“ฮึก!” เสียงสะอื้นที่ฉันพยายามไม่ให้มันส่งเสียงออกมา แต่น้ำตาเท่านั้นที่ห้ามเท่าไหร่ก็ไม่ฟังยังคงไหลออกมาไม่หยุด
ฉันรู้ว่าการมาอยู่ที่นี่ร่วมกันสามคนฉันไม่มีทางได้สงบสุขแน่ แต่จะให้ฉันทำยังไงในเมื่อฉันไม่มีทางเลือก ถ้าเกิดฉันยังอยู่คนเดียวเหมือนเมื่อก่อนผู้ชายคนนั้นไม่มีทางปล่อยฉันสงบสุขแน่ และฉันก็รู้ว่าเขาไม่มีทางกล้ามาวุ่นวายกับฉันในตอนที่ฉันอยู่กับเจ้าคุณ
แต่ฉันก็สบายใจได้แค่เรื่องเดียว ในเมื่อพอเข้ามาอยู่กลับต้องลำบากใจอีกเรื่อง นั่นก็คือเรื่องของพวกเราสามคน ถ้าเป็นเมื่อก่อนเจ้าคุณคงตัดสินใจนอนกับฉันเพราะยังไงเราก็ยังเป็นแฟนกัน ถึงแม้ว่ามีนจะไม่พอใจก็ตาม แต่พอเป็นตอนนี้เขากลับไม่มีท่าทีลังเลสักนิดในการเลือกนอนข้างนอกเพื่อให้มีนสบายใจ
แล้วไหนจะเมื่อกี้ ฉันรู้ว่ามีนตั้งใจทำให้ฉันเห็น แต่สิ่งที่ทำให้ฉันเจ็บที่หัวใจก็คงจะเป็นท่าทีของเจ้าคุณที่ไม่รู้ว่าเขารู้ตัวหรือเปล่าตอนที่จูบตอบมีนก
