รักร้ายของนายพายุ

ตอนที่ 5 ปล่อยตัวปล่อยใจ

ตี 1 หลังจากที่อิงฟ้าเลิกงานที่ร้านอาหาร วันนี้เธอรู้สึกเซ็งอย่างบอกไม่ถูก เห็นรถ BMW Z4 สีดำของเขาจอดรอเธออยู่ รู้สึกงอนจนไม่อยากเดินเข้าไปหา มองรถเขาอยู่สักพัก สุดท้ายก็ตัดสินใจเปิดประตูเข้าไปนั่งเหมือนเดิม

"พรุ่งนี้ไม่ต้องไปรับมาส่งฟ้าก็ได้นะคะ ฟ้าจะขี่มอเตอร์ไซค์มาเอง เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย"

อิงฟ้าอดไม่ได้ที่จะพูดประชดด้วยความน้อยใจ

"ทำไมล่ะ อยากให้คนอื่นไปรับมาส่งแทนเหรอ" เขายังไม่ยอมขับรถออกไป แต่หันกลับมาจ้องหน้าเธอรอคำตอบ

"แล้วคุณล่ะ ต้องลำบากมารับส่งฟ้าไหม ถ้าลำบากใจก็ไม่ต้อง"

"อีกไม่นานผมก็ต้องไปเรียนต่ออเมริกา" พายุบอกตามตรง แม้ตอนนี้ ต่อให้รู้สึกชอบเธออยู่ลึกๆ แต่การจะคบกันมันมีระยะเวลาที่สั้นจนเกินไป หากจะผูกมัดเธอไว้ด้วยคำว่าแฟน มันดูจะเอาเปรียบเธอมากเกินไปหน่อย อีกไม่ช้าเขาต้องไปเรียนต่อ คงไม่มีเวลาได้ดูแลเธอ แบบคนที่เป็นแฟนกันทั่วๆ ไป

หรือ....เขาควรจะปล่อยเธอไปซะตั้งแต่ตอนนี้

"พอมหา'ลัยเปิด ฟ้าก็ไม่ได้ทำงานที่นี่เหมือนกัน" อิงฟ้าพูดเสียงเบา ตอนนี้เธอ...เริ่มเข้าใจแล้วว่า เขากับเธอมีเวลาที่จะรู้จักกันไปแบบนี้อีกไม่มาก

เขาเงียบไปพักหนึ่ง ก่อนตัดสินใจขับรถออกไป

"วันนี้มีฝนดาวตก เราไปดูดาวกันก่อน ค่อยกลับบ้านนะ" ไม่รอให้อิงฟ้าได้ตอบตกลงหรือตัดสินใจเลยสักนิด

---------------------------

ณ.เนินเขาเป็นลานทุ่งหญ้ากว้าง...วันนี้ท้องฟ้าโปร่งกว่าทุกวันมองเห็นดวงดาวอย่างชัดเจน

พายุเปิดประทุนรถออกมา สัมผัสอากาศเย็นจนอิงฟ้ารู้สึกหนาวยกมือขึ้นมากอดตัวเองไว้

"โห ท้องฟ้าวันนี้สวยจัง ดาวเต็มฟ้าเลย" อิงฟ้าเหมือนจะอารมณ์ดีขึ้นเมื่อเจอความสวยงามของที่นี่ ลืมเรื่องราวที่งอนเขาไปเมื่อครู่เสียจนหมด เหมือนเธอจะพยายามซึมซับบรรยากาศดีๆ ที่สวยงามนี้เอาไว้ ที่ผ่านมาตัวเธอเองทำแต่งานจนไม่มีเวลามาชาร์จแบตอะไรแบบนี้เลย

"สวยมากเลย จริงไหมคะ คุณพายุ" อิงฟ้าชี้ชวนให้เขามองท้องฟ้าเหมือนอย่างเธอ แต่ทันทีที่เธอหันกลับมา…สายตานั่นของเขากลับจ้องมองใบหน้าของเธออยู่

"สวยสิ สวยมาก" เขาแทบจะไม่ได้มองท้องฟ้าเลยสักนิด

คนทั้งคู่ ต่างสบตากันและกัน

อิงฟ้าเริ่มทำตัวไม่ถูก อากาศเย็นๆ แบบนี้ทำให้เธอรู้สึกหนาวมากยิ่งขึ้น สองมือถูแขนตัวเองเพื่อไล่ความหนาว

