สาวชุดดำ
1055 คำ
ท่ามกลางความวุ่นวายในเมืองใหญ่ บรรยายกาศยามค่ำคืนดวงไฟมากมายถูกเปิดส่องสว่างไปทั่ว
รถยนต์ยังคงวิ่งขวักไขว่ราวกับถนนเส้นนี้ไม่เคยหยุดพัก ท้องฟ้ายามค่ำคืนของเมืองใหญ่ ถูกปกคลุมไปด้วยฝุ่นควันจนแทบมองไม่เห็นดาวที่พรั่งพราวอยู่บนท้องฟ้า
ท้องฟ้าสีนิลกลับกลายเป็นสีเทาเพราะฝุ่นควันแทน ถึงจะมืดค่ำแล้วผู้คนก็ยังไม่ได้หยุดพัก บางคนก็ยังทำงาน บางคนก็เลิกงานแล้ว ชีวิตทุกคนล้วนแตกต่างกัน และทุกคนต้องต่อสู้ดิ้นรนกันไป
ตกดึกของคืนนั้น ร่างบางในชุดสีดำใส่แมสปกปิดใบหน้า มือเรียวสวยเล็บสีแดงสดผลักประตูเข้าไป เธอมองร่างของโยษิตาด้วยความสะใจ ก่อนที่เธอจะถอดแมสแล้วเก็บใส่กระเป๋าเสื้อของตัวเอง
ริมฝีปากสีแดงสดยกยิ้มขึ้นมุมปาก เมื่อเกมส์ดันพลิกผันไปในทันที และโชคชะตาเริ่มเข้าข้างเธอ เธอจ้องมองหญิงสาวที่นอนนิ่งไม่ได้สติอย่างดูแคลน ก่อนจะยกมือกอดอกตัวเองแน่นแล้วถอนหายใจออกอย่างโล่งอก
" จริงๆที่แกไม่ตายมันก็มีส่วนดีนะ... นังผิง 'หึ' " เธอก้าวขาไปใกล้ร่างบางที่นอนบนเตียงอย่างช้าๆก่อนจะใช้มือยาวลูบไล้เส้นผมของโยษิตาเบาๆ
" เฮ้อ... ช่วยไม่ได้นะแกมันแส่หาเรื่องเอง เตรียมเป็นแพะรับบาปได้เลย อีโง่! " เธอเอ่ยพร้อมกับยกยิ้มอย่างพอใจกับเหตุการณ์ต่างๆที่ผ่านมา
เมื่อเกมส์ของเธอได้เริ่มต้นขึ้น และทุกตัวละครก็ดันเดินตามหมากที่เธอวางไว้ มันยิ่งทำให้หญิงสาวพอใจเป็นอย่างมาก เธอนึกคิดสนุกขึ้นมาทันที หากโยษิตาตื่นขึ้นมา เธอคงได้เจอศึกหนักจากคนรักของริตาเป็นแน่ เธอมองร่างบางของหญิงสาวก่อนเธอจะเดินออกไป
ตึก! ตึก! ตึก!
เสียงฝีเท้าหนักๆเดินมาตรงที่หญิงสาวร่างบางในชุดสีดำยืนอยู่ เธอรีบหลบไปอีกทางทันที เมื่อได้เห็นร่างสูงใหญ่ร่างกายกำยำของราชันเดินตรงมา
ด้านราชันเดินเข้ามาในโรงพยาบาล พร้อมกับลูกน้องอีก2คนเดินตามมาติดๆ เขาเปิดประตูเข้าไปในภายในห้องพักคนไข้ของโยษิตา เขามองร่างบางของเธอด้วยความโกรธแค้น เขาอยากจะฆ่าเธอให้ตายตามริตา ให้สาสมกับความเลวทรามที่โยษิตาทำเอาไว้ เขากระชากคอเสื้อรั้งร่างของของโยษิตาให้ลุกขึ้นจากเตียง แต่หญิงสาวไม่ได้รู้สึกตัวอะไร
เธอยังคงหลับไหลไม่ได้สติ....
