ข้ามมิติมามี...รัก

ตอนที่ 19 เข้าใจ ทำใจยอมรับ

"ข้าไล่ต้อนมันมาจนถึงเมืองเห็นว่ามันเข้าไปหาพ่อค้ายูซอกเลยไม่ได้ตาม ปล่อยไว้รอดูว่าพวกนั้นจะทำยังไงต่อ"

วุนซาและยองวอนเข้ามาประชุมในห้องลับสองคนก่อนรอคนที่เหลือยังมาไม่ถึงอาจเพราะยังไม่ถึงเวลานัดหมาย

"เจ้าไม่กลัวว่ามันจะเข้าใกล้นาบีรึไง ทำไมถึงได้ไม่สังหารมันซะ" ยองวอนพูดด้วยความโมโหไม่เข้าใจว่าจะรอดูอะไร

"ข้าเก็บมันไว้เพื่อรอดูว่ามันจะมีแผนการอะไรต่อ แล้วเจ้าล่ะยองวอนเจ้าคิดจะทำอะไรถึงเก็บพอค้ายูซอกเอาไว้อยู่ไม่ทำอะไร"

"ไม่มีอะไรที่เจ้าไม่รู้จริงๆ ข้าแค่เห็นว่าลูกสาวของยูซอกรักชายคนนั้น ข้าก็แค่อยากให้นางลองพยายามดูเผื่อจะแยกนาบีและชายคนนั้นออกจากกันได้เจ้าว่าไม่ดีงั้นเหรอ" ยองวอนตอบตามความจริง

"เป็นข้าจะไม่ทำแบบนี้"

"แล้วเป็นเจ้าๆ จะทำยังไงคุณชายวุนซาจะยกนางให้มันย่างนั้นเหรอ ข้าทำใจยอมรับมันไม่ได้หรอกนะ"

"ข้ายังยอมรับเจ้าได้เลย อีกอย่างนางรักชายผู้นั้นข้าให้เจ้าคิดดูใหม่อีกทีว่าเจ้าจะยอมรับชายคนนั้นหรือเสียนางไป"

ไม่ใช่ว่าเขาไม่เจ็บใจไม่ใช่ว่าเขาทนได้กว่าวุนซาจะผ่านจุดนั้นมาได้มันก็ยากเอาการ เขาตามสังหารชายทุกคนที่นางมองก่อนที่ฮ่องเต้จะมีราชโองการให้ยองวอนเป็นเขยอีกคนเขาถึงต้องทำใจยอมให้ได้

มาตอนนี้ยิ่งรู้สึกตัวว่ารักนางยิ่งเป็นเรื่องไหนที่นางมีความสุขเขาจะตามใจ อีกอย่างกงยูถือว่าอยู่กับนาบีมานานแล้วนานกว่าพวกเขาทั้งสองหากเป็นคนอื่นวุนซาก็คงต้องลุกขึ้นมาสังหารชายพวกนั้นอีกเป็นแน่

"ข้า...ข้าไม่รู้จะต้องทำยังไง"

ยองวอนอึกอักพูดได้ไม่เต็มปากเขาไม่เหมือนวุนซาตรงที่ยองวอนเต็มใจทำตามราชโองการฮ่องเต้ด้วยความเต็มใจเพราะหลงรักนาบีมานาน เลยทำให้ไม่รู้ว่ายืนอยู่จุดจองวุนซามันเป็นเช่นไรจนได้มาสัมผัสเองมันก็ปวดใจและเจ็บใจดี

"ทำใจยอมรับ นางรับปากข้าแล้วว่าจะไม่มีใครอีก ข้ารู้ว่านางทิ้งกงยูไม่ได้พวกเขาก่อกำเนิดความรักขึ้นมาจากความสงสารและผูกพันกันมากกว่าที่เราคิด"

แม้วุนซาจะไม่เคยพูดอะไรออกไปแต่ใช่ว่าเขาจะไม่รู้เรื่องอะไรไม่เช่นนั้นเขาจะยอมให้นางมีเพิ่งง่ายๆรึไง

