“เฮ้! ร้องยังกับมีใครตายงั้นล่ะ”
“ว่าไงนะ!”
คำพูดแข็งๆ กึ่งยียวนกวนประสาทของแฟรงก์ทำให้ฉันได้สติ มองร่างที่นอนข้างๆ ด้วยสายตาเจ็บปวด เขาเพิ่งจะขืนใจฉันไปหยกๆ ยังมีหน้ามาบอกแบบนั้นอีก ฮึก! ไอ้คนใจดำ ไม่ปลอบแล้วยังมาซ้ำเติมอีก เลว!!
“เธอก็มีความสุขกับสิ่งที่ฉันทำให้ไม่ใช่หรือไง”
“ใครบอกนาย!”
“อ้าวก็เห็นร้องเสียวๆ จะเสร็จแล้วๆ ตั้งหลายรอบ”
อึก! ใครก็ได้ช่วยเอามีดมาให้ฉันแทงไอ้บ้านี่ที หน้าฉันร้อนวูบวาบตอนเงยหน้าขึ้นสบสายตากับแฟรงก์ ทั้งโกรธทั้งอายและก็แค้น
“หุบปากเลยนะแฟรงก์! นายคิดว่าฉันอยากให้มันเป็นแบบนี้หรือไง”
“ถ้าเธอไม่โผล่หน้ามาให้ฉันเห็นตั้งแต่แรกเรื่องแบบนี้ก็ไม่เกิดขึ้นหรอกเบส นอกจากความแค้นที่ต้องชำระฉันก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอเลยสักนิด จำเอาไว้ดีๆ ล่ะ”
“....!!!”
แฟรงก์ลุกออกไปทันที เขาหยิบเสื้อผ้ามาสวมลวกๆ แล้วออกจากห้องไปไม่แม้แต่จะขอโทษหรือคิดปลอบโยนในสิ่งที่เพิ่งช
