แอบรัก

เสียงฝีเท้าที่ดังลงมาจากชั้นบนพร้อมกับเสียงเจื้อยแจ้วของเด็กสาว ทำให้ชายหนุ่มทั้ง 2 คนชะงักยืนนิ่งกับที่ เขาเงยหน้าขึ้นมองดูร่างบางของสาวน้อยที่กำลังวิ่งลงมาจากบันไดอย่างลุกลีลุกลน “พี่เจ วันนี้กลับบ้านไวจัง” เจนชะงักไปเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าพี่ชายพาคนอื่นมาที่บ้านด้วย รอยยิ้มกว้างหุบยิ้มลงเล็กน้อยก่อนจะหันไปมองชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง ใบหน้าหล่อคมเข้มที่ยืนอยู่ข้างๆ พี่ชายของเธอ “ลงมาสิ มารู้จักเพื่อนพี่ กาย.. นี่เจน น้องสาวกูที่เล่าให้ฟังไง” “เอ่อ..สวัสดีค่ะ” เจนยิ้มกว้างและยกมือขึ้นไหว้ชายหนุ่มที่พยักหน้าตอบเธอ รอยยิ้มผุดขึ้นที่มุมปากขณะมองดูสาวน้อยดวงตากลมโตและแก้มใสๆ ที่ยืนยิ้มแก้มแทบปริให้เขา ‘..อืม น้องสาวที่ไอ้เจมันหวงนักหวงหนา น่ารักอย่างนี้นี่เอง..’ “เอ่อ.. ไปซ้อมดนตรีกันเถอะ เจนเอาเครื่องดื่มกับของว่างไปให้พี่ที่ห้องด้วยนะ” เจพูดยิ้มๆ ก่อนจะยกฝ่ามือขึ้นขยี้ผมน้องสาวเบาๆ อย่างรักใคร่เอ็นดู “ได้ค่ะ” เธอเดินเข้ามาในห้องพร้อมเครื่องดื่มและของว่างต่างๆ มือเล็กยกถาดมาวางลงบนโต๊ะส่วนสายตาเหลือบมองดูใบหน้าของชายหนุ่มที่กำลังนั่งดีดกีต้าร์อยู่ เด็กสาวจ้องคนตรงหน้าอยู่นานจนคนถูกมองเริ่มรู้สึกตัว เขาเงยหน้าขึ้นมาสบสายตากับน้องสาวเพื่อนสนิท “เอ่อ.. พี่กายดื่มน้ำไหมคะ” เธอพูดพลางยื่นแก้วน้ำให้เขา “ขอบใจ แต่พี่ยังไม่หิว เจนวางไว้ที่โต๊ะเถอะ” “เจน พี่หิวน้ำ เอาน้ำมาให้พี่หน่อย” เจที่กำลังมองดูอยู่รีบพูดขัดจังหวะขึ้นมา เขาพยักหน้าเป็นเชิงบังคับให้เจนเดินเข้าไปหาเขา “น้องออกไปได้แล้ว เดี๋ยวพวกพี่จะซ้อมดนตรีกัน” “เจนขออยู่ฟังด้วยได้ไหมคะ?” เจนพูดออกมาเบาๆ ขณะชำเลืองสายตามองไปทางกาย เจมองตามสายตาของน้องสาวอย่างรู้ทันก่อนจะรีบพูดขัดขึ้น “ไม่ได้มันจะเสียสมาธิ ไว้คราวหน้านะ” “แค่นั่งฟังเงียบๆ เองค่ะ” เจนพูดพึมพำเสียงเบา รอยยิ้มกระตุกขึ้นที่มุมปากขณะที่นั่งฟังบทสนทนาของสองพี่น้องที่โต้เถียงกันไปมาอย่างเงียบๆ กายเงยหน้าขึ้นมามองดูคนทั้งคู่อยู่ครู่หนึ่งก่อนจะหันกลับไปสนใจคอร์ดกีต้าร์ในมือ เจดันหลังน้องสาวของเขาให้ออกไปจากห้องก่อนจะปิดประตู เขาหันหน้ามามองกายที่สนใจแต่กีต้าร์ในมือ ‘..