"ไม่น่าเชื่อว่าก้อนน้ำแข็งแบบเจ้าที่เย็นชาตลอดจะรักนางได้ถึงเพียงนี้ "

ดูท่าเป็นเขาเองที่ไม่เคยเข้าใจนางเลยจริงๆ แม้คนภายนอกจะคิดว่านางมักมากในกามแต่นางไม่เคยเข้าหาพวกเขาก่อนเลยพอมาคิดดูอีกทีมีแต่พวกเขาที่เข้าหานางเติมเต็มความต้องการของตัวเองเสียส่วนใหญ่

ยองวอนเพิ่งมาคิดได้ก็ตอนนี้เกือบที่จะทำอะไรไม่ยั้งคิดลงไปให้ต้องมาเสียใจภายหลังแล้ว

พอนั่งดูฉากรักร้อนแรงของคนทั้งห้านานๆเข้าจียองที่คิดว่าเมื่อคืนอิ่มจนพุงกางก็รู้สึกสัมผัสถึงน้ำในกายสาวไหลเปียกเยิ้มออกมา

พรึ่บ! "คุณหนู! "

"จุๆ เงียบไว้หนุ่มน้อยไหนดูสิ อื้ม...แข็งจัดเลยนะ"

อยู่ๆ จียองที่ทนไม่ไหวจับกงยูลงนอนแล้วขึ้นคร่อมสัมผัสได้ถึงแท่งเอ็นที่แข็งชูชันเสียดสีกายสาวอยู่น้ำใสไหลเยิ้มเพิ่มขึ้น

"อื้ออ อูยยกงยูจ๋า"

จียองลนลานดึงกางเกงที่ใส่ข้างในของกงยูออกตามด้วยของเธอโดยมีมือหนาค่อยช่วยเหลือจากนั้นก็ขึ้นคร่อมร่างใหญ่อีกรอบ แล้วก็ถูไถกายสาวไปมาร้องครางเสียงสั่น

น้ำรักของเธอชโลมลำเอ็นจนมันวาวจากนั้นคนที่ทนไม่ไหวก็กระแทกซอยลำเอ็นใหญ่ที่ตั้งชูชันอยู่ทันทีด้วยอารมณ์ที่พุ่งสูงขึ้นยากควบคุม

กงยูที่กัดปากตัวเองแน่นไม่กล้าปล่อยเสียงครางดังออกมาผงกหัวขึ้นดูแท่งเอ็นของตัวเองถูกกายสวยกลืนกินก็ตัวสั่นแทบปริแตก

แปลกที่เขาทำงานอยู่ในที่แบบนี้รู้เห็นทุกอย่างตลอดทั้งวันไม่เคยมีอารมณ์แต่พออยู่กับคุณหนูของเขาก็แทบควบคุมตัวเองไม่ได้แท่งเอ็นแข็งชูชันขึ้นมาทันที

"อูยเสียวสุดยอด"

ตับๆๆๆ กงยูลุกขึ้นเอามือค้ำไปไปทางด้านหลังยกสะโพกรอรับแรงกระแทกจากกายสาวที่ตอดรัดเขาแน่นจนแทบขาดใจ

"อื้มม"

มือเรียวดึงโน้มลงไปจูบริมฝีปากแดงฉ่ำลิ้นเลียไปรอบปากเพื่อควาญความหวานจากปากหนา ยิ่งเธอเป็นฝ่ายคุมเกมเองก็ยิ่งเสียวซ่านจนกายสาวขมิบตอดรัดลำเอ็นใหญ่

มือหนาเอื้อมไปบีบขยำทรวงอกใหญ่อย่างนุ่มนวล ข้างล่างก็ค่อยกระแทกสวนขึ้นเวลาเธอกระแทกลงมาแรงๆ

"โอ้ววคุณหนู คุณหนูของข้า"

กงยูครางเสียงอู้อี้ซุกไซร้ลำคอหอมกรุ่นอย่างรักใคร่ยิ่งกายสายกระแทกเบียดบี้เม็ดเสียวลงที่เนินเนื้อของเขายิ่งใกล้ปริแตก

