บทที่ 11
เรามาตกลงกันดีไหม
หลังจากที่เด็กๆ ไปนอนสักพัก ครูขวัญใจก็ขอตัวกลับ โดยแทนไทอาสาไปส่งแฟนสาวของตัวเองที่ในตัวเมือง โดยห่างจากไร่โชคอนันต์ 10 กม
ส่วนวายุก็เตรียมตัวขอกลับไปที่ไร่แสนทวีเหมือนกัน
“ทำไมไม่ค้างที่นี่ล่ะลม กว่าจะกลับไปถึงไร่ก็ดึกมากนะ เห็นแทนมันบอกว่าเกือบ 70 กม เลยนี่” เมฆาที่เดินออกมาส่งเดชากับวายุถามขึ้น
“ถ้าเรามีจุดมุ่งหมาย 70 กมก็แค่ปากซอยหรือเปล่าวะ ใช่ไหมลม”
เดชาถามขึ้นยิ้มๆ เขารู้ว่าจิตใจตอนนี้ของวายุลอยไปถึงไร่แล้ว
“มันก็ถูกของแกนะเดชา ถ้ารู้ว่าความสุขรออยู่ข้างหน้า ไม่ว่าไกล แค่ไหนเราก็จะไปหา ฉันคิดถึงสายฟ้าน่ะ ลูกฉันติดพ่อมาก ถ้าฉันยังไม่กลับบ้านก็จะไม่ยอมนอน หรือถ้านอนก็อาจตื่นมากลางดึกได้”
วายุพูดไปยิ้มไปด้วยความสุข เมื่อคิดถึงลูกชายวัยสองขวบของเขา
“เห็นว่าลูกชายนายสองขวบแล้วใช่ไหมลม แบบนี้ก็เรียนจบแล้วก็แต่งงานเลย มีลูกเลย ไม่ไวไปหรือวะ ใช้ชีวิตโส
