พานพบ…12/1
1176 คำ
เช้าวันใหม่ที่สดใสไฮโซสาวที่ยังอยู่ในชุดนอนตัวเดียวกับเมื่อคืนยืนดริปกาแฟอยู่ในส่วนที่เป็นครัวซึ่งเต็มไปด้วยเครื่องครัวและอุปกรณ์ครัวทันสมัย หญิงสาวไม่ได้รีบร้อนออกไปไหน เมื่อเห็นจวินเดินออกมาจากห้องนอนห้องหนึ่งในชุดที่พร้อมออกไปด้านนอกคิ้วเรียวก็เลิกขึ้น ก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงหวานออดอ้อน
“จะออกไปไหนเหรอคะ วันนี้วันหยุดนี่นา”
พลางยกแก้วกาแฟมาเสิร์ฟให้ชายหนุ่มพร้อมกับโน้มตัวจุมพิตที่แก้มของเขา หลังจากช่วยให้ชญาพัฒน์เสร็จสมไปเมื่อคืนจวินก็เดินกลับเข้าไปนอนในอีกห้องหนึ่งจนรุ่งเช้าต่างคนถึงได้ออกมาเจอกันที่โต๊ะรับประทานอาหาร ซึ่งเป็นเรื่องปกติที่จวินจะแยกไปนอนต่างหากเมื่อเสร็จกิจ ชายหนุ่มอ้างว่าเขาไม่ชินกับการนอนร่วมเตียงกับใคร ตอนนี้ไม่เชิงว่าหนุ่มสาวที่เหมาะสมกันทุกด้านยิ่งกว่ากิ่งทองใบหยกอยู่ร่วมเพนต์เฮาส์เดียวกัน ฝ่ายหญิงยังไม่สามารถเข้าออกคอนโดของฝ่ายชายได้โดยที่เขาไม่อนุญาต
“ไปแต่งตัวเถอะ คุณไม่ออกไปทำงานเหรอ”
ร่างบางไหวไหล่เบา ๆ “ไปแต่ก็ไม่รีบหรอกค่ะ ชาจะเข้าไปดูร้านเมื่อไหร่ก็ได้”
“แต่ผมจะออกจากห้องแล้ว ถ้าคุณจะอยู่ที่นี่เวลาจะออกไปไหนก็จะไปไม่ได้นะ”
ที่จวินพูดแบบนี้หมายถึงระบบรักษาความปลอดภัยภายในเพนต์เฮาส์ส่วนตัวนี้ เขาคนเดียวเท่านั้นที่สามารถเข้าออกได้อย่างอิสระ ถ้าวันนี้ไฮโซสาวเลือกจะอยู่ที่นี่หล่อนก็จะติดแหง็กอยู่บนนี้ทั้งวัน หรือจนกว่าเขาจะกลับมา
“คุณก็ให้ชาเข้าออกเพนต์เฮาส์คุณได้ทุกเวลาสิคะ วันไหนที่ชาอยากมาหาคุณ หรือ...” พูดพลางส่งสายตายั่วยวนในความหมายที่รู้กันดี “...อยากมาทำเซอร์ไพรส์คุณบ้าง จะได้เข้ามาได้เลย”
สีหน้าจวินดูเรียบเฉยยามเมื่อยกแก้วกาแฟขึ้นจรดริมฝีปาก ทันทีที่ลิ้มรสคาเฟอีนชายหนุ่มก็มีสีหน้าเปลี่ยนไปแวบหนึ่ง ดวงตาคมหลุบมองน้ำสีดำเข้มแล้ววางแก้วกาแฟลงบนโต๊ะท่ามกลางสายตาที่จ้องมองของว่าที่คู่หมั้น
“เป็นไงคะ การดริปกาแฟครั้งแรกของชาถูกปากคุณมั้ย”
“...อืม แต่ครั้งต่อไปไม่ต้องใส่น้ำตาลนะ”
ชายหนุ่มตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ สีหน้าขรึมลงเล็กน้อยเมื่อรู้สึกว่าเริ่มไม่ชอบใจบางอย่างขึ้นมา ชญาพัฒน์ไม่มีความละเอียดอ่อนใส่ใจหรือจดจำรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ เกี่ยวกับตัวเขา และค่อนข้างเอาแต่ใจ ซึ่งต่างจากท่าทางอ่อนหวานเป็นคุณหนูผู้เพียบพร้อมที่แสดงออกให้ใครต่อใครชื่นชมรวมถึงมารดาของเขาด้วย เขาเริ่มรู้สึกได้ตั้งแต่สองสัปดาห์แรกที่ตกลงคบหากันโดยผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายต่างเห็นชอบและสนับสนุน จริง ๆ ชายหนุ่มไม่เคยใส่ใจว่าผู้หญิงที่เขาคบหาจะต้องมารู้ว่าเขาชอบหรือไม่ชอบอะไร ที่ผ่านมาส่วนใหญ่ก็เพราะเรื่องเซ็กซ์ที่เข้ากันได้มากกว่า หรือจะเป็นเพราะว่าชญาพัฒน์เป็นคนที่เขาคิดว่าจะแต่งงานด้วย เขาจึงมีความคาดหวังในตัวเธอมากกว่าผู้หญิงคนอื่น ๆ ที่ผ่านมาเหล่านั้น
