29 ผิดหวัง

1357 คำ

"คิดถึงเฮียบ้างไหมเนี่ย" น้ำเสียงของไอ้เฮียดังมาแต่ไกล และฉันคิดว่าตัวเองคงไม่ได้หูฝาดไป ถึงแม้จะยังไม่ถึงกำหนดกลับก็ตาม "ทำไมกลับเช้าคะ ไหนว่าจะกลับช่วงค่ำ" ฉันลุกขึ้นเดินจากโต๊ะทานข้าวเข้าไปหาไอ้เฮียที่กำลังเดินมาทางฉัน "อดที่จะคิดถึงเมียตัวน้อยๆไม่ได้น่ะสิ ก็เลยรีบกลับมา อยากนอนกอด" ไอ้เฮียหอมลงที่แก้มของฉัน ฉันจึงอมยิ้มเล็กน้อย และพยายามเพิกเฉยต่อสิ่งที่ไม่สมควรเห็น ซึ่งมันเคยเป็นเรื่องปกติที่ฉันเห็นประจำ เพียงแค่ครั้งนี้มันไม่เหมือนกัน ก็แค่นั้นเอง "แต่วันนี้หนูมีเรียนเช้าค่ะ" ฉันปั้นหน้าฉีกยิ้ม แล้วจากนั้นก็กลับมานั่งที่โต๊ะอาหารดังเดิม ได้แต่ปลอบใจตัวเองว่ามันคือเรื่องธรรมดาของผู้ชายที่ชื่อ 'ธนภพ' ฉันก้มหน้าก้มตาตักข้าวใส่ปาก น้ำตาก็พาลจะไหล แต่ก็ต้องพยายามกลั้นไว้ "ไหนว่าคิดถึงเฮีย ทำไมทำเฉยชาแบบนี้ล่ะหืม" ไอ้เฮียเดินมานั่งข้างฉัน และขยับใบหน้าคมมาใกล้ชิด "ไม่ได้เฉยชาค่ะ ห

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม