เพลงขวัญยังคงคิดถึงแผนการที่เธอคิดไว้จนกระทั่งถึงคืนงานเลี้ยง ก่อนออกไปร่วมงานเธอไม่ลืมเก็บกระเป๋าเสื้อผ้ารอไว้ แอบติดต่อเรือของชาวบ้านให้มารอรับที่หลังรีสอร์ตตอนเที่ยงคืนพร้อมกับเรียกรถมารอรับที่ท่าเรือบนฝั่งเพื่อเดินทางไปยังสนามบิน
หญิงสาวจ้องมองตัวเองผ่านเงาสะท้อนในกระจกอีกครั้งเพื่อตรวจความเรียบร้อยของเสื้อผ้าหน้าผม วันนี้เธอต้องแต่งตัวด้วยชุดสีขาวกับกระโปรงยาวบานสะพรั่งให้เข้ากับบรรยากาศบนเกาะ แต่ด้วยเสื้อที่นิภาหามาให้ตัวมันค่อนข้างเล็ก เธอกังวลว่าจะมีใครสังเกตเห็นท้องนูนป่องเข้าจึงต้องดัดแปลงให้มันตัวใหญ่ขึ้นเพื่ออำพรางหุ่น
“สาธุ ขอให้แผนการคืนนี้มันผ่านพ้นไปได้ด้วยดีทีเถอะ” มือเรียวกระพุ่มไหว้บนบานต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ก่อนจะนำเอกสารที่พิมพ์พลอยให้มาใส่ไว้ในกระเป๋าสะพายข้างกาย เก็บมันไว้เป็นอย่างดีแล้วจึงไปร่วมงานเลี้ยงพร้อมกับวิไล
ดวงตากลมโตพยายามมองหาร่างสูงของราเมศร์จนเห็นว่าเขา
