ปฐวีรีบก้าวตามให้ทันจนสุดท้ายก็แซงได้ เขาหันไปยักคิ้วให้บัวบูชาอย่างกวนๆ ก่อนจะเดินนำโด่งไปไกล
ระหว่างทางที่เดิน พนักงานต่างก็เมียงมองมาทางพ่อเลี้ยงหนุ่มอย่างสนอกสนใจ โดยเฉพาะพนักงานสาวๆ ที่มองกันตาหวานตาเยิ้ม
"นั่นพ่อเลี้ยงปฐวีเหรอ ไม่มีหนวดไม่มีเคราแล้วยิ่งหล่อกว่าเดิมอีก"
"ใช่เหรอ ดูไม่เหมือนเลยนะ"
"ใช่สิ ฉันจำร่างสูงๆ กล้ามโตๆ นั่นได้ขึ้นใจ เป็นใครไม่ได้อีกแล้วนอกจากพ่อเลี้ยงปฐวี ทำไมอยู่ๆ ถึงมากะทันหันนะ แล้วดูสภาพฉันตอนนี้สิหน้าเยิ้มไปหมดแล้ว ไม่ได้ๆ ฉันต้องสวยและดูดีที่สุดในสายตาพ่อเลี้ยง เดี๋ยวกลับมานะ"
บัวบูชาได้ยินเสียงกระซิบกระซาบของพนักงานสาวๆ แล้วลอบเบ้ปากและคิดขำๆ คนเดียวในใจ
พ่อเลี้ยงเถื่อนแบบนี้ชอบลงได้ยังไง...
"สวัสดีค่ะพ่อเลี้ยง ทำไมถึงมาซะดึกดื่นเลยละคะ" เสียงหวานของพนักงานตรงเคาน์เตอร์ที่ดูจะคุ้นเคยกับปฐวีเป็นอย่างดีเอ่ยขึ้น
บัวบูชาที่เพิ่งเดินตามมาถึงชะงักทันที
