EP 18
1184 คำ
จึงลุกเดินเอื่อยเฉื่อยไปห้องหรูหราของประธาน ที่กำลังนั่งก้มหน้าอ่านเอกสารอย่างขมักเขม้น และเป็นอย่างที่เขาคิดไว้ไม่มีผิด เพราะทันทีที่นั่งลงเขาก็ถูกด่า ถูกว่า ถูกดุประหนึ่งเด็กฝึกงานนานกว่าครึ่งชั่วโมง
“ผมขอโทษครับ แล้วผมจะทำให้ดีกว่านี้”
นี่เป็นวิธีใหม่ที่เขาเพิ่งทำใจยอมรับและนำมาปฏิบัติ เพื่อหลีกหนีจากแรงกดดัน จะได้ไม่ต้องเผลอระเบิดลงให้เสียเรื่องเปล่า ๆ
“ผมก็หวังอย่างนั้น และหวังมาตั้งแต่วันคุณเปลี่ยนสภาพจากเจ้าของมาเป็นลูกจ้างผมแล้วด้วย แต่จนป่านนี้คุณยังทำตัวห่วยแตกเหมือนเดิม หรือจะพูดให้ถูกและตรงก็คือ คุณห่วยหนักกว่าเดิมอีก”
ถ้าเป็นเมื่อก่อนวิโรจน์มั่นใจว่าคงได้ลุกขึ้นตะบันหน้าไอ้บ้านี้เป็นแน่ แต่ตอนนี้ สิ่งเดียวที่ทำได้นั่นคือนิ่ง อีกคนจึงนิ่งด้วย เพราะคำด่าดูเหมือนจะไม่ค่อยได้ผลสักเท่าไหร่
“เอ่อ! ผมอยากจะขอรับยัยมิวกลับไปหาแม่กับย่าหน่อย ไม่ทราบพรุ่งนี้พอจะได้หรือเปล่าครับ”
พอนึกขึ้นได้ถึงคำสั่งแม่เมื่อเช้า จึงยอมเปิดปากเอ่ย ชาครีย์เพิ่งจะก้มหน้าไปหาเอกสาร ต้องเงยขึ้นมาอีกครั้ง ด้วยท่าทีครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็ยิ้มอย่างมีเลศนัยให้คู่อริ ที่นั่งรอฟังคำตอบอย่างใจจดจ่อเห็น
“ไม่เจอแค่เดือนกว่า ๆ คิดถึงกันแล้วเหรอ ก็อย่างว่าล่ะนะ คุณหนูมิวผู้น่ารัก น่าเอ็นดู น่าทะนุถนอม ผมเข้าใจหัวอกคนเป็นพ่อแม่หรือแม้แต่ย่าดี ว่ารักว่าหวงหรือห่วงสักแค่ไหน
ก็พวกคุณเลี้ยงมาอย่างดี ดูแลทะนุถนอมยังกับไข่ในหิน ยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม จนคุณหนูมิวเติบโตมาเป็นสาวสวยสะพรั่ง คงคาดหวังว่าจะให้พบสิ่งดี ๆ ในชีวิต ได้พบคู่ครองดี ๆ สินะ
แต่น่าเสียดาย! ผู้ชายที่ได้เจาะไข่แดง กลับเป็นไอ้เสือผู้ต่ำต้อยที่ไฮโซอย่างพวกคุณไม่เคยเห็นหัว แล้วรู้สึกยังไงบ้างล่ะ ดีใจ! ชอบใจ! หรือเสียใจ! แต่สำหรับผมนะ ดีใจเป็นบ้าเลยล่ะ
นานทีปีหนจะได้เจอผู้หญิงสาวบริสุทธิ์ผุดผ่อง ไม่เคยต้องมือชายมาก่อน มันทำให้ผมกระชุ่มกระชวยทุกครั้งที่ได้นอนกับลูกคุณ ผมถึงได้อารมณ์ดีทุกวันอย่างนี้ไงล่ะ
เพราะคุณมิวบริการถึงใจ! ถึงพริก! ถึงขิง! ไม่ว่าจะดับเบิ้ลหรือทริปเปิ้ล ก็จัดให้ไม่มีขัด สั่งให้ดูดตรงนั้น รูดตรงนี้ก็ตามใจสารพัด ถึงจะยังอ่อนหัดไปสักหน่อย
แต่ก็ไม่เป็นไร! ผมเชื่อว่าสองปีที่อยู่ด้วยกัน รับรองลีลาขึ้นติดอันดับท็อปชาร์ดแน่ เผลอ ๆ พอครบกำหนด ลูกคุณอาจจะหลงรักผมหัวปักหัวปำ จนไม่อยากจากไปก็ได๊! ใครจะไปรู้!
ก็ไอ้คนอย่างผมนี่ ลองใครได้อยู่ใกล้ ๆ ทีไร เป็นต้องติดใจ ติดเสน่ห์ทุกรายสิน่า แต่ก็อย่างว่าล่ะนะ ผมเป็นคนรักษาคำพูด บอกว่าปล่อยก็คือปล่อย บอกว่าไม่เอาก็คือไม่เอา
ถึงลีลาลูกคุณจะถึงใจแค่ไหน แต่สองปีนี่ผมคงเอาจนเบื่อแล้วล่ะ คงไม่มีจิตพิศวาสจะเก็บไว้ทำพันธุ์หรอก ว่าแต่คุณเหอะ! อยากได้พันธุ์ของผมติดไปบ้างหรือเปล่าล่ะ!
