จำไม่ได้
932 คำ
2เดือนผ่านไป
มหาลัย
ก้าวเข้าสู่นักศึกษาแบบเต็มตัวกับคณะวิศวกรรมศาสตร์ สาขาเคมี ฮันน่ากับเพื่อนสาวของเธอยืนรอร่วมกิจกรรมต้อนรับน้องใหม่ที่คณะด้วยใบหน้าชื่นมื่น ไม่นานก็มีเสียงเรียกให้รวมกลุ่มปีหนึ่งที่หน้าตึกคณะ สามสาวทับเท้าเข้าไปร่วม พร้อมกระซิบพูดคุยกันอยู่ตลอด
"เกล มึงว่าคณะนี้รุ่นพี่ผู้ชายหน้าตาดีไหมวะ"
เป็นเสียงของกัสจังที่เอ่ยถาม จากนั้นเธอก็ยิ้มออกมาให้เพื่อนทั้งสองได้เห็นฟันสวยเรียงกัน
"กูว่า หน้าตาใช้ได้ แต่พี่ผู้หญิงเยอะนะสาขานี้"
"พอๆ พ่อแม่ส่งมาเรียนแกสองคนก็เอาแต่มองผู้ชาย รีบไปเข้าแถวก่อนที่จะโดนทำโทษ"
เสียงหวานของฮันน่ารีบแทรกขึ้นบอกเพื่อน จากนั้นก็เดินมานั่งเป็นแถวยาวรวมกับเพื่อนๆคนอื่น ระหว่างนั้นกิจกรรมต่างๆที่รุ่นพี่ปีสองเตรียมไว้ก็เริ่มขึ้น ส่วนมากจะเป็นกิจกรรมกระชับความสัมพันธ์ระหว่างรุ่นพี่กับรุ่นน้อง กิจกรรมดำเนินต่อไปเรื่อยๆ จนกระทั่ง รุ่นน้องปีหนึ่งต้องหารุ่นพี่รหัสตัวเองให้เจอ โดยใช้คำใบ้ในการสื่อครั้งนี้
"ฮันน่า แกได้อะไรวะ" เป็นเสียงเกลที่ถาม พร้อมย่นคิ้วเรียวลงเล็กน้อย
"เขาบอกว่า ใจดี หล่อ ยิ้มสวย!!"
"โหใบ้แบบนี้ใครจะไปหาเจอวะ" เกลพูด
"ก็แกโง่ไง เขาก็บอกอยู่ว่าหล่อ แสดงว่าเป็นผู้ชาย ฮันน่าแกต้องเล็งรุ่นพี่ผู้ชายแล้ว" กัสจังตอบ
เมื่อได้ยินที่เพื่อนบอกแบบนั้นฮันน่าจะปรายสายตามองหา รุ่นพี่ปีสองที่เป็นผู้ชาย ใจดี ก็คงจะหายากหน่อย แต่หล่อนิสิ เธอมองว่าก็หล่อหลายคน สุดท้าย คือยิ้มสวย รุ่นพี่ผู้ชายยิ้มยากมาก จนกระทั่งรุ่นพี่ผู้หญิงเรียกชื่อ
"มาย! เสร็จจากตรงนี้แล้วต้องทำยังไงต่อ"
ฮันน่ารีบหันไปทางรุ่นพี่ผู้ชายอีกคนที่ยืนอ่านสคริปต์ พอเห็นรอยยิ้มของเขาเธอก็ยิ้มขึ้น เพราะชื่อพี่มาย แถมเขามีลักยิ้มข้างแก้มอีกต่างหาก
"เดี๋ยว ฮันน่าจะไปไหนวะ"
"กูว่ากูเจอรุ่นพี่แล้ว"
สาวสวยไม่รอช้าที่จะสาวเท้าเข้าไปเพื่อสอบถาม
"ขอโทษนะคะ พี่คือพี่รหัสหนูหรือเปล่า ใจดี หล่อ ยิ้มสวย พี่มาย!"
