ณิชา
“นายต้องการอะไรจากฉันกันแน่ ทำไมไม่ปล่อยฉันไปสักที” ฉันพูดกับคนตรงหน้าออกไปหลังจากเขาเข้ามาในห้องในช่วงค่ำของวัน
“ก็บอกว่าต้องการแก้แค้นไง ไม่เข้าใจหรอวะ” เขาตอบกลับมาอย่างไม่ใส่ใจ
“จะแก้แค้นอะไร ในเมื่อเรื่องมันผิดที่นาย!”
“ถ้าตอนนั้นนายไม่ทิ้งฉันไป นายคิดว่าเรื่องมันจะเป็นแบบนี้หรอ แล้วฉันล่ะ ฉันได้แก้แค้นอะไรนายไหมกับการที่ฉันต้องดิ้นรนหาทางติดต่อนายตั้งนานสองนานอ่ะ” คิดว่าฉันจะรู้ยังไงตอนนั้นที่อยู่ๆเขาก็หายไปไม่ติดต่อ ทั้งที่สัญญากันแล้วว่าจะไปต่อมหาลัยเดียวกัน(มหาลัยที่เรียนอยู่ตอนนี้) แต่สุดท้ายเขาหายไปเงียบๆไม่บอกกล่าวฉันสักคำ
“ก็บอกไปแล้วไงว่ามันกะทันหัน แล้วแค่ไม่กี่เดือนถ้ามึงไม่ร่านมึงก็คงไม่ได้ผัวใหม่หรอก”
เพี๊ยะ! ฉันตบหน้าเขาไปทีหนึ่งหลังจากเขาด่าฉันออกมา ร่านอย่างนั้นหรอ ฉันก็แค่อ่อนแอ และฉันก็ต้องการใครสักคนที่อยู่เคียงข้างฉัน แล้วตอนนั้นเจ้าคุณก็เข้ามาพอดี
เพี๊
