บทนำ
ศตวรรษมองผู้หญิงใบหน้าจิ้มลิ้มที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ในอ้อมกอดของตน เขาไม่แน่ใจว่าระหว่างเราสองคนคือความรัก หลง หรือเพียงแค่เหงากันแน่
หลังจากที่ถูกอดีตภรรยาขอหย่าทั้งๆ ที่แต่งงานกันเพียงสองปี ศตวรรษก็ไม่ได้คบใครจริงๆ จังๆ จนกระทั่งได้มาเจอปิ่นมุก หญิงสาวที่อายุห่างกับเขาเกือบสิบปี ความน่ารักสดใสของเธอทำให้โลกที่ช่างน่าเบื่อกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง เขาจึงตัดสินใจลองคบกับเธอดู ความสัมพันธ์ของเราทั้งคู่พัฒนาอย่างรวดเร็ว
ศตวรรษมองแก้มป่องๆ ของปิ่นมุกแล้วอดที่จะก้มลงหอมไม่ได้ ทำให้หญิงสาวที่กำลังหลับใหลอยู่ตื่นขึ้นมา
“พี่กวนมุกหรือเปล่า” ชายหนุ่มเอ่ยถาม”
“ไม่หรอกค่ะ” เสียงหวานใสเอ่ยตอบด้วยความเคอะเขิน ปิ่นมุกไม่กล้าแม้กระทั่งมองหน้าชายหนุ่ม ด้วยว่าเมื่อคืนที่ผ่านมา เธอพึ่ง.. สูญเสียความสาวให้แก่เขา
มีหรือคนที่ผ่านประสบการณ์มามากจะมองไม่ออกว่าหญิงสาวที่ตนหลับนอนด้วยกำลังรู้สึกเช่นไร ศตวรรษยิ้ม ท่าทางของปิ่นมุกทำให้เขายิ่งเอ็นดู เจ้าหล่อน
“เขินเหรอ”
ยังไม่ทันที่เธอจะเอ่ยปากตอบ ริมฝีปากอวบอิ่มของเธอก็ถูกริมฝีปากบางหยักได้รูปครอบครอง “อื้อ..”
เสียงครางหวานกระตุ้นเลือดในกายศตวรรษให้ไหลพล่าน
ริมฝีปากบางเลื่อนลงมาที่ยอดบัวตูมอวบอิ่มที่มีเยอะเกินขนาดของรูปร่าง ศตวรรษบรรเลงเพลงรักอย่างช่ำชอง เพราะความมากประสบการณ์ ทำให้ปิ่นมุกมีความสุขจนลืมสิ้นทุกอย่าง ทั้งคู่ถึงฝั่งฝันด้วยกันครั้งแล้วครั้งเล่า
“พอแล้วค่ะพี่วรรษ มุกหิวข้าวจะตายอยู่แล้วเนี่ย” เมื่อเขาทำท่าจะจัดการเธออีกรอบ เธอจึงรีบร้องห้ามเพราะยามนี้ไม่มีแม้กระทั่งเรี่ยวแรงที่จะใช้พยุงกายให้ลุกจากเตียง ขืนปล่อยให้ศตวรรษทำตามอำเภอใจ มีหวังไม่เขาก็เธอได้ตายกันไปข้างหนึ่งพอดี
แม้ลุ่มหลงในรสสวาทของปิ่นมุกเพียงใด เขาก็ต้องยั้งตัวเองไว้และปล่อยให้เจ้าหล่อนได้พักบ้าง “ก็ได้ครับ แต่กินข้าเสร็จแล้วต้อง..”
