บทที่ 2 ตอบแทน
1632 คำ
คณะวิศวกรรมศาสตร์
ร่างสูงใบหน้าหล่อเหลานอนพลิกตัวไปมาบนโซฟาอย่างหงุดหงิดคิดยังไงก็คิดไม่ออกว่าทำไมเธอต้องทำตัวเหมือนรังเกียจเขาขนาดนั้นหรือเขาเคยฟันเธอแล้วทิ้งหรอ?
ก็ไม่นะ ถ้าสวยเด็ดแบบเมษาไม่น่าจะลืมได้ง่ายๆ แล้วอะไรทำให้เธอตั้งแง่กับเขากันเพื่อนทุกคนในกลุ่มก็ปกติมีแค่เขาที่เธอทำท่าทางไม่ชอบใจใส่
เฮ้อ แล้วกูจะมาคิดเรื่องยัยนั่นทำไมว่ะ
ว่าแล้วก็ล้วงโทรศัพท์เครื่องหรูออกมาจากกระเป๋ากางเกงก่อนจะกดเข้าไลน์เพื่อตอบแชทสาวๆ ในสต๊อก เลิกเอาเวลาไปสนใจคิดเรื่องยัยแสบดีกว่า
แคนดี้ : พี่เพทายไม่มาหาแคนดี้บ้างเลยคิดถึง
แคนดี้ : ได้แล้วทิ้งหรอคะ
แคนดี้ : เห็นนะคะว่ามาแถวนิเทศ
แคนดี้ : พี่เพทาย ตอบแชทหนูหน่อยสิ จะร้องแล้ว
แชทที่ค้างไว้ล่าสุดเมื่อสัปดาห์ก่อนถูกเปิดเข้ามาอีกครั้งก่อนที่เขาจะพยายามนึกอยู่สักพักว่าแคนดี้นี่คนไหน จะเข้าไปกดดูรูปโปรไฟล์ก็ขี้เกียจ
ช่างแม่ง!!!
เพทาย : ขอโทษนะคะคนดี
เพทาย : ช่วงนี้พี่ยุ่งมาก เอาไว้พี่ไถ่โทษให้ดีไหม
แคนดี้ : หนูงอนพี่มากนะคะต้องมาง้อด้วย
เพทาย : วันนี้เลยดีไหม อยากง้อด้วยกระเป๋าแบรนด์เนมที่หนูชอบไง
แคนดี้ : ก็ได้ค่ะ พี่เพทายรู้ใจที่สุด
เพทาย : เจอกันตอนเย็นนะคะ
แคนดี้ : ได้ค่ะ ไว้เจอกันนะคะ
มือหนากดออกแชทไม่วายส่งสติ๊กเกอร์หัวใจให้อีกฝ่ายส่งท้ายก่อนจะสลับไปตอบแชทของสาวคนอื่นต่อ เขาไม่ได้รู้หรอกใครชอบอะไรแค่เดาเอาเท่านั้นเพราะผู้หญิงของเขาชอบกระเป๋าแบรนด์เนมกันทุกคน!!
แกร็ก!
“ทำไมมึงมาคนเดียว ไอ้ต้าร์ล่ะ” เขาเอ่ยทักนักรบเพื่อนสนิทในกลุ่มอีกคนที่เรียนสาขาเดียวกันต้องบอกก่อนว่าในกลุ่มของเขามีทั้งหมด 7 คน เขา นักรบ ต้าร์ โซ่ ไนต์ เรียนวิศวะโยธาส่วนไฟและเสือเรียนวิศวะเครื่องกลแต่ก็เจอกันบ่อยๆ จะมีช่วงนี้แหละที่ไม่ค่อยจะได้นัดเจอกันมันเริ่มมาจากที่ไอ้เสือดันมีแฟนก่อนเพื่อนในกลุ่มซึ่งแฟนมันก็ไม่ใช่ใครที่ไหนน้องซินเซีย น้องสาวไอ้โซ่ทีนี้จะทำอะไรก็ต้องเกรงใจว่าที่พี่เขยล่ะ
“ไอ้ต้าร์ ไปต่างจังหวัดไอ้โซ่รับเมียไอ้ไนต์ไม่รู้” น้ำเสียงเรียบเอื่อยเฉื่อยของมันเอ่ยขึ้นมาสม่ำเสมอก่อนจะเดินไปนั่งโซฟาอีกตัวและล้มตัวลงนอน
“ไอ้พวกห่า!แล้วโปรเจคจะเสร็จไหม” เพทายเท้าเอวอย่างหัวเสียอุตส่าห์รีบมารอทำโปรเจคก่อนเพื่อนแต่พวกเพื่อนกลับมาไม่พร้อมกันสักคน
“แล้วมึงไม่บ่นพวกมันบ้าง” เขาหันไปถามนักรบที่นอนหลับตาเอาแขนก่ายหน้าผากอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวเขาชินแล้วเวลาอยู่กับมัน
