ตอนที่ 6
1069 คำ
"นี่น่ะเหรอหญิงชู้ของมึง!"
คุณหมอสาวกำลังจะร้องขอความช่วยเหลือ แต่ก็ถูกขัดด้วยเสียงตวาดเกรี้ยวกราด พร้อมกันนั้นเจ้าของน้ำเสียงชวนปวดแก้วหูนั้นก็ชี้นิ้วมาที่เธอ
"หญิงชู้? คุณหมายถึงฉันเหรอคะ" เธอถามอย่างไม่แน่ใจนัก
"ก็ใช่น่ะสิ! ถ้าไม่ใช่หล่อนแล้วจะเป็นใคร เพราะในนี้ก็มีแค่หล่อนกับผัวฉัน!" หญิงร่างท้วมตวาดลั่น คนอื่นๆ ก็มองจิกก่อนจะหันไปกระซิบกระซาบกัน
"นี่สามีคุณเหรอคะ เขาหลอกฉันมา และกำลังจะข่มขืนฉัน ฉันไม่ใช่หญิงชู้ของเขา!" หญิงสาวเองก็ตวาดกลับไปเช่นกัน
"คนทำผิดที่ไหนจะยอมรับว่าตัวเองทำผิด และคนเป็นชู้ที่ไหนจะยอมรับว่าตัวเองเป็นชู้ล่ะ" บัวบูชาผงะไปทันที เมื่อน้ำเสียงเย็นๆ ชวนขนหัวลุกดังแทรกขึ้นมา พร้อมกับฝีเท้ายาวๆ ที่ก้าวเข้ามาหยุดด้านหน้าทุกคน คนที่มุงดูอยู่ถึงกับสะดุ้งโหยงเมื่อได้ยินน้ำเสียงเย็นเยียบนั้น
คุณหมอสาวเลื่อนสายตาไปมอง แต่ก็เห็นใบหน้าไม่ชัดเพราะมีแสงสว่างเพียงสลัวๆ เท่านั้น และเหมือนว่าใบหน้านั้นจะถูกปกคลุมด้วยหนวดเครา เห็นก็แต่เพียงว่ามีรูปร่างสูงใหญ่ ดูภูมิฐาน สวมเสื้อเชิ้ตสีขาวและกางเกงขายาว จากการสังเกตอากัปกิริยาของคนรอบข้าง น่าจะเป็นคนที่มีอำนาจอยู่ไม่น้อย
"พ่อเลี้ยง!" เสียงของชายฉกรรจ์ดังลั่น ก่อนที่มันจะโผเข้าไปทรุดนั่งกอดเข่าของผู้เข้ามาใหม่
"ผมไม่ได้ทำนะครับพ่อเลี้ยง ผู้หญิงคนนี้เข้ามายั่วยวนผมเองนะครับ"
"ไอ้ชาติชั่วเอ๊ย!" บัวบูชาสบถเสียงดังลั่นอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน
"ใครกันแน่ที่ชั่ว รู้ทั้งรู้ว่าผู้ชายมีลูกมีเมียก็ยังจะมายั่วยวน ไม่กลัวบาปจะกินหัวหรือไง" น้ำเสียงเย็นเยียบนั้นสวนกลับทันควัน
"ใครกันแน่ที่ควรจะกลัวบาป มันต่างหากที่จะข่มขืนฉัน ไม่ยอมรับผิดแล้วยังจะโยนความผิดมาให้ฉันอีก ที่แท้ที่นี่มันก็บ้านป่าเมืองเถื่อน เข้าข้างพรรคพวกของตัวเอง ทั้งๆ ที่เป็นคนร้ายแท้ๆ" หญิงสาวแทบอยากจะปล่อยโฮออกมาด้วยความอัดอั้นตันใจ
"แล้วคนดีๆ ที่ไหน ผู้หญิงดีๆ ที่ไหนจะแต่งเนื้อแต่งตัวนุ่งน้อยห่มน้อยแบบนี้ล่ะ กระโปรงสั้นจนแทบไม่ต้องจินตนาการให้เสียเวลา ก็เห็นไปถึงไหนต่อไหน ก็มีแต่ผู้หญิงอย่างว่าเท่านั้นแหละ" พ่อเลี้ยงปฐวีไม่ได้สาธยายต่อ ว่าเสื้อที่เธอสวมอยู่นั้นคอคว้านลึกและกว้างเสียจนเผยให้เห็นเนินอกนวลเนียนและไหล่ลาดมนดูเซ็กซี่
บัวบูชาก้มลงมองชุดตัวเอง ก็เห็นว่าความยาวของกระโปรงนั้นก็ไม่ได้สั้นอะไรมากมาย แค่เลยหัวเข่าขึ้นมาประมาณหนึ่งคืบมือ อยู่ในเมืองใครๆ เขาก็ใส่กันแบบนี้ ใช่ว่าจะต้องเป็นผู้หญิงอย่างว่าเท่านั้น ส่วนเสื้อก็เป็นเสื้อปาดไหล่ไม่ได้น่าเกลียดตรงไหน
"ฉันไม่ใช่ผู้หญิงอย่างว่า คนทั่วไปเขาก็ใส่กันแบบนี้ คงจะมีแต่คนหลังเขาอย่างที่นี่น่ะสิ ที่เห็นคนแต่งตัวแบบนี้แล้วจะคิดแต่เรื่องใต้สะดือ!" คุณหมอสาวตอกไปด้วยวาจาเชือดเฉือนไม่แพ้กัน เห็นใบหน้าสวยหวานแลดูเรียบร้อยแบบนี้ แต่ถ้ามีใครร้ายมาก็พร้อมจะโต้กลับแบบร้ายๆ ได้เช่นกัน
"คนที่นี่ล้วนแต่จิตใจดี ใสซื่อ มีมิตรไมตรี คงจะเป็นแค่คำโฆษณาชวนเชื่อกระมัง เพราะเท่าที่เห็นมีแต่พวกจิตใจหยาบช้าทั้งนั้น!"