กายมันเสน่ห์ร้ายทั้งยังรูปหล่อสาวน้อยสาวใหญ่เห็นมันแล้วก็มีอาการแบบนี้เกือบจะแทบทุกรายน้องสาวของเขาก็คงไม่แตกต่างกัน เขาคิดผิดคิดถูกที่ชวนมันมาที่บ้านนะ ทางที่ดีควรกันให้อยู่ห่างๆ ไว้จะดีกว่า..’ เขาคิดในใจก่อนจะเดินกลับมานั่งลงที่เดิม “มึงจะจ้องหน้ากูอีกนานไหม ซ้อมดีดกีต้าร์ไปสิ” กายพูดขึ้นมาอย่างรำคาญเมื่อเห็นเพื่อนยังนั่งจ้องหน้าเขาเขม็ง “เออๆ รู้แล้ว” เย็นมากแล้วแต่พ่อแม่ของเธอก็ยังไม่กลับมาจากที่ทำงานด้วยกันทั้งคู่ เจนเข้าไปในครัวทำอาหารง่ายๆ 3-4 อย่างเตรียมไว้ เธอเดินขึ้นไปชั้นบนและเดินไปหยุดอยู่หน้าห้องของพี่ชาย เธอยืนลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจเคาะประตูห้อง 2-3ครั้ง บานประตูถูกเปิดออกพร้อมกับร่างสูงโปร่งที่ยืนมองเด็กสาวตรงหน้าเขม็ง ใบหน้าเรียบเฉยและแววตาเย็นชาที่มองทำให้เธอชะงักไปเล็กน้อย “เอ่อ..เจนเห็นว่าเย็นมากแล้ว คือ.. เจนทำอาหารไว้เลยจะมาบอกพี่เจกับพี่กายลงไปทานข้าวค่ะ” “เจเข้าห้องน้ำอยู่ ไปสิ พี่ก็หิวข้าวแล้วเหมือนกัน” “เอ่อ.. เจนยังไม่ได้บอกพี่เจ” “เดี๋ยวมันไม่เห็นพี่อยู่ในห้อง มันก็ตามลงมาเองแหละ” เจนเดินตามหลังกายลงมาจากชั้นบน เขาเดินไปหย่อนตัวลงนั่งบนเก้าอี้ตรงโต๊ะอาหาร สายตาคมสำรวจอาหารที่วางไว้บนโต๊ะอยู่ครู่หนึ่งและมันก็ทำให้เขารู้สึกประหลาดใจอยู่ไม่น้อนเมื่อคิดว่าเด็กสาวตรงหน้าเป็นคนอาหารพวกนี้ทั้งหมดด้วยตัวเอง รอยยิ้มกระตุกขึ้นมุมปากขณะที่เงยหน้าขึ้นมามองเด็กสาวที่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ยืนอยู่ข้างๆ ขณะที่ปากเธอก็พูดฟรีเซนต์อาหารแต่ละอย่างให้เขาฟังอย่างภูมิใจ “เรื่องอื่นเจนอาจจะไม่ค่อยได้เรื่องเท่าไหร่ แต่เรื่องทำอาหารนี่เจนถนัดและมั่นใจมากว่าอร่อยชัวร์ พี่กายลงชิมดูสิคะ” ชายหนุ่มมองหน้ายิ้มๆ ของสาวน้อยตรงหน้า มือหนาจับช้อนตักอาหารเข้าปาก “อร่อยไหมคะ” “อืม” “เห็นไหมเจนไม่ได้โม้นะ เจนช่วยแม่ทำกับข้าวบ่อยๆ เลยได้วิทยายุทธ์มาเยอะ แม่เจนทำอาหารเก่งนะคะ ทำได้ทั้งอาหารไทยและเทศเลย พี่กายทานเยอะๆ นะคะ เจนทำไว้เยอะเลย” ร่างสูงยืนมองดูน้องสาวและเพื่อนสนิทอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเดินเข้าไปในครัว