ตอนที่ 6 เป็นไปไม่ได้
1165 คำ
ระหว่างทางกลับบ้าน เขาแทบไม่ได้พูดอะไรกับเธอเลย ไม่ต่างกันกับอิงฟ้า ตอนนี้เธอรู้สึกสับสนกับสิ่งที่เกิดขึ้น
เขาจะคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงใจง่ายขนาดไหน ที่ปล่อยตัวเองให้เผลอไผลไปกับเขา แค่เพียงรู้จักกันไม่กี่วัน
ในความเงียบนั้น ในที่สุด เขาก็เอ่ยขึ้น
“ฟ้า ไปอเมริกาด้วยกันไหม”
คำพูดช่างง่ายดาย แต่หากชีวิตจริงมันไม่ได้มีอะไรง่ายดายขนาดนั้น อิงฟ้า เธอยังมีแม่และน้องสาวครอบครัวเธอมีกันแค่ 3 คน แม้ลึกๆ จะดีใจที่อย่างน้อยเขาก็แสดงความจริงจังกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่….
“คุณพายุ มันเป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ” อิงฟ้าเอ่ย
“ทำไมล่ะ ถ้าผมไปแล้วใครจะดูแลคุณ”
“ฟ้าก็ดูแลตัวเองสิคะ ฟ้ายังมีแม่มีน้อง คุณพายุอย่าคิดมากเลย เอาไว้ให้ฟ้ารอคุณอยู่ตรงนี้ดีกว่า”
อิงฟ้าเอ่ยยิ้มเศร้าๆ อย่างน้อยขอเธอมีความสุขแบบนี้ไปอีกสักพัก แม้จะเป็นเวลาอีกไม่นานที่เขาต้องจากไป แค่ในตอนนี้ ได้รู้จัก ได้รักเขา กับผู้ชายคนนี้ คนที่เป็นคนแรกของเธอ ก็เพียงพอแล้วสำหรับเธอ
แม้ทุกอย่างจะรวดเร็วเกินไป สำหรับเธอและเขา แต่เรื่องของความรัก บางทีมันก็ไม่มีเหตุผลแบบนี้
รถแล่นมาจอดถึงหน้าบ้านแล้ว แต่เขายังไม่อยากจะปล่อยมือเธอให้ลงจากรถเลยสักนิด อดไม่ได้ที่ดึงเธอมาจูบอีกครั้ง
“ตี 5 แล้ว เดี๋ยวแม่ฟ้าตื่น พอเถอะค่ะ” เธอผลักเขาออกไปอย่างอายๆ
“งั้นพักผ่อนนะครับ พรุ่งนี้ถ้าไม่ไหวก็ลาไปเลยนะ ไม่ต้องไปทำงานหรอก”
เธอพยักหน้ายิ้ม
นั่นสิ พรุ่งนี้เธอคงไปทำงานไม่ไหวแน่ๆ เขาเองก็คงไม่ต่างจากเธอ
ในที่สุดเขาจำต้องปล่อยมือเธอให้ลงจากรถไป
อิงฟ้าเปิดประตูเข้ามาภายในบ้าน รู้สึกโชคดีที่แม่ยังคงง่วนกับการทำอาหารอยู่ในครัว เธอถอนหายใจอย่างโล่งอก นึกว่าจะรอดพ้น อยู่ดีๆ อิงดาว น้องสาวเธอก็โผล่ข้างประตู
“แฮร่” อิงดาวกระโดดเข้ามาขวาง
“โอ้ย ตกใจหมด ทำไมตื่นเช้าห๊ะ ยัยดาว”
“ดาวต้องถามพี่มากกว่า ทำไมพี่ฟ้าถึงกลับบ้านมาตอนเช้า และนั่นรถใคร” อิงดาวถามพี่สาวอย่างเป็นห่วง
“เพื่อนหนะ ไม่มีอะไรหรอกน่า พี่ไปอาบน้ำก่อนนะ ง่วงแล้ว” อิงฟ้าไม่กล้าสู้หน้าน้องสาวเธอ จึงรีบหาทางเลี่ยงเข้าห้องนอน
ถ้าเกิดแม่กับน้องรู้ ว่าเธอไปทำอะไรไม่สมควรมา เธอจะสู้หน้าได้ยังไง
—————————--
เมื่อความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเธอพัฒนามากขึ้น หลังเลิกงานพายุมักจะหาข้ออ้างชวนเธอมาที่คอนโดเขาอยู่บ่อยครั้ง แม้อิงฟ้าไม่อยากจะตามใจเขาเท่าไหร่นัก แต่สุดท้ายเธอก็ไม่เคยปฏิเสธเขา
ผู้ชายถ้าได้ลิ้มลองความบริสุทธิ์ของหญิงสาวไปแล้วครั้งหนึ่ง เขาก็ไม่อาจจะหยุดความต้องการได้อีกต่อไป
เหมือนตอนนี้พายุไม่อยากหยุดความสัมพันธ์ไว้แค่นี้อีกต่อไป เขาตั้งใจจะจริงจังกับอิงฟ้าจนถึงกับอยากมีอนาคตร่วมไปกับเธอ
