ปึง!
ฉันดึงประตูรถหรูปิดด้วยความแรง หลังจากที่เข้ามานั่งในรถ
“พังละมั้ง” ไอ้เฮียมันพูดขึ้น
“...” ฉันทำหน้าบึ้ง ไม่สนคนข้าง ๆ แล้วก็เชิดใส่เขา
หงุดหงิด โมโห อยากโวยวาย อยากระบาย
แต่คนแบบไอ้เฮีย พูดด่าไปมันก็เฉย แถมถ้าด่ามาก ๆ มันตอกกลับฉันอีกต่างหาก
ผู้ชายปากหมา นิสัยแย่ เอาแต่ใจ
ฉันจุกนะที่ไอ้เฮียมันว่าฉันเล่นตัวทั้งที่ไม่ค่าอะไร
ทำไมอะ ทำไมฉันจะขัดขืน จะขยะแขยงมันไม่ได้ ในเมื่อมันมั่วผู้หญิงไปทั่ว ป้องกันบ้างรึเปล่าก็ไม่รู้ ถ้าเกิดเอาโรคมาติดฉัน ฉันจะไม่ติดโรคร้ายแบบมันหรือไง
โรคร้ายต่อให้มีเงินทองท่วมหัวก็รักษาไม่หายหรอก
โอ๊ย... หงุดหงิด อยากแหกปากด่ามัน แต่ก็ทำได้แค่นิ่งเงียบ
“ลงครับอิหนูของเฮีย หรือต้องให้เฮียอุ้มลง” เสียงทุ้มของไอ้เฮียดังขึ้น
ร่วมชั่วโมงในการเดินทาง ซึ่งที่นี่ที่ไหนฉันไม่รู้
และฉันไม่คิดจะถามด้วย ไม่อยากคุย
“ชิ” ฉันหันไปจิ๊ปากใส่ไอ้เฮียแล้วก็ลงจากรถ เ
