“เบส!!!!”
“อะไร!?” ฉันจ้องมองหน้าเจนนี่กึ่งหงุดหงิดกึ่งคำถาม ยัยนี่จะเรียกชื่อฉันด้วยน้ำเสียงกระวนกระวายใจไปเพื่อ!?
“มันเกิดอะไรขึ้น เมื่อวานเธอไม่ได้กลับไปที่คอนโด!” และทันทีที่ฉันตวัดสายตาแข็งๆ ไปมองสบตายัยเพื่อนซี้ เจนนี่ก็สวนกลับมาด้วยคำถามที่เล่นเอาฉันต้องลอบกลืนน้ำลาย หัวใจสั่นกระตุกขึ้นมาทันควัน ราวกับมีก้อนแข็งๆ จุกแน่นอยู่ที่หน้าอกยังไงยังงั้น
“แล้วตกลงแฟรงก์พาเธอไปไหน พวกเธอกลับมาจิ๊จ๊ะกันตั้งแต่เมื่อไหร่?”
“โอ๊ยเจนนี่! ฉันกับแฟรงก์ไม่ได้...” ฉันสะดุดคำพูดตัวเองกะทันหัน ในอกปวดหนึบเมื่อนึกถึงเรื่องคืนนั้น
“ไม่ได้อะไร?”
“ไม่ได้จิ๊จ๊ะอย่างเธอเข้าใจ” ฉันบ่ายเบี่ยงน้ำเสียงอยากรู้อยากเห็นของเจนนี่ หลบสายตาไปทางอื่นแกล้งทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“แล้วมันยังไง ทำไมแฟรงก์ถึงได้อุ้มเธออย่างสนิทสนมแบบนั้นล่ะ”
“ก็เธอเป็นคนเปิดโอกาสให้หมอนั่นอุ้มฉันไปเองไม่ใช่เหรอ”
“ก็เขามองฉันด้ว