"แล้วมึงจะต้องเจ็บปวดปางตาย ที่กล้าทำร้ายริตา!" ชายหนุ่มตวาดใส่ร่างไร้สติอย่างเดือดดาล เขาขบกรามแน่นจนนูนเป็นสัน มองใบหน้าขาวของโยษิตาที่หลับตาพริ้ม ริมฝีปากแห้งผากเผยอขึ้นเล็กน้อย ใบหน้าซีดเซียวแทบไม่มีสีเลือด
สำหรับคนอื่นหญิงสาวตรงหน้าอาจจะดูน่าสงสารที่เธอเจ็บหนัก แต่สำหรับราชันนั้น เขากลับไม่ได้รู้สึกเห็นใจหญิงสาวตรงหน้าเลยสักนิด คนที่ทำให้คนรักของเขาต้องตาย เขาจะไม่ยอมให้คนเลวๆแบบเธอชูคอได้อีกต่อไป
ตุบ! พลั่ก! ราชันผลักร่างบางเล็กของหญิงสาวลงเตียงทันที เพื่อระบายความโกรธแค้น ใจของชายหนุ่มอยากจะกระทำให้มากกว่านี้เสียอีก เขาอยากจะฆ่าหญิงสาวตรงหน้านี้ให้ตายตามคนรักของเขาไปด้วยซ้ำ
"เอาตัวมันไป!!" ชายหนุ่มพูดเสียงเข้มสั่งลูกน้อง พร้อมกับกำหมัดแน่น พยายามข่มอารมณ์เคียดแค้นเอาไว้สุดฤทธิ์ เพื่อไม่ให้ตัวเองบีบคอขาวๆของโยษิกาให้แหลกคามือ
"ครับนาย" ราชันยืนมองลูกน้องของเขาที่ถอดสายน้ำเกลือของเธอออกทำให้เลือดสีแดงสดไหลออกมาทันที เทวากำลังอุ้มร่างอันไร้สติของหญิงสาวขึ้นจากเตียง ผู้หญิงคนนี้คือฆาตกรที่ฆ่าคนรักของเขา เธอคือคนที่ทำให้เขาเจ็บปวดร้าวราน
ราวกับถูกกระสุนนับสิบพุ่งใส่หัวใจ จากนั้นก็กระชากก้อนเนื้ออกข้างซ้ายของเขามาจากอกแล้วกระทืบซ้ำๆ
"มึงไปเคลียร์ทางให้เรียบร้อยธันวา" ราชันบอกลูกน้องคนสนิทให้ไปเคลียร์ทาง เขาพร้อมที่จะพาร่างผู้หญิงสารเลวออกไปแล้ว
"ไปเลยไหมครับนาย?" เทวามองเจ้านายขณะที่กระชับร่างของโยษิตาไว้ในอ้อมแขน
"ไปเลย!"
"ครับนาย" เขามองลูกน้องที่อุ้มร่างบางของโยษิตาเดินออกไป มือของหญิงสาวล่วงลงพร้อมกับเลือดสีแดงสดไหลลงมาจนถึงปลายนิ้วเรียวแล้วหยดเป็นทางยาว
"หึ!" ชายหนุ่มแค่นหัวเราะในลำคออย่างเย้ยหยัน พร้อมกับมองตามหลังลูกน้อง ใบหน้าของโยษิตาเงยหน้าเล็กน้อย ผมดำขลับของเธอสยายพริ้วไหว ราวกับเส้นไหมยามถูกลมโบกสะบัดตามจังหวะที่ลูกน้องของเขาก้าวเดิน
ราชันเดินตามไปด้วยจิตใจที่เปี่ยมล้นด้วยไฟโทสะ ที่พร้อมจะเผาผลาญร่างโยษิตาให้ฉิบหายวายวอด เขาจะทำให้คนคนนั้นเจ็บปวดมากกว่าริตาร้อยเท่าพันทวี
โยษิตาจะต้องเจ็บปวดเพราะน้ำมือเขา เธอจะต้องพบเจอความพินาศ ด้วยชีวิตเลวทรามและการกระทำเลวร้ายของเธอเอง เธอจะต้องชดใช้และรับกรรมอย่างสาสม
ร่างสูงของราชันเดินออกไป พร้อมกับร่างของโยษิตาที่ถูกลูกน้องอุ้มไป ร่างบางของหญิงสาวชุดดำเดินออกมาจากที่ซ่อน
"หึ! เชิญรับกรรมให้สาสมนะขนมผิง!" ริมฝีปากที่ถูกแต่งแต้มด้วยลิปสติกราคาแพงสีแดงสดแสยะยิ้มร้ายกาจ เมื่อได้เห็นโยษิตากลายเป็นแพะรับบาปแทนเธอ และเหตุการณ์ครั้งนี้จะไม่มีใครสามารถสาวมาหาเธอได้เลย เพราะโยษิตาความจำเสื่อม แต่ถ้าเธอเกิดจำได้ขึ้นมา คงถึงเวลาของโยษิตาที่ต้องตายตามริตาไปเช่นกัน
- ผู้เขียน
