EP 19
1130 คำ
“แม่รสโทรหาตั้งหลายครั้งทำไมเธอไม่รับสาย จนฉันต้องโทรมาเอง”
ทันทีที่กดรับเสียงห้วน ๆ ก็ส่งมาทันควัน จนแทบจะหาข้อแก้ตัวไม่ทัน
“เอ่อ! นิ่มทำงานอยู่ค่ะเลยไม่ได้วิ่งขึ้นมารับ พอดีทิ้งมือถือไว้บนห้อง”
“ฉันบอกกี่ครั้งกี่หนแล้ว ว่าอย่าเรียกตัวเองแบบนี้ คิดบ้างหรือเปล่าว่าอาจจะมีใครบังเอิญมาได้ยินเข้า จำไว้!!! ทีหลังอย่าให้ต้องพูดซ้ำซากนะ ฉันไม่ชอบ!!! และที่ฉันให้แม่รสโทรมานี่ก็แค่จะบอกว่าพรุ่งนี้เก้าโมงเตรียมตัวกลับบ้านฉันจะไปรับ แค่นี้ล่ะ”
กัณหาถอนหายใจหนัก ๆ อย่างเหนื่อยหน่าย กับสภาพที่กำลังเผชิญอยู่ แต่ก็ไม่อยากเสียเวลากับเรื่องเหล่านี้ให้มากนัก จึงหันหน้ากลับไปหางานต่อ
ผัดผักรวมน้ำมันหอยราดข้าวเป็นอาหารง่าย ๆ ใช้เวลาทำไม่กี่นาทีก็ได้มื้อเย็นแล้ว จะได้มีเวลาทำงานอีกหน่อย
“พี่ไม่รู้จะถึงบ้านกี่โมง แต่คงจะทันกินข้าวเที่ยงด้วยกันมั้ง งั้นไว้คุยต่อพรุ่งนี้นะหนุ่ม”
ก่อนเข้าไปอาบน้ำ ก็ไม่ลืมโทรบอกน้องกับยายด้วยความดีใจ จะได้พบกัน หลังจากเดือนกว่า ๆ แล้ว ได้แต่คุยทางโทรศัพท์ ค่ำคืนนี้จิตใจจึงเบิกบานกว่าทุกคืน อาบน้ำเสร็จก็รีบมาเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋า แม้จะไม่รู้ว่าเขาให้กลับได้กี่วันก็ตาม
‘ผั๊ว’
‘ปัง’
คนในห้องไม่ได้ตกใจมากมายกับเสียงประตูนัก เพราะเริ่มชาชินกับการมาแบบเอะอะ แต่ไปแบบเงียบเชียบไร้ร่องรอยของเขาแล้ว จึงไม่สนใจจะหันไปมองร่างสูงก้าวอาด ๆ เข้ามาเลยสักนิด นอกจากรูดซิปกระเป๋า แล้วเอาไปเก็บไว้ในตู้ดังเดิม
“คงจะดีใจมากสินะจะได้กลับไปเป็นคุณหนู ให้คนในบ้านคอยห้อมล้อมเอาอกเอาใจ ทำอะไรต่อมิอะไรให้ทุกอย่าง จนคุณหนูขาวีนยอ่างคุณจะกลายเป็นง่อยอยู่แล้ว”
ส่งประโยคประชุดประชันกรอกหู ด้วยน้ำเสียงหนักแน่น กัณหาไม่คิดจะต่อปากต่อคำ นอกจากจ้องมองเขาด้วยสายตาชิงชัง แล้วเลี่ยงเดินไปยืนกอดอกตรงหน้าต่าง เขาไม่วายตามไปอยู่ดี
“แต่อย่าดีใจมากไปนักเลย เพราะผมให้คุณกลับไปเป็นแบบเดิมได้แค่สองวันเท่านั้น แล้วทีหน้าทีหลัง ถ้าอยากจะกลับไปเป็นคุณหนูอีก ช่วยกรุณาบอกผมตรง ๆ ไม่จำเป็นต้องให้พ่อแม่หรือย่าคุณมาอ้อนวอนผมหรอก เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ แค่นี้ อีตัวอย่างคุณควรจะอ้าปากบอกเองจะดีกว่า ถ้ากลัวผมไม่ยอมให้ไป คุณก็หัดใช้มารยาหญิงอ้อนวอนผม ตอนเรากำลังกระหน่ำ กระแทกกันอย่างเข้าด้ายเข้าเข็มอยู่สิ รับรองผมจะรีบตกลงเชียวล่ะ”
ดวงหน้าสวยกับดวงตาคู่หมองหันไปจ้องมองเขาเขม็ง เพราะเกลียดชังในน้ำคำเจ็บแสบ ที่เขาขยันสรรหามาด่าทอได้ไม่เว้นวัน จนเผลอหลุดปากตอบโต้ไป
“คนอย่างฉันไม่คิดจะอ้อนวอนผู้ชายอย่างคุณ ต่อให้ฉันต้องอยู่ที่นี่ตลอดสองปี โดยไม่ให้ไปไหน ฉันก็จะไม่มีวันขอความเมตตาปราณีจากคุณเป็นอันขาด เพราะคนอย่างคุณ ไม่มีอะไรดีติดตัวมาตั้งแต่เกิดแล้วด้วยซ้ำ หรือถ้าจะมีก็คงเต็มไปด้วยความป่าเถื่อน ความสกปรก และความไร้มนุษยธรรมมากกว่า ไอ้สิ่งดี ๆ ที่มนุษย์มีกัน มันไม่กระเด็นมาเฉียดตัวคุณหรอก”
ชาครีย์โกรธจนเลือดขึ้นหน้า เมื่อถูกเถียงกลับเป็นครั้งแรก สองมือจึงรีบยกขึ้นบีบสองไหล่แล้วเขย่าแรง ๆ สายตาดุดันจ้องเขม็งไปหาคุณหนูมิวที่เริ่มจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงออกมา ด้วยการส่งวาจามาเสียดแทงเขา หลังจากที่ยอมสงบปากสงบคำมานาน
“คุณกล้าว่าผมเหรอ!!!”
