ผมมองชายรูปหล่ออย่างอึ้งจัด เขาทำให้ผมต้องประหลาดใจได้ทุกที
“ฮ่าๆ พิลึกแฮะ ผมรู้สึกมีความสำคัญกับคนตระกูลนี้จริงๆ”
“ตะวัน...” เฮียหนอนทอดเสียงนุ่มคล้ายกำลังปลอบเด็ก แต่ผมมันเด็กดื้อติดหัวรั้นเสียด้วย
“เจ้าคีย์เล่าให้ฟังว่านายต้องเจ็บตัวเพราะมัน อุบัติเหตุที่เกิดขึ้นทำให้นายไม่สามารถเล่นกีฬาหนักๆ ได้ อีกอย่างนายทำให้เจ้าคีย์กลับมาเป็นผู้เป็นคน ไม่สำมะเลเทเมาหรือคบเพื่อนที่ไม่ดี”
ผมตั้งใจฟังเฮียหนอน รู้สึกมุมมองที่เขากำลังเล่าทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองพอมีดีอยู่บ้าง ไม่ใช่ ‘ไอ้แมงดา’ อย่างที่ใครพยายามยัดเยียดให้เป็น
“เอาตรงๆ นะ ทำไมคุณถึงยึดคอนโดพี่คีย์คืน”
“ที่ทำอย่างนั้นเพราะอยากให้มันกลับมาอยู่บ้านสักที คุณย่าคิดถึงมันมาก อีกอย่าง...เจ้าคีย์ควรกลับมารับผิดชอบงานที่นี่ และครั้งสุดท้ายที่คุยกัน มันบอกว่าจะยอมช่วยฉันดูแลธุรกิจของครอบครัวถ้าหากมีนายอยู่ด้วย ฉันถึงต้องเล่นบทโหด ตัดเงินและ
