แฟรงก์ไม่ได้พาฉันมาที่ห้องของเขาและแน่นอนเขาไม่ได้ไปส่งฉันที่คอนโดด้วย แล้วหมอนั่นจะพาฉันไปไหนน่ะฉันหันขวับไปมองหน้าแฟรงก์อย่างหวาดหวั่น
“นายจะพาฉันไปไหนแฟรงก์”
“ไปที่ๆ มีแค่เราสองคนยังไงล่ะ”
“แฟรงก์!” ฉันใจหล่นวูบกับคำพูดลอยๆ ของแฟรงก์ หมอนั่นไม่ได้หันมามองหน้าฉันแม้แต่นิดเดียว แววตาคู่นั้นจ้องมองไปที่ถนนเบื้องหน้าด้วยสายตานิ่งขรึม ฉันไม่รู้เลยว่าเขากำลังคิดตลกร้ายอะไรอยู่
“นั่งไปเงียบๆ”
ฉันสะดุ้งสูดหายใจเข้าเต็มปอด แม้จะขัดใจไม่น้อยแต่ฉันก็ไม่กล้าตอบโต้อะไรเขาออกไป ถึงมันจะเป็นคำพูดเรียบๆ ของแฟรงก์แต่ฉันมั่นใจว่านั่นคือคำเตือน
รถยนต์ของแฟรงก์วิ่งออกนอกเมือง ฉันเหลือบมองหน้าเขากับถนนหนทางข้างหน้าเลิ่กลั่ก ใจสั่นหวิวๆ เมื่อคิดว่าแฟรงก์อาจพาฉันไปฆ่าหมกป่า ฮือๆ ไม่นะ นายจะโกรธจะแค้นอะไรฉันขนาดนั้น
“แฟรงก์... แฟรงก์นายจะพาฉันไปไหน” ฉันทนเงียบต่อไปไม่ไหว แฟรงก์พาฉันออกนอกเมืองมามากแล้ว