สงสัยกลัวดอกพิกุลจะร่วงออกจากปากตอบเท่าที่จำเป็นเท่านั้นคือนิยามมันคนเหี้ยอะไรเอาแต่เงียบทั้งวันไอ้ไนต์ก็เหมือนกันแต่รายนั้นยังน้อยกว่าไอ้นักรบ คิดแล้วก็อยากเห็นหน้าเมียมันเลยจะเป็นคนแบบไหนที่อยู่กับมันได้
“งั้นเดี๋ยวกูมาสักสองสามชั่วโมงนะ” เพทายหันไปบอกคนที่นอนอยู่บนโซฟาพอเป็นพิธีเพราะคิดว่าเพื่อนไม่สนใจก่อนจะเดินออกจากห้องนั่งเล่นในช็อปไปอย่างอารมณ์ดี
ในเมื่อเพื่อนไม่พร้อมโปรเจคไม่เดินก็หาอะไรทำข้าฆ่าเวลาไปก่อนแล้วกัน อย่างเช่นการหาความสนุกกับสาวในสต๊อก
คณะนิเทศศาสตร์
บางทีก็งงตัวเองกูมาทำอะไรที่คณะนี้ว่ะแค่อยากหาอะไรทำฆ่าเวลาแทนที่จะไปหาสาวสักคนดันถ่อสังขารมาไกลถึงคณะนิเทศที่อยู่คนละฟากกับคณะวิศวะ
เพทายยกมือขึ้นเสยผมอย่างหงุดหงิดรู้สึกตัวเองเป็นเอามากจริงๆ สงสัยแค้นยัยตัวแสบเมษามากเลยดั้นด้นมาขนาดนี้
หรือจะกลับดี?
ใบหน้าหล่อเหลาขมวดคิ้วอย่างใช้ความคิดโดยที่ไม่สนใจสายตาสงสัยหลายคู่ของคนภายในคณะเลยเสื้อช็อปสีแดงโดดเด่นท่ามกลางชุดนักศึกษาของคณะนิเทศทำให้หลายคนหันมามองเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มเป็นใครพวกสาวๆ ต่างก็กรี๊ดเสียงดังระงมจะไม่ให้ตื่นเต้นได้ยังไงนี่มันหนุ่มฮอตอันดับ 4 ของมหาลัยแอลเลยนะ
“มึงมาทำอะไรที่นี่”
เสียงทุ้มราบเรียบเอ่ยถามคนที่ยืนกอดอกทำหน้าตาครุ่นคิดกับตัวเองอยู่หน้าคณะนิเทศ ไฟหนุ่มฮอตอันดับ 7 เดินจูงมือแฟนสาวเข้ามาทักทายเพื่อนสนิทอีกคนในกลุ่ม
“อ้าว ไอ้ไฟมาส่งน้องควีนหรอ”
“อืม”
เพทายหันมาทักทายเพื่อนก่อนจะส่งยิ้มหวานโปรยเสน่ห์ให้ควีนแฟนสาวของไฟอีกหนึ่งทีจนไฟถลึงตาใส่เขาควีนยิ้มแห้งและส่ายหัวให้กับความขี้หวงของแฟนหนุ่ม
“อะไร กูแค่ยิ้มทักทายน้องควีนเอง”
“ยิ้มก็ห้าม เก็บไว้ไปยิ้มให้สาวมึงนู่น”
“สาวที่ไหนกูไม่มีหรอก!” คนอย่างเขาไม่คิดจะมีแฟนหรอกชีวิตตอนนี้ยังต้องการอิสระภาพอยู่
“หึ” ไฟแค่นหัวเราะ
“แล้วสรุปมึงมาทำอะไร” ไฟยังไล่ต้อนเพื่อนไม่หยุดคนอย่างเพทายน่ะหรอจะมาหาสาวถึงที่เขาเลยค่อนข้างแปลกใจ
“กูมาแถวนี้ก็ต้องมาหาสาวสิว่ะ”เพทายอึกอักไม่รู้จะหาข้อแก้ตัวอะไร ก่อนจะแอบก่นด่าเพื่อนในใจปกติไม่เห็นมาเซ้าซี้
"แล้วไหนบอกไม่ได้มาหาสาวสรุปยังไง" ไฟหรี่ตาลงมองคนแก้ตัวข้างๆ คูๆ
ไอ้โง่เอ๊ย!!!
“พี่เพทาย” ระหว่างที่เขาโดนไฟไล่ต้อนก็มีน้ำเสียงหวานใสของใครบางคนดังขึ้นมา ทั้งสามคนเลยหันไปมองเจ้าของเสียงนั้นอย่างพร้อมเพรียงกัน เพทายเผลอทำหน้างุนงงเมื่อเห็นร่างบางในชุดนักศึกษาใบหน้าน่ารักที่กำลังเดินยิ้มมาหาเขาอย่างแปลกใจ จะไม่ให้เขาแปลกใจได้ยังไงก็เขาไม่รู้จักเธอ!
