รุ่นพี่แสนร้าย

ลงทุนมาส่ง

ชายหนุ่มหน้าหล่อจมูกสันโด่งพูดจบ เขาก็ปลายสายตามามองที่คนตัวเล็กที่นั่งข้าง พร้อมทำหน้ายียวนเล็กน้อย ยิ่งทำให้ฮันน่าเริ่มมีเม็ดเหงื่อเล็กๆ ผุดขึ้นเต็มหน้าผาก แม้ว่าตัวของเขาจะเปิดแอร์เย็นฉ่ำสักเพียงใดก็ตาม

ร่างเล็กเริ่มมีอาการที่เรียกว่าลุกลี้ลุกลนจนทำอะไรไม่ถูกแล้วตอนนี้ แถมยังถูกสายตาคมตวัดมามองอยู่บ่อยครั้งความฉงนสนเท่ห์มันก็เริ่มก่อเกิดขึ้นเรื่อยๆ ในขณะที่ธามม์ยกคงยกยิ้มอยู่บ่อยครั้ง จนกระทั่งรถถึงที่หมาย

อพาร์ทเม้นท์ สีเทาสูงตระหง่านระดับความสูงคือห้าชั้น สามสาวเปิดประตูลงพร้อมกัน ส่วนชายหนุ่มร่างสูงกว่าร้อยแปดสิบก็ลงมาด้วย เขาแหงนหน้าขึ้นไปมอง จากนั้นก็เอ่ยถามขึ้น

"พักห้องเดียวกันหรือเปล่า"

ไม่รู้ว่าใครจะเป็นคนตอบ จากนั้นคนที่ตอบคือกัสจัง

"เกลกับฮันน่าพักห้องเดียวกันค่ะ ส่วนหนูอยู่กับเพื่อนอีกคน"

เพื่อนที่เธอบอกเป็นเพื่อนที่เรียนคนละที่ แต่สนิทกันมาตั้งแต่ช่วงมอปลาย ส่วนธามม์ที่ได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้ารับรู้ แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ เขากวาดสายตามองโดยรอบ จากนั้นก็ลดสายตาลงมามองระดับใบหน้าของสาวที่นั่งข้างเมื่อครู่

"ว๊า!! เสียดายจังเลยเนอะ พี่นึกว่าอยู่คนละห้อง งั้นพี่ขอตัวก่อนแล้วกัน"

เขายังคงยักคิ้วให้ฮันน่า เพราะเธอเห็น จากนั้นก็เข้าไปในรถไม่นานรถของเขาก็เคลื่อนตัวออกไป แต่ฮันน่านิสิ เธอเกร็งไปทั้งตัว

"พี่ธามม์พูดอะไรแปลกๆ เนอะ"

"ก็คงแปลกแหละ เพราะน้องรหัสดันเป็นฮันน่านิ ใครจะไม่อยากจีบ ฉันว่าพี่เขาหล่อกว่าไอ้เติ้ลอีกนะ"

"พวกแกสองคนพอเลยหยุดพูด เขาแค่มาส่งเพราะเราเป็นน้องที่คณะเท่านั้น"

บอกเพื่อนแบบนั้นก็รีบหันหลังเดินเข้าไปที่ตึก ชั้นที่อยู่คือชั้นสาม แต่ในใจของฮันน่านี้สิ มันแทบจะหลุดออกมาแล้ว พี่ธามม์ลุงรหัสคนนั้น พูดจาแปลกกับเธอ แถมยังมาส่งทั้ง ๆ ที่พึ่งรู้จักกัน หากจะว่ามาจีบก็คงไม่ใช่แน่

ส่วนธามม์หลังจากที่ขับรถออกมาจากอพาร์ทเม้นท์ของฮันน่า เขาก็เผยรอยยิ้มขึ้นมา รู้ได้ในทันทีว่ายัยเด็กรุ่นน้องคงจำตัวเองที่นอนด้วยคืนนั้นไม่ได้แน่ ขนาดลงทุนขับรถมาส่งขนาดนั้นยังจำรถไม่ได้อีก แบบนี้ถือว่าสนุก

"ยัยสมองขี้เลื่อย ถูกเปิดซิงขนาดนั้นยังจำไม่ได้อีก หึ!"

เค้นเสียงหัวเราะอยู่ในลำคอเกร่ง ก่อนที่จะสะบัดหัวแล้วยกยิ้ม จากนั้นก็จดจ้องมองทางสองมือยังคงบังคับพวงมาลัยไปเรื่อย เป้าหมายคือบ้านของเขา

#เข้าที่มหาลัย

วันใหม่ก็ย่อมสดใสเป็นธรรมดาอยู่แล้ว เหล่านักศึกษาทั้งรุ่นเล็กรุ่นใหญ่ต่างตบเท้าเข้ามาหาความรู้กันทั้งนั้น รวมทั้งธามม์ เดือนคณะ

"ไอ้ธามม์เมื่อวานที่หนีพวกกูไปเนี่ย ไปส่งสาวหรือวะ"

"แค่ทำความรู้จัก"

"แหม!! เห็นน้องสวยหน่อยไม่ได้นะมึง!"

กวินและคีรินต่างหันมาสบตากัน ก่อนที่เขาทั้งสองจะยิ้มขึ้น เวลานี้เป็นเวลาก่อนเข้าเรียนแน่นอนว่า มุมที่พวกเขาอยู่ก็คือข้างตึกคณะ ไม่เพียงเท่านั้น ชายหนุ่มก็ยังอยู่ในบริบทเดิมยืนดูดบุหรี่จนควันลอยฟุ้งไปทั่ว

ส่วมกวินและคีรินสองเพื่อนซี้ก็ไม่ต่างกัน แถมยังนั่งส่องสาวจากสื่อโซเชียลอีกต่างหาก ทว่ามันดันสะดุดกับเด็กเก่าที่เพื่อนเคยกินไปแล้ว

"ไอ้ธามม์ น้องเชอรี่ มึงไม่เอาแล้วเหรอวะ"

"ไอ้เหี้ย จะถามทำไม กูเลิกก็คือเลิก"

"อ๋อ...มิน่าล่ะเห็นโพสต์โสด แต่เหมือนจะมีหนุ่มมาจีบนะ"

"ช่างแม่งดิ!!"

อีกหนึ่งนิสัยของเสือตัวพ่อ คือ ทิ้งเหยื่อที่เคยกินจนหนำใจโดยไม่แยแสว่าเขาจะเสียใจ เพราะนั่นเป็นเรื่องของผู้หญิงไม่ใช่เรื่องของเขา ธามม์รู้สึกแบบนั้น แต่กับฮันน่าแน่นอนว่าเธอคือเหยื่อรายใหม่ที่เขากำลังสนุกด้วย

อย่าลืมกดหัว

คุณคิดว่าพี่ธามม์ต้องเป็นยังไง คอมเม้นมาหน่อยจ้า

มาตอนสั้นหน่อยเนื้อเรื่องไม่ได้ยาวมาก