ท่าทางและบทสนทนาของคนทั้งคู่มันทำให้เขารู้สึกประหลาดใจอยู่ไม่น้อย ทั้งที่เพิ่งรู้จักกันไม่กี่ชั่วโมงแต่ทำตัวราวกับสนิทสนมคุ้นเคยรู้จักกันมานานแล้ว เสียงกระแอมกระไอของเจที่ดังขึ้นทำให้คนทั้งคู่หันมามองเขาทันที เจเดินเข้าไปนั่งข้างๆ เจนก่อนจะจ้องหน้าเพื่อนสนิทเขม็ง “มึงจะลงมาทำไมไม่รอกูออกจากห้องน้ำก่อน” “ก็กูหิวข้าว น้องมึงทำกับข้าวอร่อยดีว่ะ ไว้วันหลังมาฝากท้องกับเจนอีกได้ไหม” กายพูดพลางสบสายตาสาวน้อยตรงหน้าไปด้วย สายตาคมชำเลืองมองเพื่อนสนิทที่ทำหน้าไม่พอใจก่อนจะหลุดยิ้มออกมา เขาไม่ได้คิดอะไรเพียงแค่รู้สึกหมั่นไส้ท่าทางหวงน้องสาวของเจเลยคิดจะแกล้งเพื่อนเล่นเท่านั้นเอง แต่คำพูดหยอกเอินของเขามันกลับทำให้หัวใจดวงน้อยของเด็กสาวเต้นแรงขึ้น ใบหน้าหวานเริ่มขึ้นสีแดงระเรื่อก่อนจะเบือนหน้าหลบสายตาเขา “เหอะ.. วันหลังกูจะไม่พามึงมาละ” “พี่เจทานข้าวเลยไหม เดี๋ยวเจนตักข้าวให้” เจนรีบพูดตัดบททันทีก่อนที่พี่ชายเธอจะพ่นคำพูดอะไรออกมาอีก เจนรีบเดินไปตักข้าวใส่จานให้พวกเขาทั้งคู่ บรรยากาศบนโต๊ะอาหารเริ่มกลับมาปกติอีกครั้งเมื่อพวกเขาเริ่มพูดคุยกันเรื่องอื่น หลังจากทานข้าวเสร็จพี่กายก็กลับทันที เธอยืนมองดูพี่เจที่เดินกลับเข้ามาในบ้านหลังจากไปส่งพี่กายที่หน้าบ้านเสร็จแล้ว ชายหนุ่มเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัยขณะมองหน้าน้องสาวตัวเล็กที่ยืนจ้องหน้าเขาไม่กระพริบตา เจมองใบหน้าและท่าทางที่เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นของเธอก็เข้าใจได้ทันทีว่าเธอต้องถามอะไรเขาแน่ๆ เจยืนรอฟังคำถามของเธออย่างใจเย็น “พี่เจคะ เพื่อนพี่เจหล่อดีเนอะ” “เจน!” เจเคล้นเสียงดุเรียกชื่อเธอดังขึ้นเล็กน้อย ขณะกอดอกยืนมองน้องสาวที่ทำหน้าทะเล้นใส่ “เจนเเค่ชมว่าเพื่อนพี่เจหล่อแค่นั้นเอง ไม่ได้จะถามอะไรซักหน่อย เอ่อ..แล้ววันพรุ่งนี้พี่กายจะมาซ้อมดนตรีที่บ้านเราอีกไหมคะ” “อืม.. พอดีใกล้วันเเสดงงานดนตรีที่มหาลัย วงพี่จะได้ขึ้นแสดงด้วยช่วงนี้้เลยต้องซ้อมหนักหน่อย” “เจนจะได้เตรียมเครื่องดื่มกับของว่างไว้ให้พวกพี่ไง” เธอพูดเสียงดังเล็กน้อยก่อนจะรีบเดินกลับขึ้นไปชั้นบนก่อนที่พี่ชายจะทันได้พูดอะไรต่อ เจถอนหายใจออกมาเบาๆ พลางสายหน้าไปมาขณะมองตามหลังไวไวของเธอ