สายตาของศตวรรษที่มองมา สบตาเพียงเสี้ยววินาทีก็เดาได้ว่าชายหนุ่มกำลังคิดอะไร “พี่วรรษไม่เหนื่อยบ้างเหรอคะ”
“เรื่องแบบนี้ พี่ใจสู้”
เขาพาปิ่นมุกมาที่ร้านอาหารญี่ปุ่นใกล้ๆ คอนโดมิเนียม ซึ่งแต่ก่อนตอนที่ใช้ชีวิตคู่กับกันตรา อดีตภรรยาพาเขามารับประทานอาหารที่ร้านนี้ประจำ เพราะมันเป็นร้านโปรดของเธอ
นัยน์ตาสีน้ำหมึกหม่นแสงลงทันทีเมื่อนึกถึงอดีตอันหวานชื่นของตน ศตวรรษมองไปรอบๆ ร้าน ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน เขาก็ไม่เคยลืมว่ากันตราชอบอะไร และไม่มีเคยสักวินาทีที่ลืมเธอได้ หัวใจเขายังเป็นของเธอไม่เปลี่ยนแปลง ไม่ว่าจะมีผู้หญิงสักกี่คนที่ผ่านเข้ามา แต่ไม่มีสักคนที่มาแทนที่เธอได้ แม้กระทั่ง.. ผู้หญิงที่อยู่กับเขาในยามนี้
เหตุผลหนึ่งที่ศตวรรษยอมคบหาดูใจกับปิ่นมุกเพราะเธอมีบางอย่างที่คล้ายอดีตภรรยา หากกันตรากลับมา เขาก็ตอบไม่ได้ร้อยเปอร์เซ็นต์เหมือนกันว่าจะยังเลือกปิ่นมุกอยู่หรือเปล่า
ปิ่นมุกไม่รู้เลยว่าเธอกำลังเป็นตัวแทนของคนในอดีตของเขา เธอคิดว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นคือ ‘ความรัก’
“วรรษคะ..”
สำหรับปิ่นมุกแล้ว น้ำเสียงนี้ไม่คุ้นหูเอาเสียเลย ทว่ากับศตวรรษ เขาจำได้ดีว่าเป็นเสียงของใคร “กัน คุณมาได้ไง”
“ก็ร้านนี้เป็นร้านโปรดของกันนี่คะ คุณนะสิมาได้ไง ไหนบอกไม่ชอบทานอาหารญี่ปุ่น”
คำถามของกันตรา ทำให้ศตวรรษนึกย้อนกลับไปถึงช่วงที่ทั้งคู่อยู่ด้วยกัน กันตราชอบทานร้านนี้ แต่ตัวเขาเองไม่ชอบอาหารญี่ปุ่นเอาเสียเลย เวลาที่ กันตราอยากรับประทาน เธอต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการลากเขามากินเป็นเพื่อน
“ผมพาแฟนมากินน่ะ”
หลังจากศตวรรษพูดจบ กันตราจึงมองไปที่อีกฟากของโต๊ะซึ่งมีหญิงสาวหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มนั่งอยู่ ซึ่งดูแล้วอายุน่าจะน้อยกว่าเธอหลายปี
กันตรายิ้มทักทายสาวน้อยที่อดีตสามีบอกว่าเป็น ‘แฟน’ “ไม่คิดจะแนะนำแฟนวรรษให้กันรู้จักหน่อยเหรอ”
“นี่ปิ่นมุก แฟนผมเอง แล้วนี่ก็กันตรา เพื่อนพี่เอง” ศตวรรษแนะนำทั้งสองคนให้รู้จักกัน
“สวัสดีค่ะ” หญิงสาวที่อายุน้อยกว่ายกมือไหว้
“กันนั่งด้วยกันไหม” ศตวรรษชวนกันตรานั่งร่วมโต๊ะ ในใจลึกๆ เขาหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเธอจะตอบตกลง
“ขอบคุณนะคะแต่กันมากับแฟน คงต้องขอตัวก่อน”
“ครับ” ศตวรรษเอ่ยแค่นั้น
ปิ่นมุกไม่ได้สังเกตสีหน้าเศร้าๆ ของเขา และไม่ได้สงสัยอะไร คิดว่าเป็นแค่เพื่อนธรรมดาเท่านั้น
