ความรู้สึกของชายหนุ่มตอนนี้ประหนึ่งดั่งฟ้าผ่ากัมปนาทลงกลางศีรษะก็ไม่ปาน คนถูกถามไม่ตอบ เพียงแต่ยักไหล่ไม่ยี่หระ คว้าอาภรณ์ประคองหมายจะสวมใหม่ หากแต่ไม่ทันได้ระวังตัว เผลอทำจดหมายซึ่งจะส่งให้กวงฟั่นร่วงหล่นบนตั่งให้อวี๋ว์เจิ้งเหอได้เห็น จะคว้าคืนก็ไม่ทันด้วยเขาไวกว่า ช่วงชิงไปกางอ่านเสียก่อน
ครู่เดียว ดวงตาเหยี่ยวฉายแววเกรี้ยวกราดทันใดเมื่ออ่านข้อความในจดหมายนั้นจบ แต่สิ่งที่ทำให้เกรี้ยวกราดกว่าอื่นใดคือชื่อของกวงฟั่นที่ปรากฏในจดหมาย ผู้ที่เขารู้ดีว่าเป็นใครและมีความเกี่ยวข้องอย่างไรกับสำนักดอกเหมยอำพัน เท่านี้ก็รู้ได้ทันทีว่าเด็กหนุ่มในคราบอิสตรีที่เขาเก็บไปฝันละเมอถึงหลายชั่วราตรีนั้น คงเป็นคนที่กวงฟั่นส่งมาเป็นแน่ พลันรีบผุดลุกไปคว้ากระบี่ซึ่งอยู่บนพื้น ชักออกจากฝักแล้วพุ่งเข้ามาตวัดปลายเข้าจ่อคอหอยของกวงจินอย่างรวดเร็ว
“เจ้าเป็นใคร หาเรื่องตายหรือเช่นไร! แล้วนี่อันใด? ไยจึงมีจดหมายถึง