“โอเคค่ะ ครั้งหน้าจะไม่ใส่น้ำตาล”
สาวสวยตอบอย่างเอาใจ “งั้นรอชาแป๊บนึงนะคะ ขอชาไปแต่งตัวก่อน”
ชายหนุ่มพยักหน้าสายตาไม่ได้แลมองอีกฝ่ายแม้แต่น้อย มือหนาหยิบสมาร์ตโฟนตรงหน้าขึ้นมาเลื่อนดูเรื่องที่สนใจ ซึ่งส่วนมากเป็นข่าวสารจากต่างประเทศ
“อาบน้ำเสร็จแล้ว รอชาแต่งตัวแป๊บนะคะฮันนี”
จวินไม่ได้หันไปสนใจเสียงที่ตะโกนออกมาบอกความเคลื่อนไหวของเจ้าหล่อน ปลายนิ้วยาวกดเข้าไปดูข่าวสารความคืบหน้าของรถสปอร์ตหรูจากทางค่ายหนึ่งที่เขาสนใจ จึงได้รู้ว่ารถรุ่นนี้มีบริษัทนำเข้ามาในประเทศไทยแล้ว ซึ่งก็คือบริษัทนำเข้ารถซูเปอร์คาร์ของตระกูลว่าที่คู่หมั้นของเขานั่นเอง
ซูเปอร์คาร์บอดี้โฉบเฉี่ยวอวดโฉมอยู่ในโชว์รูมหรูติดถนนย่านธุรกิจ เป็นที่หมายตาของเหล่ามหาเศรษฐีผู้หลงใหลในรูปโฉมและความแรงของมัน รวมทั้งจวินด้วย ในช่วงสี่ปีนี้เขายังไม่ได้ซื้อรถคันใหม่เลยเนื่องจากมีหลายเรื่องให้จัดการ เวลาว่างที่จะไปขับรถกินลมชมวิวเล่นแทบไม่มี ตอนอยู่ต่างประเทศก็ทุ่มเทให้กับเรื่องเรียนเป็นหลัก อีกเหตุผลสำคัญคือเขารอค่ายรถยนต์ออกแบบและผลิตรถรุ่นใหม่ที่มีรูปโฉมและคุณสมบัติที่ตรงใจมากกว่า ซึ่งวันนี้ก็มาถึงแล้ว
เวลาผ่านไปหนึ่งชั่วโมงพอดิบพอดีที่จวินนั่งดูคลิปวิดีโอรถที่ทดสอบสมรรถนะในสนามต่างประเทศอย่างเพลิดเพลินชญาพัฒน์ก็เดินหิ้วกระเป๋าแบรนด์เนมออกมาจากห้องนอน
“เสร็จแล้วค่ะฮันนี”
ชายหนุ่มหันไปมองก็พบกับหญิงสาวแต่งตัวในชุดจัมป์ซูต (Jumpsuit) สีขาวเข้ากับรูปร่างสัดส่วนของเธอ ผมยาวเป็นลอนใหญ่มีวอลลุ่มเงางามเพราะได้รับการบำรุงอยู่สม่ำเสมอปล่อยสยาย ก่อนร่างสูงจะลุกขึ้นเดินนำหญิงสาวตรงไปยังทางออก ทั้งคู่ก้าวเข้ามายังลิฟต์ส่วนตัวจวินจึงได้หันไปถามคนข้างกายว่า
“พี่ชายคุณนำรถลัมโบร์กีนีรุ่นล่าสุดเข้ามาแล้วใช่มั้ย”
ชญาพัฒน์กำลังก้มหน้าดูโทรศัพท์จึงได้เงยหน้าขึ้นมายิ้มหวาน
“ใช่ค่ะ เมื่อวานนี้พี่โชแปงบอกชา แต่ชาลืมเล่าให้คุณฟังเพราะมัวแต่...”
หญิงสาวแสนหวานที่ซ่อนความเร่าร้อนไว้ภายในยิ้มหวานอย่างสื่อความหมาย ก่อนจะเอ่ยต่อว่า
“อืม...คุณจะเข้าไปดูวันนี้เลยมั้ยคะ ชาจะได้บอกพี่โชแปง ชาก็ยังไม่เห็นรถจริงเหมือนกันค่ะ ไม่มีเวลาเข้าไปดูเลย แต่พี่โชแปงบอกว่ามันสวยมาก มีแต่คนอยากได้ และชาว่ามันเหมาะกับคุณมาก ๆ เลยนะคะฮันนี”
จวินกระตุกยิ้มมุมปาก ล้วงมือลงในกระเป๋ากางเกงทั้งสองข้างตอนเดินออกมาจากลิฟต์ หญิงสาวที่ก้าวเท้าเร็ว ๆ เพื่อจะเดินตามเขาให้ทันจึงถามอีกครั้ง
“คุณจะไปดูรถวันนี้มั้ยคะชาจะได้ไปด้วย”
“ไป แต่ตอนนี้ผมต้องไปประชุมก่อน”
“แล้วจะไปตอนไหนคะ”
จวินก้าวเท้าเร็วขึ้นเมื่อใกล้ถึงรถซูเปอร์คาร์แบบเอสยูวีที่เขาใช้เป็นพาหนะอยู่ในขณะนี้
“บ่าย ๆ มั้ง ยังไม่แน่ ไว้เจอกันนะ ผมรีบ”
^
^
^
***แวะมาเติมเชื้อไฟอีกนิดดีกว่า ฮี่ๆ
- ผู้เขียน
