ข้ามมิติมามี...รัก

ตอนที่ 17 น้อยใจ ????

"หนีอะไรมาทำไมต้องทำท่าทางตื่นกลัวแถมยังเกือบทำให้นางไม่พอใจอีกด้วย" ยูซอกหันไปถามหลานชายเมื่อมองดูนาบีเดินลับตาไปแล้ว

"ก็จะใครอีกล่ะหนึ่งในราชบุตรเขยของท่านเจ้าเมืองที่ชื่อวุนซาไง ท่านรู้ไหมชายผู้นี้สังหารสายข่าวของเราหมดและตามข้ามาจนถึงเมืองนี้เลยนะข้าเกือบเอาชีวิตไม่รอด" ซอจุนพูดแล้วยังรู้สึกกลัวไม่รู้ว่าชายคนนั้นจะตามมาเจอตัวไหม

"มีทางเดียวที่ทั้งเจ้าและข้าจะรอดคือเจ้าต้องทำให้สตรีนางคนเมื่อกี้ชอบเจ้าและเอาเจ้าเป็นสามีนางให้ได้" อนุญาตซอกบอกแผนการ

"นางเป็นใครทำไมข้าต้องทำให้นางมาสนใจข้าถึงแม้นางจะสวยและถูกใจข้าแต่เห็นได้ชัดว่าบุรุษที่มากับนางคือสามีนางไม่ใช่คนติดตามธรรมดา" ซอจุนมองออกว่าท่าทีนี้คือการห่วงใยและหวงแหน

"เจ้านี่มีแต่หามีแววจริงๆ นางคือคุณหนูนาบีบุตรสาวคนเดียวของท่านเจ้าเมือง ทีนี้เจ้ารู้รึยังว่าทำไมเจ้าถึงต้องทำให้นางหลงรักเจ้าให้ได้" ไม่รู้ว่าแผนนี้จะได้ผลไหมแต่ยูซอกคิดว่าสตรีที่มักมากเช่นนางยังไงก็ต้องชอบหลานชายของเขาที่มีหน้าตาหล่อเหลาไม่แพ้ใครแน่

"ขอรับท่านลุง ข้าจะทำเต็มที่"

ซอจุนมั่นใจในความหล่อเหลาและคารมเป็นเลิศของตัวเองยังไงนางก็ต้องตกหลุมรักเขาอย่างแน่นอนทีนี้เขาจะได้ไม่ต้องหนีให้เหนื่อยอีกแล้ว

จียองกลับมาถึงบ้านหลังจากไปส่งกงยูเสร็จวันนี้เธอไม่ได้แวะเข้าไปด้วยเพราะจะรีบเอาป้ายห้อยจี้หยกกลับมาให้ยองวอนโดยไม่รู้ตัวเลยว่าสามีใหญ่ของเธอกลับมาแล้ว

"ยองวอนท่านอยู่ไหนข้าเอ...เออวุนซาท่านกลับมาแล้วเหรอ" จียองวิ่งเข้ามาอย่างร่าเริงในตอนแรกก็ต้องสะดุ้งไม่คิดว่าคนหน้าโหดจะอยู่ตรงนี้ด้วย

"ทำอย่างกับข้าเป็นผี ทำไมเห็นผัวตัวเองแล้วมันไม่ชื่นใจเหมือนเห็นชายอื่นรึไง" วุนซาอดไม่ได้ที่จะพูดแดกดันนางมีอย่างที่ไหนเห็นหน้าเขาแล้วทำหน้าแบบนั้น

"ก็ชอบทำหน้ายักษ์ใส่ทำไม" จียองก้มหน้าบ่นอุบอิบ

"เจ้าว่าอะไรนะ" วุนซาถามเสียงเข้ม

"พอแล้วๆ เจ้าเป็นอะไรนี่นางเป็นเมียนะไม่ใช่ศัตรู เจ้าจะทำให้นางกลัวไปถึงไหน" ยองวอนรีบห้ามศึกดูท่าจะไม่จบง่ายๆ

"มาหาข้ามา เจ้ามีอะไรจะให้ข้างั้นหรือนาบี"

ยองวอนยื่นมือมาดึงจียองให้นั่งลงข้างกายตัวเองวุนซาเห็นแบบนั้นก็สะบัดหน้าหนีด้วยความไม่พอใจ ทีกับยองวอนนางไม่เห็นมีท่าทีดื้อรั้นและตื่นกลัวเลย

"ฉันไปซื้อป้ายจี้หยกมาให้ท่านเอาไว้ดูเวลาคิดถึงฉัน คิคิ" หญิงสาวพูดด้วยความเขินอายไม่คิดว่าจะทำอะไรแบบนี้ในชีวิต

"หึๆ เจ้าน่ารักจังวันนี้เสียดายที่ไม่ใช่วันของข้าไม่งั้นข้าคงให้รางวัลเจ้าไปแล้ว" ยองวอนบอกชิดใบหน้าสวยไม่สนใจว่าจะยังมีใครอีกคนนั่งอยู่

"เชิญตามสบาย" วุนซาเดินออกไปอย่างไม่พอใจโมโหที่นางรักสามีไม่เท่ากันเขาเป็นถึงเขยเอกแต่นางกลับไม่เห็นคุณค่าของเขาเลย

"ข้าว่าวุนซาน้อยใจนะ เจ้าคงไม่ได้ซื้อมาแค่ให้ข้าใช่ไหม" ยองวอนถามยิ้มๆ

"อืม ฉันกำลังจะเอาให้เขาเลย" หญิงสาวหน้าเสียกับท่าทีของวุนซาทำยังไงเธอก็ยังไม่ชินกับเขา

"ไปเถอะเดี๋ยวจะน้อยใจไปมากกว่านี้ ข้ากลัวคนอื่นจะเดือดร้อนเพราะอารมณ์ของเขาโดยเฉพาะเจ้า" ยองวอนหัวเราะชอบใจพร้อมกับบอกหญิงสาวที่นั่งทำหน้ายุ่งอยู่คงจะกลัววุนซาที่ชอบตีหน้ายักษ์ใส่นางตลอด

ก๊อกๆๆ เงียบ!