กัณหาเองก็จ้องกลับไม่กะพริบตาเพราะความโกรธ แถมตอบโต้เขาอีก
“ฉันกล้าทำอะไรได้มากกว่านี้!!! ถ้าคุณยังไม่หยุดดูถูกฉัน!!!”
“ทำไมผมจะต้องหยุด!!! เพราะผมพูดความจริง!!! หรือคุณจะเถียงว่าคุณไม่ใช่อีตัว นอนแบให้ผมเอามาเป็นเดือนแล้ว นอกจากจะดูถูกคุณแล้ว ผมยังกล้าดูถูกโคตรเง้าของคนด้วย
ถ้าผมป่าเถื่อน สกปรกและไร้มนุษยธรรม โคตรของคุณมันก็สถุล ต่ำ โสโครก แทบจะไม่มีความเป็นคนกระเด็นไปเฉียดตั้งแต่เกิดมาด้วยซ้ำเหมือนกัน
เพราะพวกมันถือว่าเงินอยู่เหนือกฏหมาย อุดปากใครก็ได้ เปลี่ยนขาวให้เป็นดำ เปลี่ยนผิดให้เป็นถูกได้ แค่นี้ก็ไม่มีใครเอาผิดและลงโทษมันได้แล้ว แต่ผมนี่ล่ะ จะลงโทษพวกมัน มอบความเจ็บปวดทรมานแสนสาหัสให้พวกมันได้เห็น
ผ่านทายาทจิตใจโหดร้ายอย่างคุณไงล่ะ แล้วอย่าลืมมาเล่าให้ผมฟังด้วยนะ ว่าโคตรของคุณ รู้สึกยังไงเวลาได้เห็นโทษทัณฑ์ที่ไอ้เสือคนนี้เป็นคนพิพากษาให้”
เขาเหวี่ยงแรง ๆ จนคนที่ไม่รู้นัยความหมายจากน้ำคำของเขา ถึงกับถลาไปหาเตียง แม้รู้ดีว่าการดิ้นรนหลีกหนีจากน้ำมือเขา ไม่เคยเป็นผล แต่กัณหาก็สาบานกับตัวเองไว้ตรงนี้
ว่าจะไม่ยอมนอนนิ่งให้เขารังแกได้ง่าย ๆ สองแขนจึงยกขึ้นเตรียมฟาดฟันกับเขาที่กำลังก้าวอาด ๆ มาหา
“คิดเหรอว่าจะสู้ผมได้!!! อย่าเสียแรงเปล่าไปหน่อยเลย!!! เพราะคุณไม่มีทางรอดจากคำพิพากษาไปได้แน่!!!”
“อย่านะ!!! ออกไป!!! ฉันเกลียดคุณ!!! ได้ยินมั้ยว่าฉันเกลียด!!! เกลียด!!! เกลียด!!!”
“ก็เห็นพูดอย่างนี้ทุกครั้ง แต่สุดท้ายก็เห็นคุณทั้งกอด ทั้งจูบ ทั้งลูบ ทั้งคลำคนที่คุณเกลียดทุกคืนอยู่ดี แถมยังส่งเสียงครวญครางอย่างมีความสุขทุกครั้งด้วยซ้ำ แต่คืนนี้ผมว่าคุณคงจะกอดจูบผมไม่ลงหรอก ส่วนเรื่องเสียงผมไม่รู้ว่าจะครวญครางหรือร้องห่มร้องไห้กันแน่ เพราะฉากรักบนเตียงของเรา จะดุเด็ดเผ็ดมัน ถึงพริกถึงขิงมากกว่าทุกคืน จะได้ให้โคตรเง้าคุณดูเป็นขวัญตาไงล่ะ ว่าไอ้เสือคนนี้ ลายมันออกมากน้อยแค่ไหน”
“โอ๊ย!!!”
อีกครั้งที่ชุดนอนขาดวิ้นติดมือเขาไป ชุดชั้นในก็ปลิวตามแรงกระชากโดยไม่สนใจว่ามันจะขูดผิวขาว ๆ จนเกิดริ้วรอยเลยสักนิด
- ผู้เขียน
