี่ปรีดิ์ให้ฟังก็ตกใจจนช็อกหมดสติไปเลย รออยู่ว่าเมื่อไหร่จะพร้อมคุย หรือถ้าใจเย็นหน่อยก็รอให้เธอกลับมาเดือนหน้าแล้วค่อยไปถามด้วยตัวแกเอง"
ปฐวียิ่งทวีความเครียดหนักกว่าเดิม แม้จะได้เบาะแสเพิ่มเติมมาบ้างแต่ก็ยังต้องรออีกเป็นเดือน ยิ่งผ่านไปนานเท่าใดความเจ็บปวดความคับแค้นใจก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นเท่านั้น อยากจะสะสางความแค้นเอาชีวิตเลวๆ ผู้ชายคนนั้นมาสังเวยให้กับพี่สาวให้ได้เร็วที่สุด
"หนึ่งเดือน...แกรู้ไหมว่ามันเหมือนหนึ่งปีเลยนะเว้ย จะให้ฉันอยู่อย่างเจ็