“หนาวหรอ”

อิงฟ้าพยักหน้า

พายุหันกลับไปหยิบเสื้อแจ็คเก็ตหลังเบาะ เพื่อมาคลุมให้กับเธอ

และในช่วงเวลานั้น ที่เขาเอาเสื้อมาคลุมให้กับเธอ อิงฟ้าเหมือนได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้นตึกตักอย่างชัดเจน ลมหายใจของเขาใกล้เธออยู่ตรงหน้า เผลอสบตาเขาราวกับเหมือนว่า

ตอนนี้…

เขาและเธอ..มีบางอย่างที่ไม่สามารถหักห้ามใจอะไรได้ต่อไปอีก พายุโน้มตัวลงเพื่อก้มลงจูบเธอในทันที จากคราที่สัมผัสกันอยู่แค่ริมฝีปากอย่างแผ่วเบา ราวกับว่าทันทีที่สัมผัสปากกันและกัน มีแรงดึงดูดบางอย่างให้เขายิ่งติดใจ เผลอไผลปล่อยเรียวลิ้นเข้าไปสำรวจในปากอิ่มสวยของเธอมากยิ่งขึ้น

สำหรับอิงฟ้าแล้ว มันคือ จูบแรก ที่ทำให้หัวใจเธอเต้นไม่เป็นจังหวะ สติราวกลับล่องลอยไปแสนไกล บอกไม่ถูกว่าตอนนี้ตัวเองรู้สึกเช่นไร ปล่อยให้เขาจูบเธออย่างดูดดื่มไปอยู่อย่างนั้น

พายุถอนริมฝีปากจากปากเธอ ปลายจมูกเขาและเธอชนกันอยู่แค่เอื้อม แม้ตอนแรกเขาพยายามหักห้ามใจ แต่ทว่าตอนนี้ เขากลับไม่อยากจะหยุดมัน ปากอิ่มของเธอมันหวานไว้กว่าที่เขาคิด

และตอนนี้เขาว่าเขาหยุดมันไม่ได้แล้ว ก้มลงไปจูบเธออีกครั้ง

ก่อนที่เขาจะเอื้อมมือไปกดปิดประทุน........

อาจเป็นเพราะความปรารถนาในใจของทั้งคู่ อาจเกิดขึ้นตั้งแต่ที่เขาและเธอเจอกันในครั้งแรก อิงฟ้ากลับปล่อยให้เขาทำตามอำเภอใจอย่างไม่รู้ตัว มือของเขาค่อยๆ ปรับเบาะของเธอลงนอน อิงฟ้าใจเต้นแรงขึ้น เมื่อเขาเริ่มซุกไซ้ตรงคอเธอ เหมือนใจลึกๆ เธออยากจะผลักไส แต่อีกใจลึกๆ ที่ซ่อนอยู่ไว้กลับต้องการ เผลอเอามือโอบไปกอดอยู่หลังเขา ฝ่ามือเขาเลื่อนเข้ามาใต้กระโปรงสั้นสีดำของเธอ จนอิงฟ้าเริ่มรู้สึกตกใจ

"มะ ไม่เอานะคะ”

แต่...ไม่ทันแล้ว มือเขาเข้าไปสำรวจในกายเธอ จนอิงฟ้าอดบิดกายหนีไม่ได้ ตอนนี้ลมหายใจเธอเหมือนจะแรงขึ้น

พายุไม่ยอมหยุดอยู่แค่นั้น อีกมือเขาปลดกระดุมเสื้อเธอออกมา จนเห็นเนินอกขาวใต้เสื้อชั้นในตัวนั้น ไม่น่าเชื่อว่าผู้หญิงตัวเล็กแบบนี้จะซ่อนรูปเสียเหลือเกิน พายุก้มหน้าลงที่เนินอกสวยของเธอ ก่อนดึงเสื้อชั้นในลงมาอยู่ใต้อก ไม่รู้ว่าเพราะความหนาวหรือเหตุใด ยอดอกสวยของเธอกลับชูชัน เหมือนเย้ายวนชวนให้เขาก้มลงไปดูดเม้มมันราวกับผึ้งที่ต้องการชิมของหวาน อีกมือเขายังคงทรมานเธออยู่ข้างล่าง ส่วนอีกมือยังคงเคล้นคลึงอยู่กับอกสวย

