“จะกอดทำไมนักคุณ ฉันอึดอัด” ฉันโวยวายเมื่อแขนที่มีกล้ามเป็นมัด ๆ พาดลงกลางตัวฉันเป็นเวลานานมากแล้ว พอฉันปัดออก ไอ้เฮียมันก็พาดมาไว้แบบเดิม
ฉันก็เลยโวยวาย แทนที่มันจะสำนึก มันดันกอดฉันแน่นกว่าเดิม
“เฮีย!” ฉันส่งเสียงอีกรอบ
“โวยวายอะไรนักหนู แค่กอดแค่ก่ายไม่ตายหรอกน่า” พอไอ้เฮียมันสะลึมสะลือพูดจบมันก็เอาหน้ามาซุกที่ต้นคอฉัน
คือนี่มันกลางดึกเว้ย
หลังจากที่กลับมาจากการเจอน้องชายคนที่2 และแวะกินข้าวเรียบร้อย ถึงบ้านฉันก็ไม่ได้สนใจอะไร เดินขึ้นห้องและอาบน้ำนอนทันที
ไอ้เฮียจะทำอะไรก็เรื่องของมัน ฉันคิดแค่นั้น
แต่ตอนนี้ไม่ได้ละไง เพราะสิ่งที่มันทำคือการเบียดเบียนการนอนของฉัน
“ตัวเท่าหมีควาย ทับคนตัวเล็ก หน้าก็ซุกหายใจรดอยู่ได้” ฉันตัดพ้อเบา ๆ เพราะทำอะไรไม่ได้ ก็ไอ้เฮียมันเล่นล็อคฉันไว้แบบนี้
“มีเมียก็ต้องกอดเมียดิ จะให้ไปกอดใคร” ไอ้เฮียมันพึมพำอยู่ซอกคอฉันนี่แหละ
“เหอะ กล้าพูดเนอะ” ฉันบ