"หุบปากเน่าๆ ไปซะ ถ้าไม่รู้จักคนที่นี่ดีพอ อย่ามาพูดจากล่าวร้ายกันแบบนี้!" น้ำเสียงดุดันและแข็งกร้าวของปฐวีตวาดกลับ ทำเอาทุกคนถึงกับรีบถอยหลังกรูด สายตาคมดุจพญาอินทรีพยายามจ้องเขม็งมองใบหน้าคู่กรณี แต่มองอย่างไรก็เห็นไม่ชัด
"ฉันพูดความจริง เพราะที่เห็นอยู่ตอนนี้ก็มีแต่อย่างที่ฉันว่าจริงๆ ตัวเองทำผิดคิดชั่วแต่กลับโยนความผิดให้ผู้ถูกกระทำ พรรคพวกเดียวกันก็ดันเข้าข้างกันซะอีก"
"แล้วถ้าเธอไม่ใช่ผู้หญิงอย่างว่าจริง จะมาทำอะไรกับผู้ชายสองต่อสองในที่มืดลับหูลับตาคนแบบนี้ล่ะ ผัวคนอื่นอีกต่างหาก"
"ก็ฉันบอกแล้วไงว่าไอ้ชาติชั่วนี่มันหลอกฉันมา และมันก็กำลังจะข่มขืนฉัน"
"มีพยานไหมล่ะ" บัวบูชาชะงักไป เพราะไม่มีใครรู้เห็นพอจะเป็นพยานให้ได้ จะมีก็เพียงแต่คนชั่วที่นั่งก้มหน้าก้มตาแสร้งทำเป็นว่าตนไม่ได้ทำความผิด ส่วนอีกคนก็คงหนีไปถึงไหนแล้ว
"ว่าไงล่ะ มีไหมพยานน่ะ"
"มีครับ" เสียงของผู้มาใหม่ที่หญิงสาวจำได้ในทันทีว่าเป็นเสียงของลุงคำ ภารโรงประจำสถานีอนามัย
ปฐวีละสายตาจากร่างสมส่วน แล้วหันไปมองลุงคำที่ก้าวเข้ามา พร้อมกับพาร่างสูงใหญ่ของชายวัยรุ่นที่จำได้ว่าเป็นคนงานในสวนเข้ามาด้วย
"นั่งลงไปเลยมึง" สิ้นเสียงตะคอก ชายคนดังกล่าวที่ถูกมัดมือไพล่หลังไว้ก็นั่งคุกเข่าลงต่อหน้าพ่อเลี้ยงหนุ่ม
"หมายความว่ายังไงลุงคำ" เขาเอ่ยถามก่อนจะหลุบตาคมกริบลงมองคนที่นั่งคุกเข่า
"พ่อเลี้ยงถามมันดูเองสิครับ" ภารโรงวัยใกล้เกษียณบอกแล้วก็ขยับเข้าไปหาบัวบูชาที่หลุดเสียงร้องไห้โฮออกมาอย่างเสียขวัญ
"ไม่เป็นไรนะครับคุณหมอ ไอ้ชาติชั่วนี่มันยังไม่ได้ทำอะไรคุณหมอใช่ไหมครับ"
"ไม่ค่ะ มันยังไม่ได้ทำอะไรหนู โชคยังดีที่คนพวกนี้มาก่อน แต่ถ้าโชคไม่ดี หนูก็ไม่อยากนึกสภาพตัวเองเหมือนกันว่าจะเป็นยังไง ขอบคุณลุงคำมากนะคะที่มาช่วย แล้วก็ต้องขอโทษด้วยที่หนูไม่ฟังคำเตือนของลุง"
"คุณหมอไม่ได้ทำอะไรผิด ไม่ต้องขอโทษผมหรอกครับ คุณหมอเป็นคนจิตใจดีมีเมตตาก็เลยถูกพวกมันหลอกเอาง่ายๆ ผมผิดเองที่มาช่วยคุณหมอช้าไป"
คุณหมองั้นเหรอ...
- ผู้เขียน