ร่างกายสั่นคลอนกระแทกขึ้นลงใส่แท่งเอ็นแรงขึ้นเร็วขึ้นไม่กี่นาทีต่อมาทั้งสองก็เกร็งกระตุกเสร็จสมพร้อมกันน้ำรักจากแท่งเอ็นถูกฉีดเข้ามาเยอะจนจียองร้อนในมดลูก

แค่กๆๆ

"โทษทีเสร็จเร็วไปหน่อย"

"ข้ามีความสุขที่สุดขอรับคุณหนูของข้า"

กงยูพูดตามตรงไม่คิดว่าบทรักรวดเร็วร้อนแรงจะทำให้เขามีความสุขมากมายขนาดนี้ คงเป็นธรรมดาที่พออยู่กับคนที่รักอะไรๆ ก็ดูมีความสุขไปเสียหมด

"อื้ออ"

แหมะ!

จังหวะที่จียองลุกขึ้นน้ำรักของเขาและเธอที่ออกมามากมายก็ไหลเยิ้มลงไปที่พื้นมันมากมายจนไม่คิดว่ามันจะมากขนาดนี้สงสัยยิ่งดูภาพคนพวกนั้นต่างฝ่ายต่างมีอารมณ์เหมือนกัน

"ข้าจะหาผ้ามาเช็ดให้นะขอรับคุณหนูนั่งรอก่อน"

กงยูรีบแต่งตัวออกไปไม่นานก็กลับมาพร้อมชามใบใหญ่และผ้าขาวหนึ่งผืน จากนั้นเขาก็ดูแลเอาใจด้วยการเช็ดทำความสะอาดกายสาวและจุดอื่นๆ ให้อย่างอ่อนโยนนุ่มนวล แบบนี้เธอถึงรักเขาด้วยอีกคน

ใครจะมองว่าเธอร่านเธอใจง่ายก็ไม่สนใจ รองเป็นตัวเองย้อนทะลุมิติมามีผู้ชายรายล้อมแบบเธอสิจะทำยังไง ดีที่ไม่เอาทีเดียวสี่ห้าคนแบบมีโซ ใจมันไม่กล้าพอเอาแค่ทีล่ะคนแค่นี้ก็เหนื่อยจะตายแล้ว

หลังเสร็จกิจเธอและกงยูก็ลงมานั่งข้างล่างเธอหิวและอยากดูพวกสาวๆที่มาใช้บริการด้วย

"ไม่น่าเชื่อนะว่าข้าจะมีวาสนาได้เจอคุณหนูอีกรอบ"

จียองหันไปตามเสียงที่คล้ายพูดกับเธอข้างหลังก็เจอกับชายคนที่เคยชนเธอเกือบล้มวันนั้นยืนยิ้มอยู่ ไม่บอกไม่รู้เลยนะว่าบังเอิญผู้ชายเข้าหอนายโลมเธอว่ามันแปลกอยู่นะคงจะจงใจล่ะสิไม่ว่า

ถ้าจียองจำไม่ผิดพ่อค้ายูซอกในนิยายของเธอคือคนไม่ดีและหลานชายเขาที่โผล่มาจะไม่เป็นแบบเดียวกันเหรอ

ทั้งสายตาทั้งท่าทางดูก็รู้แล้วว่าหวังอะไร ขอโทษนะเธอไม่ใช่พวกคลำไม่มีหางก็เอาไม่เลือกสามีทั้งสองเป็นถึงสามีพระราชทาน ส่วนอีกคนก็เป็นคนที่ภักดีกับเธอตลอด

"วาสนาเหรอ ฉันคิดว่านายตั้งใจมากกว่านะปกติผู้ชายเขาไม่เข้าหอนายโลมกันหรอกนะ "

ถึงเธอจะเปิดห้องสำหรับชายรักชายก็เถอะแต่ก็ยังไม่มีใครรู้เป็นวงกว้างขนาดนั้น

"เขามากับข้าเอง นี่ซอจุนลูกพี่ลูกน้องของข้า"