ก็แล้วทำไมฉันต้องมานั่งเบาะหลังทำหน้าตึงอยู่แบบนี้ด้วยเนี่ย!
ฉันจะอารมณ์ดีขึ้นอีกนิดถ้าแฟรงก์ปล่อยให้ฉันกลับคนเดียวหรือไม่เขาก็กลับไปว่ายน้ำระริกระรี้อยู่กับยัยมิลล์อะไรนั่นต่อ แต่นี่อะไร หมอนั่นกลับดันทุรังมาส่งฉันให้ได้แถมยังพ่วงเอายัยนั่นมานั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถอีก
“แฟรงก์ ส่งเบสเสร็จแล้วเราไปหาอะไรกินกันดีไหม” ยัยมิลล์อี๋อ๋อกับนายแฟรงก์มาตั้งแต่ออกจากห้างฯ แล้ว
ชิ! หมั่นไส้
“แล้วเธอล่ะเบส หิวไหม?”
ยังมีกะใจนึกถึงฉันอีกเหรอ ฉันเหลือบมองหน้าแฟรงก์ผ่านกระจกส่องหลังก่อนจะค้อนให้เขาอย่างไม่มีสาเหตุ ไม่รู้ล่ะ! ก็ฉันไม่ชอบใจที่เห็นพวกเขาพลอดรักกันนี่นา
“ไม่”
“ไม่บอกเลยนะว่าเธอก็มีรถขับหลอกให้ฉันไปรับไปส่งตั้งนาน” หมอนั่นแค่อยากหาเรื่องคุยกับฉันเท่านั้นแหละ แต่มันกลับกลายเป็นว่าหาเรื่องมาให้ฉันปวดหัวซะมากกว่าเพราะหลังจากที่แฟรงก์พูดประโยคนั้นจบยัยมิลล์ก็หันขวับมามองหน้าฉันตาเขียว
เหอะ! ค