เลือดชั่ว ๆ ในตัวคุณมิว มาเจอเลือดเดือด ๆ แรง ๆ ของผมเข้า ลูกออกมาคงจะร้ายพิลึกนะคุณว่ามั้ย คงจะเอาแต่ใจตัวเป็นที่หนึ่ง อยากได้อะไรก็ต้องได้เหมือนแม่
และคงจะชอบเอาชนะ ชอบเอาคืนหนัก ๆ อย่างพ่อ แต่ก็ดีนะผมว่า พอถึงวัยเรีย นคงจะไม่มีใครกล้ารังแกหรือกล้าหือหรอก
อยากได้หลานแบบไหน ก็สั่งนะครับคุณพ่อตาชั่วคราว เดี๋ยวลูกเขยชั่วคราวจะปั้มให้ไม่มีเกี่ยง รับรองได้แบบสำเนาถูกต้อ จากต้นฉบับไปเลยทีเดียวล่ะ
เรียกว่ามองหน้าหลานทีไร ไม่ต้องถามว่าใครเป็นเจ้าของสเปิร์มก็ร้องอ๋อออกทันที พวกคุณจะได้ลืมผมไม่ลงไปตลอดชาติไงล่ะ...และ”
“ถ้าคุณไม่อนุญาตก็ไม่เป็นไร ขอตัวกลับไปทำงานก่อน”
วิโรจน์หมดความอดทน จะนั่งฟังถ้อยคำที่หลั่งไหลออกมาไม่หยุดลงทันที จึงรีบตัดบทแล้วลุกพรวดจากเก้าอี้ตรงไปหาประตู โดยไม่คิดจะหันกลับมามอง
เจ้าของใบหน้าหล่อเข้ม กำลังยิ้มเยาะเย้ยไล่หลังไปเลยสักนิด ร่างสูงใหญ่นั่งเอนไปกับพนักเก้าอี้ เคาะนิ้วลงบนโต๊ะขณะใช้ความคิด ก่อนจะกดโทรศัพท์ไปหาเลขา
“ผมฝากโทรไปบอกคุณวิโรจน์ด้วยว่าพรุ่งนี้ตกลง จะไปตอนไหนให้โทรบอกด้วย”
และเลขาก็ทำตามคำสั่งในทันที วิโรจน์ที่เพิ่งวางโทรศัพท์ลงไม่ได้ดีใจสักนิดกับคำอนุญาตของไอ้บ้านั่น เพราะในใจทั้งโกรธทั้งเกลียดที่สุด เมื่อถูกเหยียบย่ำศักดิ์ศรีไม่มีหยุดหย่อน และแม้จะไม่ได้ผูกพันอะไรกับลูกที่เกิดจากเด็กรับใช้ในบ้านมากมายนัก
แต่ก็ยังมีความเข้าอกเข้าใจ เห็นอกเห็นใจในชะตากรรมของลูก ที่ต้องทนอยู่กับไอ้บ้านี่ เขาเดาออกว่ามันคงจะไม่มีความปราณีเป็นแน่ เวลาเรียกใช้งานในทุกค่ำคืน
และเขาก็รู้ดีว่าลูกจะต้องทนทุกข์ทรมานกับปากร้าย ๆ และการกระทำที่รุนแรง ๆ ของมันแค่ไหน
“สักวันฉันจะเอาทุกอย่างคืนมา ฉันจะจัดการแกให้สาสมกับที่ทำกับฉันและลูก ไอ้สิงห์!!!”
ถึงไม่มั่นใจว่าจะทำอย่างที่พูดได้ แต่ความโกรธก็เรียกให้เขาร้องระบายออกมาบ้าง แม้จะเพียงได้แค่พูดอยู่คนเดียวในห้องก็ตามที
เบอร์ที่ไม่คุ้นเอาเสียเลย โชว์ขึ้นบนหน้าจอไอโฟนหลายครั้ง แต่เจ้าของทำเป็นเมินเฉย เพราะกำลังยุ่งอยู่กับงานออกแบบปก ต้องรีบส่งให้ บ.ก. ในไม่กี่วันนี้ จนเสียงเงียบลงเอง
แต่ไม่นานก็ดังขึ้นอีก คราวนี้รู้ว่าเป็นใครเพราะชื่อแสดงหรามาว่าเป็นเบอร์คุณยุพาพร ผู้อยู่ในฐานะย่า แต่หลานอย่างเธอไม่อาจจะเมมคำว่า ‘ย่า’ ลงไปได้
หนึ่งคือเจ้าตัวคงไม่ปลื้มนัก ที่จะให้หลานสายเลือดคนใช้ในบ้านถือวิสาสะเรียกก่อนได้รับอนุญาต สองคนเป็นหลานเอง ก็ยังทำใจยอมรับไม่ได้ว่าชีวิตนี้ จะมีโอกาสได้เอ่ยคำนี้ออกมา
ด้วยเจ็บช้ำใจเมื่อถูกทั้งย่าและพ่อหมางเมิน ไม่ดูดำดูดีนับตั้งแต่มาเกิดในท้องแม่ก็ว่าได้
- ผู้เขียน