ยิ่งโดนเขาทรมาน แต่เธอกลับเผลอขย้ำศีรษะเขาเข้ามากอดอย่างลืมตัว ร่างกายช่างตอบรับกับสิ่งที่เขาโอ้โลม เผลอแอ่นอกสวยให้เขาดื่มด่ำอย่างพอใจ ยิ่งตรงนั้นที่ถูกมือเขารบกวนอยู่มันจวนเจียนจะทำให้เธอทนไม่ได้ ไม่รู้ว่าสัมผัสแบบนี้คืออะไร แม้ใจอยากจะผลักไส แต่ร่างกายต้องการกลับเรียกร้องเขาเสียเหลือเกิน

เหมือนเขารู้ว่าเธอก็ไม่ได้ต่อต้านความปรารถนาของตัวเอง เพิ่มจำนวนนิ้วจากหนึ่งไปเป็นสอง อิงฟ้าบิดกายอย่างทุรนทุราย ความรู้สึกนี้มัน

"อา...อึม พอแล้วนะคะ ฟ้า..ฟ้าจะไม่ไหวแล้ว" เสียงพูดไม่เป็นจังหวะของเธอ กลับทำให้เขาเพิ่มความเร็วขึ้น จนกระทั่ง......

"อ๊าาา.........................." เสียงหายใจหอบของอิงฟ้าดังขึ้น

พายุยิ้ม

"ตาผมบ้างนะ" เขาพลิกตัวกลับมานั่งที่เบาะของเขาก่อนปรับเบาะลง ตอนนี้ไม่อาจมีสิ่งใด ที่จะหยุดความต้องการของเขาและเธอได้อีก สองมือของพายุรีบปลดเข็มขัดและดึงกางเกงของตัวเองลง ก่อนหันกลับไปมองอิงฟ้า ที่ยังนอนหายใจหอบอย่ข้างๆ

เขาจับตัวเธอขึ้นมาคร่อมบนตักเขา กระโปรงสั้นสีดำถูกเลิกขึ้นมาอยู่เหนือเอว เสื้อเชิ้ตของเธอชายกระดุมหลุดไปจนเหลือไว้แค่คลุมร่าง อวดอกสวย ที่ยังมีเสื้อชั้นในกองอยู่ใต้อก เขาดึงเธอเขามาจูบอีกครั้งอย่างเร่าร้อน

ตรงนั้นของเขาพร้อมแล้วสำหรับการเข้าไปสำรวจในกายเธอ เขาค่อยๆ จับท่าทางของเธอให้พอดี ก่อนพยายามให้เธอค่อยๆ นั่งกดทับมันลงไป

"จะ เจ็บ" แม้จะเปิดทางให้เธอพร้อมไปแล้วในตอนแรก แต่ครั้งนี้เป็นครั้งแรกของเธอ และมันทำให้เธอกลัวจนไม่อยากทำต่อไปแล้ว

"มะ ไม่เอาแล้ว" แต่ไม่ทันแล้ว เขาจับสะโพกของเธอให้กดลงไป

"อ๊าา........ฟ้าเจ็บ ไม่เอาแล้ว" เธอเริ่มกลัวขึ้นมาจริงๆ

มาถึงขนาดนี้แล้ว พายุไม่สามารถหยุดตัวเองได้อีกแล้ว เขาดึงเธอให้ก้มลงมาทับร่างเขา ก่อนดูดเม้มที่อกสวย เคล้นคลึงกับอกนุ่มแน่นของเธอ ปลุกความพร้อมของร่างกายเธอให้มีความปรารถนามากยิ่งขึ้น และมันก็ได้ผล อิงฟ้าสติล่องลอยไม่อยู่กับตัวแล้ว ปล่อยให้เขาจับสะโพกสวยของเธอกดลงไป ความเจ็บที่ได้รู้สึกในครั้งแรกของเธอในตอนนี้เปลี่ยนเป็นความรุ่มร้อนจวนเจียนจะขาดใจเข้ามาแทน

เขาหยุดไม่ได้เช่นเดียวกับเธอ ความรุ่มร้อนในกายยิ่งมากขึ้น กับอากาศเย็นๆ และคืนที่ท้องฟ้าสวยงามอย่างคืนนี้

เสียงหายใจของทั้งคู่

หอบหายใจไปแรงไปพร้อมๆ กัน........

-------------------------------