เขาตัดสินใจเดินทางกลับเข้ากรุงเทพ เหลือเวลาอีกไม่มากที่เขาต้องอยู่นี่ เรื่องสำคัญแบบนี้ถ้าคุยกันคุณพ่อคุณแม่เขาทางโทรศัพท์คงจะไม่เหมาะสักเท่าไหร่
ความตั้งใจของเขาในตอนนี้ คือเปลี่ยนใจไม่ไปเรียนต่อ เขาอยากอยู่กับเธอที่เชียงใหม่ เขาอยากจะแสดงความรับผิดชอบและปกป้องดูแลเธอมากกว่านี้
แต่มันไม่ง่ายเลยจริงๆ
คุณพ่อคุณแม่ของพายุ ถึงกับรับไม่ได้ในสิ่งที่พายุบอก
“ผมว่าจะไม่ไปเรียนต่อแล้วนะครับ”
“ลูกพูดว่าอะไรนะ”
“คือตอนนี้ผมเจอผู้หญิงที่ชอบมากคนหนึ่ง และผมอยากแต่งงานกับเธอ” พายุรู้สึกอย่างที่พูดจริงๆ ถึงจะเจอกันไม่ถึงเดือน แต่ความรู้สึกที่เขาให้อิงฟ้า มันมากมายไปกว่านั้น
“ลูกพูดอะไร ลูกไปเชียงใหม่ไม่กี่เดือน มันจะเป็นไปได้ยังไงลูก ถ้าขนาดไม่กี่เดือนผู้หญิงคนนั้นทำให้ลูกเป็นได้ขนาดนี้ แม่ก็ว่ามันไม่เมคเซ้นท์” คุณณดาผู้เป็นแม่ อดที่จะโวยวายใส่ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของเธอไม่ได้
“พายุ มันคืออนาคตของลูกนะ จะปล่อยให้ผู้หญิงที่ลูกบอกรู้จักไม่กี่เดือนมาทำลายอย่างงั้นหรอ” คุณเมฆาผู้เป็นพ่อ บ่นขึ้นมาบ้าง
พายุเองก็ลำบากใจ ใจจริงเขาอยากพาอิงฟ้าไปด้วย แต่เธอไม่ยอมไป ครั้นจะคบกันทั้งๆ ที่ต้องห่างกัน เขาก็อดห่วงเธอไม่ได้ ใครจะดูแลเธอ เธอน่ารักแบบนั้นถ้ามีคนจีบจะทำไง
เขาอดคิดมาก และอดคิดถึงเธอไม่ได้เลย
“ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร” คุณณดา แม่ของเขาเอ่ยขึ้น
พายุส่ายหัว ตัดสินใจไม่บอกแม่ของเขา เพราะถึงบอกไปตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์อะไรเลยสักนิด
“ผมขอไปขึ้นไปพักผ่อน ก่อนนะครับ” เมื่อการเจรจาไม่เป็นผลสำเร็จเขาจึงเดินหนีอย่างดื้อๆ
คุณณดา จำได้ว่า พายุ มีเพื่อนที่เขารู้จัก ชื่อวีระกิจอยู่เชียงใหม่ ถ้าถามข้อมูลอะไรจากเพื่อนของเขา คงจะพอได้รู้เรื่องอะไรขึ้นมาได้บ้าง
ไม่รอช้าเธอรีบต่อสายหาวีระกิจ เลยทันที
“ครับคุณแม่”
“จ้า กิจหรือลูก ลูกพอจะช่วยอะไร แม่หน่อยได้ไหม คือตอนนี้ลูกชายแม่ ไปติดผู้หญิงอะไรที่เชียงใหม่ ลูกพอจะรู้ไหม”
วีระกิจถึงกับงง หลังๆ พายุทำตัวแปลกๆ ไม่ค่อยจะยอมรับโทรศัพท์ หรือต่อให้รับเขาก็บอกว่าไม่ว่าง หลังๆ แทบไม่ค่อยมีเวลาได้คุยกันสักเท่าไหร่ เขาเองก็คิดว่าเพื่อนยุ่งๆ จึงไม่ได้ใส่ใจ
“เอ… พายุไม่เคยบอกเลยนะครับ”
กิจไม่เคยเห็นพายุคบกับผู้หญิงคนไหนเลย เพราะเขาเองไปทำงาน แปดโมงเช้าเลิกเย็น ตอนเที่ยงๆ มีเวลาก็ขับรถมานั่งเฝ้าอิงฟ้า ใครเลยจะรู้ว่า เพื่อนตัวเองแอบไปรับเธอแต่เช้าตรู่ แถมดึกดื่นขนาดนั้นก็ยังขับรถกลับไปรับเธอ
“อ่อ คุณแม่ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมจะดูพายุให้”
“ได้จ้ะลูก ฝากสืบให้ทีนะ ลูกแม่อยู่ดีๆ ก็บอกไม่เรียนต่อ แถมจะแต่งงานอีก อะไรกันแค่ขอไปเที่ยว ไปงานที่โน้นไม่กี่เดือน ไม่น่าเชื่อว่าจะทำตัวเหลวไหลขนาดนั้น”
- ผู้เขียน