“ครับ”
“ดีใจจังเลยที่เจอพี่ที่นี่ขอบคุณนะคะที่มาตามนัด”
เพทายขมวดคิ้วเพิ่มอีกเขาไปรู้จักเธอตอนไหน ส่วนไฟที่เข้าใจไปว่าเพื่อนมาหาสาวน้อยคนนี้เลยกระชับมือแฟนสาวแล้วเดินแยกออกไปเพราะเขาไม่อยากทำความรู้จักกับสาวๆ ของเพทาย
“ตามนัด?”
“ใช่ค่ะ ก็วันนั้นที่ผับหนูกำลังจะโดนลวนลามแล้วพี่มาช่วยไว้หนูเลยอยากตอบแทนพี่พอจะไปหาที่คณะพี่เพทายก็ปฏิเสธหนูเลยบอกว่างั้นเจอที่นิเทศแทน แล้วพี่ก็ตอบรับ” สาวน้อยฉีกยิ้มหวานดวงตาเป็นประกาย
เขาพยายามนึกตามคำพูดของเธอก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าที่ผับมีผู้หญิงพูดกับเขาแบบนี้จริงๆ แต่เขาจำเธอไม่ได้แล้ววันนั้นไม่ได้ตั้งใจช่วยก็แค่ทั้งสองยื้อยุดฉุดกระชากกันขวางทางเขา เขาเลยต้องจัดการกับผู้ชายคนนั้น ทั้งที่ตอนนั้นกำลังรีบตามใครอีกคนอยู่ดันมีผู้หญิงคนนี้ขวางและพยายามจะตอบแทนความช่วยเหลือของเขา
พอปฏิเสธไปรอบแรกเธอก็ยังตื๊อตอนนั้นรีบด้วยเลยรับปากส่งๆ ไปใครจะคิดว่าเธอดันอยู่คณะนี้ที่จริงเรื่องวันนั้นเขาลืมไปหมดแล้ว
“ไม่ต้องตอบแทนอะไรหรอก”
“ไม่ได้นะคะยังไงมุกก็ต้องตอบแทนให้ได้นะคะพี่เพทายให้มุกตอบแทนความใจดีของพี่เถอะ”
ไม่ว่าเปล่ามือบางยังเอื้อมมาคว้ามือหนาไปจับก่อนจะเขย่าเบาๆ พร้อมกับช้อนสายตามองอย่างน่าสงสาร
“ก็ได้งั้นช่วยอย่างหนึ่งก็แล้วกัน”
“จริงหรอคะ พี่เพทายมีอะไรบอกหนูมาได้เลยนะ” พราวมุกยิ้มอย่างดีใจมองเขาด้วยดวงตาใสซื่อ
“ก็..”
“อ๊ะ หนูลืมแนะนำตัวเลยหนูชื่อพราวมุกเรียนปี 1 นิเทศค่ะ”
เพทายพยักหน้ารับมองดูสาวน้อยตรงหน้ากระตือรือร้นที่จะตอบแทนความช่วยเหลือจากเขาให้ได้ก็รู้สึกอึดอัดใจเล็กน้อย ไม่รู้จะให้เธอทำอะไรตอบแทนนอกจากว่า
เขายกยิ้มร้ายก่อนจะขยับเข้าไปใกล้เธอและกระซิบบางอย่างที่ได้ยินเพียงสองคนเท่านั้นพราวมุกหัวใจเต้นแรงเมื่อรุ่นพี่หนุ่มโน้มหน้าลงมาใกล้ก่อนที่ใบหน้าสดใสจะค่อยๆ สลดลงเมื่อได้ยินสิ่งที่ต้องตอบแทนเขา
“เรื่องนี้เธอคงทำได้นะ”
เพทายถอยออกห่างจากพราวมุกก่อนจะถามย้ำอีกครั้งว่าเธอยังจะทำตามคำขอของเขาอยู่ไหมที่จริงเรื่องที่ขอก็ไม่ได้ยากหรอ แต่ก็ไม่ได้ง่ายทำแล้วจบเลยแค่ครั้งเดียวเท่านั้น
“นะ..หนูทำได้ค่ะ” พราวมุกรับปากรุ่นพี่สุดฮอตอย่างแข็งขัน
“ก็ดี แล้วก็ค่อยมาหาฉันที่คณะก็ได้"
"ค่ะ"
หลังจากนั้นเขาก็หันหลังกลับคณะวิศวะไปอย่างอารมณ์ดีช่วยไม่ได้ก็เธอตื๊อเองเขาก็ไม่ได้หวังว่าเธอจะทำตามสิ่งที่เขาต้องการหรอกแต่ในเมื่อเป็นความตั้งใจของเธอเองเขาก็ไม่อยากขัด เพราะยังไงมันก็ดีต่อตัวเอง ถึงจะเป็นเรื่องที่ไม่สมเหตุสมผลหน่อยก็ตาม
แผนการเอาคืนยัยเมษา..เริ่มต้นขึ้นแล้ว!
- ผู้เขียน
