รุ่งเช้าวันใหม่ ผมพยายามทำตัวให้เป็นปกติที่สุด แต่เฮียหนอนนั่นแหละที่คอยเจ้ากี้เจ้าการ พยายามสอนรักสมุทรในสิ่งที่น่าปวดหัวอย่างที่สุด
“คนนี้เรียก ‘แม่’ ไม่ได้ลูก เขาชื่อตะวัน เรียกพี่ตะวันสิ”
“ไม่เอา จะให้เป็นแม่”
รักสมุทรว่าแล้วแยกเขี้ยวขู่ เขาเป็นเด็กน่ารัก แต่พอมีความคิดบางสิ่งในหัว และตอนนี้คงเชื่ออย่างสนิทใจว่าผมเป็นแม่เขา
“ไปทำเสน่ห์ที่ไหนมาฮึ แล้วนี่ปล่อยให้เด็กเข้าใจผิดไปอย่างนี้ใช้ได้ที่ไหน”
“ผมไม่ได้ทำอะไรสักอย่าง คุณเนี่ยหัดฟังความคิดเห็นคนอื่นบ้างได้ไหม”
“ไม่ได้ทำ แต่ไม่ยอมแก้ไขให้ถูกต้อง”
“คุณ!” ผมเถียงกลับ ในใจเดือดน้อยๆ แต่ไม่อยากแสดงอาการใดๆ ออกไปเพราะรักสมุทรมองผมสลับสลิลอยู่
“ฉันอะไรฮึ ไอ้เมียน้องกำมะลอ” เฮียหนอนขึ้นเสียงดัง เป็นตอนนั้นที่ไข่ต้มวิ่งถลาเข้ามาหาผมพร้อมตุ๊กตาไอออนแมนในมือ
“เมียๆ คนนี้เป็นเมียเหรอ”
วินาทีนั้นทั้งผมและเฮียหนอนปั้นสีหน้ากันแทบ
