หยวนเจี๋ยทำตามคำสั่งนายด้วยอารมณ์ที่บอกไม่ถูก ยิ่งเห็นเด็กหนุ่มตรงหน้ากำลังสวมใส่เสื้อผ้าบุรุษที่ตนเอามาให้แล้วด้วย ก็ยิ่งไม่อยากเชื่อว่าตนจะตาไม่ดีเสียจนปั้นให้เป็นนางคณิกาแล้วให้ไปปรนนิบัติรับใช้ผู้เป็นนายได้จนเกิดเรื่องถึงขนาดนี้ ฟังจากเสียงเอะอะที่ดังแว่วจากข้างนอกผ่านเข้ามาแล้ว ก็พอจับใจความได้ว่าเด็กหนุ่มตรงหน้านี้เป็นคนของสำนักดอกเหมยอำพัน การแฝงกายเข้ามาเช่นนี้ คงไม่พ้นเรื่องชิงดีชิงเด่นระหว่างสำนักเป็นแน่
ยังแต่งกายไม่ทันเสร็จดี พลันอวี๋ว์เจิ้งเหอก็โผล่พรวดกลับเข้ามาให้นางได้สะดุ้งโหยงเมื่อได้ยินเสียงดังจากทางด้านหลัง
“แค่เปลี่ยนเสื้อผ้าแค่นี้ ไฉนชักช้าหนักหนา! เร็วเข้า! อยากให้ข้าบั่นคอเจ้าทิ้งตรงนี้เสียหรือไร!”
ใบหน้าถมึงทึงพร่างพรายเสียจนปกปิดความหล่อเหลาเสียมิด หยวนเจี๋ยหน้าเสีย ไม่รู้จะปรามเช่นไรเพราะรู้ตัวดีว่าต้นเหตุทั้งหมดมาจากตนที่รับกวงจินเข้ามาโดยไม่ทันฉุกคิด แต่ก็ท