"ฉันขอเข้าไปนะ "

จียองเคาะประตูอยู่นานเห็นว่าไม่มีเสียงตอบรับจากข้างในเลยเปิดประตูเข้าไปเองคนเย็นชาคงไม่ฆ่าเธอเพียงเพราะว่าเธอเปิดประตูเข้ามาไม่ได้รับอนุญาตหรอกมั้ง

พุ่บ!

"ว้ายย "

อยู่ๆก็มีลำแขนแข็งแกร่งยกตัวของหญิงสาวลอยขึ้นจากพื้นจากนั้นก็ว่างเธอลงบนโต๊ะเอาไว้ทำงานของเขาอย่างแรงจนเธอจุกเจ็บบั้นท้ายไปหมด จากนั้นคนเอาแต่ใจก็ยกขาเธอขึ้นสองข้างปัดข้าวของที่อยู่บนโต๊ะร่วงกราวลงมากระเด็นไปทั่วห้อง

จียองถึงกับตัวสั่นด้วยความกลัว เธอนั่งห้อยขาลงมาแล้วกอดอกตัวเองไว้แน่นไม่กล้าส่งเสียงอะไรออกไปให้เขาโมโหจนคิดฆ่าเธอในตอนนี้

ไม่พูดพร่ำทำเพลงคนเย็นชาแต่อารมณ์ร้อนก็ดึงกระชากชุดที่หญิงสาวใส่อยู่ออกอย่างแรงจนจียองรู้สึกแสบผิว มือเรียวยกขึ้นปกปิดทรวงอกขาวนวลที่ดีดเด้งออกมาทันทีที่ผ้ารัดหน้าอกหลุดออก

"โอ้ย เบาๆสิคนบ้า" จียองอดไม่ได้ที่จะแว้ดใส่ เธอทั้งกลัวทั้งตื่นเต้นไม่กล้าขัดขืนเขากลัวเขาจะทำแรงกว่านี้

"หุบปาก ข้ารู้ว่าเจ้าชอบแบบนี้ ข้าจะทำให้เจ้าเห็นข้าใจสายตาบ้าง"

คำพูดแปลกๆของเขาทำให้จียองรู้สึกวูบโหวงในอกถ้าเธอตีความหมายไม่ผิดเขากำลังร้องขอความรักจากเธองั้นเหรอ หรือยังไงเธอคิดว่าเขาไม่สนใจเธอซะอีกและคำพูดเมื่อกี้คืออะไรเธองงไปหมดแล้ว

พรึ่บ! คนที่ไม่พูดไม่จาดึงเสื้อผ้าตัวเองออกอย่างเร็ว อย่าว่าดึงเลยต้องบอกว่ากระชากจะถูกกว่าเผยให้เห็นลำเอ็นใหญ่ดำปลายลำงอโง้งเอียงไปอีกข้างจียองเห็นแบบนั้นถึงกลับกลืนน้ำลายลำคอรู้สึกแห้งผากขึ้นมาทันที

อื้ออ ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงมากระแทกบดจูบดูดดื่มริมฝีปากฉ่ำหวานสองมือดันเรียวขาสวยตั้งชันอ้าออกกว้างดึงตัวเธอมานั่งหมิ่นเหม่ขอบโต๊ะ

จากนั้นก็ใช้ลำเอ็นดำๆ ปลายหัวบานถูไถไปมาตรงเม็ดเสียวจนหญิงสาวกระตุกไปมาด้วยความเสียว

มืออีกข้างบีบขยำทรวงอกอวบอิ่มเต่งตึงแรงๆจนเป็นรอยมือแดงปลิ้นออกตามซอกนิ้ว ลิ้นหนายังคงชอนไชเข้าไปในปากฉ่ำหวานไม่หยุดหย่อน

ฮึก! อื้ออ!

ตับ! ตับ! ตับ!

ไม่รอให้เธอได้ตั้งตัววุนซาก็กระแทกลำเอ็นยาวใหญ่เข้ามาในกายสาวที่คับแน่นอย่างแรงแล้วกระแทกเข้าออกถี่รัวจนจียองต้องเบี่ยงหน้าหนีจูบที่ร้อนแรงเพื่อหายใจหายคอ

"โอ้ววว ทำไมเจ้าถึงแน่นได้ขนาดนี้"

ใบหน้าที่ปกติมีแต่ความเฉยชามาตอนนี้แหงนหน้าขึ้นร้องเสียงหลงด้วยความเสียวซ่าน

ปลายหัวบานใหญ่ขูดกับมดลูกไปมารูสวาทปลิ้นลู่ขึ้นลงตามแรงกระแทก ใบหน้าหล่อเหลาซุกไซร้ลำคอหอมกรุ่นแล้วเลยลงมาที่สองเต้า

มือวาดใหญ่บีบสองเต้าขึ้นแล้วป้อนมันเข้าปากขณะที่สะโพกหนายังซอยเข้าออกถี่กระชั้น

ป๊าบๆๆๆๆ กึกๆๆๆๆ

เสียงเนื้อกระทบกันตามด้วยเสียงโต๊ะที่กระแทกพื้นไปมาตามแรงกระแทกทั้งสองไม่มีการพูดคุยอะไรนอกจากเสียงเหนื่อยหอบและเสียงครางของทั้งสองดังคลอเคลียกันอยู่ในห้อง

"อ๊าาา เสียวอู้ยยย"