ชายหนุ่มหน้าหล่อคิ้วเข้มหันมามองหน้าคนถามพร้อมรอยยิ้มหวานที่เขาเผยออกมาให้เห็น จากนั้นก็พูดต้อนรับน้องรหัสตัวเอง
"ยินดีที่ได้รู้จักครับ น้อง...." มายเหลือบมองที่ป้ายชื่อก่อนที่จะโพล่งเสียงออกมา
"น้องฮันน่า"
"ยินดีเช่นกันคะ"
ในเมื่อรู้แล้วว่าพี่รหัสของตัวเองเป็นใคร สาวน้อยร่างเล็กก็ได้รับมอบหมายด่านกิจกรรมต่อ จากนั่นคือการหาลุงรหัสป้ารหัส และสุดท้ายคือปู่ย่ารหัส มันอาจจะไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ยากเท่าไหร่เมื่อคำใบ้แต่ละอย่างพี่รหัสของเธอช่วยเหลืออยู่แล้ว
คำใบ้ที่สองที่สำคัญมาก
หล่อ เดือนคณะ เจ้าชู้ ปากหนัก
เพียงแค่ฮันน่าเห็นเท่านั้นเธอถึงขั้นต้องเอ่ยปากถามพี่มายในทันที
"พี่มายคะ ปากหนักเนี่ย เขาด่าเก่งหรือคะ"
"ไม่ใช่หรอก เพียงแต่พี่รหัสพี่ เลี้ยงหมาเท่านั้นเอง"
ชายหนุ่มเผยรอยยิ้ม จากนั้นก็ใบ้ให้ฮันน่านิดหน่อย เมื่อพอรู้ว่าจะต้องตามหาลุงรหัสยังไง ฮันน่าก็เดินมาที่โต๊ะไม้หน้าตึกทันที
"ฉิบหาย วันนี้รับน้อง เด็กปีหนึ่งแต่ละคนโคตรสวยๆทั้งนั้น มึงเห็นหรือเปล่าไอ้ธามม์" กวินเอ่ยถามคนที่พ่นควันบุหรี่ออกจากปาก จากนั้น ธามม์ก็ทิ้งมันลงที่พื้นใช้เท้าขยี้มันจนไฟดับแล้วค่อยหยิบขึ้นไปทิ้งลงถัง
"เห็น แต่ไม่สะดุดตากูสักคน เอาเถอะ เขามีกิจกรรมไม่ใช่หรือวะเดี๋ยวก็ให้ตามหาลุงป้าห่าเหวอะไรสักอย่างกูว่า อีกไม่นานก็คงมีคนมาถาม"
ยังพูดไม่ขาดคำ ดูเหมือนว่าฮันน่าเธอจะรู้แล้วด้วยว่าใครคือ เดือนคณะ มันไม่ใช่เรื่องยากเธอแค่ถามรุ่นพี่เท่านั้น
"ขอโทษนะคะ หนูมาตามหาลุงรหัส พี่คนไหนชื่อธามม์คะ!!"
เสียงหวานดังอยู่ทางด้านหลังของธามม์จนชายหนุ่มต้องหันมามองตามเสียง แต่เชื่อหรือไม่ว่า ธามม์จำเธอได้แม่นแม้เวลามันจะผ่านมาตั้งสองเดือน
"นี่เธอ!!!"
"พี่เหรอคะที่ชื่อธามม์"
ฮันน่าเธอจำผู้ชายที่เธอนอนด้วยไม่ได้ ทว่าธามม์กับคิดว่าเธอแกล้งที่จะจำเขาไม่ได้เสียอีก
"เจอกันอีกแล้วนะ ทำไมโลกมันกลมขนาดนี้ อย่าบอกนะว่าเธอเป็นน้องสายรหัสพี่"
"พี่รู้จักหนูด้วยเหรอคะ"
นั้นสิ รู้จักก็ต้องรู้ชื่อ แต่ธามม์ไม่รู้ชื่อเธอแถมฮันน่าก็เหมือนไม่รู้จักตนอีก หากจะพูดเรื่องคืนนั้นก็กลัวจะผิดคนหรือเปล่า แต่ดูท่าทางทรงนี้ไม่น่าผิดแน่
"เหมือนจะรู้จัก เธอแกล้งจำอะไรไม่ได้หรือเปล่า หรือว่าจำไม่ได้จริงๆ"
อย่าว่าแต่ฮันน่าเลยที่งง เพื่อนทั้งสองที่นั่งอยู่ก็งงตามไปด้วย ฮันน่าทำหน้าเหวอ เธอยืนยิ้มแห้งเพราะไม่รู้ว่าเขาทักคนผิดหรือเธอเคยรู้จักเขากันแน่
- ผู้เขียน
