หลังจากที่ฉันกับคุณป๋าทำเรื่องอย่างว่ากันเสร็จแล้ว เล่นเอาฉันแทบไม่มีแรงลุกขึ้นเดินเข้าห้องเลย คุณป๋าเห็นฉันนอนหอบอยู่หลังจากจัดแจงใส่เสื้อผ้าเสร็จคุณป๋าก็อุ้มฉันขึ้นแล้วก็พาเดินเข้าไปยังที่พัก ฉันไม่ได้ขัดขืน เพราะหมดแรงจริงๆ พอตัวถึงเตียงฉันก็หลับปุ๋ยเลย
เช้าวันต่อมา...เราต้องเดินทางกลับ
ณ คฤหาสน์หลังใหญ่
ฉัน “เดี๋ยวหนูไปเตรียมของใส่กระเป๋าให้นะคะ”
คุณป๋าพยักหน้าตอบ
ภายในห้องนอนคุณป๋า
ฉันนั่งผับผ้าใส่กระเป๋าเดินทางให้คุณป๋าอย่างเป็นระเบียบ
พรุ่งนี้คุณป๋าต้องเดินทางไปต่างประเทศแล้ว รู้สึกใจหายแปลกๆ แฮะรู้สึกไม่อยากให้คุณป๋าไปไหนเลย พอคิดแบบนี้น้ำตาฉันมันก็ไหลออกมาเฉยเลย ฉันคงรักคุณป๋ามากไปใช่ไหม...
แกร็ก (เสียงเปิดประตูเข้ามา)
ฉันรีบยกมือขึ้นปาดน้ำตา แต่เหมือนจะไม่ทันคุณป๋ามาหยุดอยู่ตรงหน้าฉันแล้วก็จับปลายคางฉันให้เงยหน้าขึ้น
คุณป๋า “ร้องไห้ทำไม?”
ฉัน “คือ คือหนู หนูไม่อยากให้ค
