"กว่าจะมา นึกว่าลาออกละ" ดิว ลูกสาวนักการเมืองใหญ่เอ่ยทักฉัน เมื่อฉันเดินมาถึงจุดนัดหมาย นั่นก็คือหน้าตึกของคณะ
หลังจากที่ไปทะเล4วัน 3คืนเต็มๆ ฉันก็ได้เวลากลับมาเรียน ช่วงเวลาที่ระยอง ทุกอย่างคือดีมาก ฉันคิดว่าสี่วันที่ผ่านมานั้นคือความสุขของฉันเลยละ ไอ้เฮียตามใจฉันทุกอย่าง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันเอาแต่ใจอะไรมากมายนักหรอก
ไอ้เฮียยอมในเรื่องที่สมเหตุสมผล และไอ้เฮียแทบจะเปลี่ยนจากหลังมือเป็นหน้ามือ ซึ่งทุกวันนี้ฉันก็ยังไม่ชิน เมื่อคืนฉันเลยถามเพื่อไขข้อสงสัยให้กับตัวเองว่าทำไมถึงดีกับฉันนัก
'เฮียกลัวหนูตาย เฮียทนไม่ได้ถ้าหนูต้องตายต่อหน้าต่อตา และเฮียอยากเห็นรอยยิ้มมากกว่าใบหน้านิ่งๆของหนู'
นี่คือประโยคคำตอบของไอ้เฮีย ซึ่งฉันไม่น่าถามเลย พอได้คำตอบแล้วก็อาย
การไปทะเลครั้งนี้ฉันบังเอิญเจอกับพี่ฟรานด้วย แต่ฉันไม่ได้เข้าไปทักเขา และเขาก็แค่มองฉันเฉยๆไม่ได้เอ่ยทักอะไรออกมาเช่นกัน
ในความเ
